Τη Α΄ (1η) Νοεμβρίου, μνήμη του Οσίου και θεοφόρου Πατρός ημών ΔΑΒΙΔ του εν Ευβοία ασκήσαντος.

Δαβίδ ο αληθής και γνήσιος υπουργός του Παναγάθου Θεού, ήτο από χωρίον τι καλούμενον Γαρδινίτζα, κείμενον πλησίον του Ταλαντίου εις το παραθαλάσσιον έναντι της νήσου Ευβαίας, ήκμασε δε περί το αφιθ΄ (1519) έτος, πατριαρχεύοντος εν Κωνσταντινουπόλει του αοιδίμου Ιερεμίου, είχε δε γεννήτορας θεοσεβείς τε και ευλαβείς·

Τη Α΄ (1η) Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Νέου Οσιομάρτυρος ΙΑΚΩΒΟΥ και των δύο μαθητών αυτού ΙΑΚΩΒΟΥ Διακόνου και ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Μοναχού των δι’ αγχόνης τελειωθέντων κατά το αφκ΄ (1520) έτος.

Ιάκωβος ο θείος ανήρ, ο σώμα και ψυχήν καθηγιασμένος, κατήγετο εκ τινος κώμης της επαρχίας Καστορίας. Εγεννήθη δε ουχί από πλουσίους και ενδόξους γονείς, αλλά από ταπεινούς και απαιδεύτους, σεμνούς όμως και εναρέτους, οίτινες ωνομάζοντο Παρασκευή και Μαρτίνος. Ούτοι είχον και άλλον υιόν, διεμοίρασαν δε ζώντες την περιουσίαν των και εις τους δύο υιούς των. Παρελθόντος ολίγου χρόνου ετελεύτησαν οι γονείς των και έμειναν οι υιοί των· ήτο δε ο θείος Ιάκωβος βοσκός προβάτων, καθώςποτε ο Πατριάρχης Ιακώβ, ο Μωϋσής και ο Δαβίδ· εις ολίγον δε καιρόν επλούτισε, Θεού ευδοκούντος, δια τούτο και εφθονήθη από τον αδελφόν του, καθώς ο Άβελ από τον Κάϊν, όστις απελθών εις τον κριτήν του τόπου εσυκοφάντησε τον Ιάκωβον, ότι εύρε θησαυρόν κεκρυμμένον.

Τη Α΄ (1η) Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΕΡΜΙΝΙΓΓΕΛΔΟΥ.

Ερμινίγγελδος ο Άγιος Μάρτυς εγεννήθη από πατέρα καλούμενον Λιουβίγγελδον, (όστις ήτο ρήγας των Ουϊσιγότθων ή έσω Γότθων, έχων την αίρεσιν του Αρείου ομού με όλον το έθνος του), εδιδάχθη δε την Ορθόδοξον πίστιν από τον Λέανδρον Επίσκοπον των Ορθοδόξων. Ο δε πατήρ αυτού, μαθών την μεταβολήν ταύτην του υιού του, βαρέως τούτο υπέφερεν· όθεν και μετεχειρίζετο προς αυτόν καθ’ εκάστην ημέραν διαφόρους κολακείας και ύβρεις· αλλ’ ο υιός του, επειδή επέμενεν εις την Ορθοδοξίαν ακλινής και ασάλευτος, τούτου χάριν εστερήθη μεν από την κληρονομίαν του πατρός του και απόκληρος έγινε, δεθείς δε χείρας και πόδας εκλείσθη εις σκοτεινήν φυλακήν.

Τη Α΄ (1η) Νοεμβρίου, μνήμη των Αγίων Ιερομαρτύρων ΙΩΑΝΝΟΥ Επισκόπου και ΙΑΚΩΒΟΥ Πρεσβυτέρου.

Ιωάννης και Ιάκωβος οι Άγιοι Ιερομάρτυρες ήκμασαν κατά τους χρόνους Σαβωρίου βασιλέως Περσών εν έτει τλβ΄ (332), διδάσκοντες εις τους ευσεβείς τον λόγον της πίστεως και πολλούς επιστρέφοντες εις την ευσέβειαν δια της παρακινήσεώς των. Όθεν δια την αιτίαν ταύτην συνελήφθησαν από τον Σαβώριον και αφ’ ου πρώτον υπεβλήθησαν εις διάφορα βασανιστήρια, τελευταίον δια ξίφους τας κεφαλάς απεκόπησαν, και ούτω παρέδωκαν τας αγίας των ψυχάς εις χείρας Θεού, παρ’ ου και έλαβον τους στεφάνους του μαρτυρίου.

Τη Α΄ (1η) Νοεμβρίου, οι Άγιοι Μάρτυρες ΚΑΙΣΑΡΙΟΣ, ΔΑΣΙΟΣ, και έτεροι ΠΕΝΤΕ ξίφει τελειούνται.

Καισάριος , Δάσιος και οι συν αυτοίς Άγιοι Μάρτυρες συνελήφθησαν εις την πόλιν Δαμασκόν, τιμωρηθέντες δε με διάφορα βασανιστήρια δια να αρνηθώσι τον Χριστόν και μη πεισθέντες, απεκεφαλίσθησαν και ούτως έλαβον οι μακάριοι του μαρτυρίου τον στέφανον.

Τη Α΄ (1η) Νοεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΚΥΡΙΑΙΝΗΣ και ΙΟΥΛΙΑΝΗΣ.

Κυρίαινα και Ιουλιανή αι Άγιαι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους Μαξιμιανού του βασιλέως, εν έτη 298 και η μεν Κυρίαινα κατήγετο από την Ταρσόν της Κιλικίας, η δε Ιουλιανή από την πόλιν Ρώσον, την ευρισκομένην εις την Κιλικίαν, ως λέγει ο Θεοδώρητος εις την Φιλόθεον Ιστορίαν αριθμώ δεκάτω. Αύται λοιπόν κρατηθείσαι από τον ηγεμόνα Μαρκιανόν, ηναγκάζοντο να αρνηθώσι τον Χριστόν· και επειδή δεν επείσθησαν, η μεν Κυρίαινα εξυρίσθη εις καταισχύνην τας τρίχας της κεφαλής και των οφρύων της και περιεφέρετο γυμνή από στρατιώτας ατάκτους τετράκις εις όλην την Ταρσόν. Έπειτα φέρεται εις την πόλιν Ρώσον ομού με την Αγίαν Ιουλιανήν και εκεί παραδίδονται και αι δύο εις το πυρ και ούτως ετελειώθη το μαρτύριον αυτών, δια το οποίον ανέβησαν νικηφόροι εις τα ουράνια.

Τη Α΄ (1η) Νοεμβρίου μνήμη των Αγίων και Θαυματουργών Αναργύρων ΚΟΣΜΑ και ΔΑΜΙΑΝΟΥ.

Κοσμάς και Δαμιανός οι αυτάδελφοι Άγιοι Μάρτυρες, οι δια την δωρεάν παρ’ αυτών παρεχομένην ιατρείαν των ασθενών αποκληθέντες Ανάργυροι, ήσαν από τα μέρη της Ασίας, υιοί υπάρχοντες ευσεβούς τινός γυναικός ονόματι Θεοδότης, αποτελούν δε ούτοι την πρώτην συζυγίαν των φερόντων το όνομα Κοσμάς και Δαμιανός Αγίων Αναργύρων.