ΚΥΡΙΛΛΟΣ ο Όσιος Πατήρ ημών κατήγετο από τα μέρη της Θράκης, από χωρίον Φιλέα καλούμενον, της επαρχίας Δέρκων, γεννηθείς από γονείς ευσεβείς· ωνομάσθη δε εις το άγιον Βάπτισμα Κυριακός και παιδιόθεν έμαθε τα ιερά γράμματα, υπερέβαινεν όμως εις την οξύτητα του νοός και εις την φρόνησιν όλους τους συνομήλικάς του, επειδή ήτο εκ Θεού πεφωτισμένος. Αφού λοιπόν προέκοψεν ο μακάριος Κυριακός εις την κατά σώμα και πνεύμα ηλικίαν, έλαβε και την αξίαν του Αναγνώστου από τον Αρχιερέα του τόπου, έκτοτε δε, αφιερωθείς εις τον Ναόν του Θεού, άλλοτε μεν ανεγίνωσκε τα ιερά βιβλία, άλλοτε δε έψαλλε τους ψαλμούς του Δαβίδ· άλλοτε πάλιν προσηύχετο εις τον Θεόν, ποιών και πολλάς γονυκλισίας. Απέφευγε δε τας συναναστροφάς των ατάκτων συνομηλίκων του και δια μεν της σιωπής του διώρθωνε τας πολυλογίας, δια δε της ησυχίας του διώρθωνε την ταραχήν, την οποίαν λαμβάνει η ψυχή από τας συναναστροφάς.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2021
Τη Β΄ (2α) του μηνός Δεκεμβρίου, ο Άγιος Μάρτυς ΑΒΙΒΟΣ ο νέος πυρί τελειούται.
Προς πυρ Άβιβος είπεν αλγείν ουκ έχω,
Έχων συνόντα του πυρός τον Δεσπότην.
Τη Β΄ (2α) του μηνός Δεκεμβρίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΜΥΡΟΠΗΣ
ΜΥΡΟΠΗ η Αγία Μάρτυς εγεννήθη εν τη πόλει της Εφέσου, επειδή δε ο πατήρ αυτής απέθανεν, ανετράφη υπό μόνης της μητρός της. Αφού δε ανεγεννήθη δια του αγίου Βαπτίσματος, έμεινε παρά τον τάφον της Αγίας Ερμιόνης, η οποία ήτο μία από τας τέσσαρας θυγατέρας Φιλίππου του Αποστόλου, τας παρθένους και προφητευούσας, ως γράφουσιν αι Πράξεις των Αποστόλων (κεφ. κα΄ 8). Εκεί δε μένουσα η Αγία, εδέχετο το μύρον, το οποίον παραδόξως έρρεεν εκ του τάφου της Αγίας Ερμιόνης και το διένεμε πλουσιοπαρόχως εις πάντας τους προσερχομένους· όθεν δια τούτο ωνομάσθη Μυρόπη. Όταν δε εβασίλευσεν ο Δέκιος εν έτει σν΄ (250) και εκίνησε διωγμόν κατά των Χριστιανών, τότε η μήτηρ αυτής, λαβούσα την Μυρόπην, επήγεν εις την νήσον Χίον, έχουσα εκεί πατρικήν κληρονομίαν και κτήματα, επειδή κατήγετο εκ της νήσου Χίου· όθεν έμενον ομού και αι δύο εις τον οίκον αυτών, προσευχόμεναι κατ΄ ιδίαν εις τον Θεόν.
Τη Β΄ (2α) του μηνός Δεκεμβρίου, εν Αγίοις Πατήρ ημών ΣΟΛΟΜΩΝ ο Αρχιεπίσκοπος Εφέσου εν ειρήνη τελειούται.
Θνήσκει Σολομών, ουχ ο του Δαβίδ γόνος,
Αλλ΄ ο Σολομών, αρχιποιμήν ποιμένων.
Τη Β΄ (2α) του μηνός Δεκεμβρίου, μνήμη των Αγίων Πατέρων ημών και Ερημιτών ΙΩΑΝΝΟΥ, ΗΡΑΚΛΑΙΜΟΝΟΣ, ΑΝΔΡΕΟΥ και ΘΕΟΦΙΛΟΥ.
ΙΩΑΝΝΗΣ, ΗΡΑΚΛΑΙΜΩΝ, ΑΝΔΡΕΑΣ και ΘΕΟΦΙΛΟΣ οι Άγιοι Πατέρες ημών κατήγοντο από την πόλιν την ονομαζομένην Οξύρρυγχον, ήτις ευρίσκεται εις την Κάτω Αίγυπτον, επί της δυτικής όχθης του ποταμού Νείλου, υιοί υπάρχοντες γονέων Χριστιανών. Καταγινόμενοι δε εις την ανάγνωσιν των θείων Γραφών, κατενύχθησαν και απαρνηθέντες τον κόσμον, επήγον εις την βαθυτέραν έρημον, εις την οποίαν ωδηγήθησαν υπό του Θεού. Ευρόντες δε εις αυτήν ένα Άγιον και υπέργηρον άνθρωπον, έμειναν μετ΄ αυτού επί ένα έτος, αφ΄ ου δε εκείνος εκοιμήθη διέμειναν ούτοι εκεί έτη εξήκοντα, ταλαιπωρούμενοι πάντοτε δια νηστείας και σκληραγωγίας, τρώγοντες μόνον οπωρικά και δις της εβδομάδος πίνοντες δια ποτόν μόνον ύδωρ. Καθ΄ όλας δε τας άλλας ημέρας της εβδομάδος εχωρίζοντο απ΄ αλλήλων και περιεπάτει έκαστος εις διάφορα όρη και σπήλαια, κατά μόνας τω Θεώ προσευχόμενοι· κατά δε το Σάββατον και την Κυριακήν συνηντώντο και προσφέροντες την δέουσαν ευχαριστίαν εις τον Θεόν, μετελάμβανον τα θεία Μυστήρια από Άγιον Άγγελον.
Τη Β΄ (2α) Δεκεμβρίου, μνήμη του Αγίου Προφήτου ΑΒΒΑΚΟΥΜ
ΑΒΒΑΚΟΥΜ ο θείος Προφήτης κατήγετο από την φυλήν του Πατριάρχου Συμεών, ήτο δε υιός Σαφάτ, προ Χριστού ων έτη χ΄ (600). Ούτος προείδε την αιχμαλωσίαν και άλωσιν, εις την οποίαν έμελλε να υποβληθή η Ιερουσαλήμ και ο Ναός του Θεού, και έκλαυσε πικρώς· ότε δε αφίκετο ο Ναβουχοδονόσωρ εις Ιερουσαλήμ, έφυγεν εις την Οστρακίνην, χώραν μεταξύ Αιγύπτου και Πετραίας Αραβίας και ήτο ξένος και πάροικος εις την γην του Ισμαήλ. Όταν δε επέστρεψαν εις την Βαβυλώνα οι Χαλδαίοι, έχοντες μετ΄ αυτών τους αιχμαλώτους Ισραηλίτας, όσοι ευρέθησαν εις Ιερουσαλήμ και Αίγυπτον, τότε και ο Προφήτης ούτος επανήλθεν εις την ιδικήν του γην.