Αγγελή του Αγίου Νεομάρτυρος την μνήμην σήμερον εορτάζομεν. Χαρήτε όθεν όλοι οι ευλαβείς φιλομάρτυρες, όσοι αδιστάκτως και αναμφιβόλως καρδία μεν τον πιστεύετε, στόματι δε τον ομολογείτε της Αιωνίου Αληθείας, του Ιησού Χριστού, παναληθέστατον Μάρτυρα. Τον πρώην εξωμότην Αγγελήν υμνούμεν και ευφημούμεν και τους μαρτυρικούς του αγώνας επικροτούμεν και δοξάζομεν. Ας πληροφορηθώσιν όσοι διστάζουσι και περί της αγιότητος και της μαρτυρικής αυτού δόξης αμφιβάλλουσιν, ότι Μάρτυς είναι τη αληθεία και, κατά την ανέκαθεν της Εκκλησίας παράδοσιν, πάσης μαρτυρικής τιμής άξιος. Τον πρώην αρνησίχριστον, ως Χριστού αγαθόν και πιστόν δούλον, με επινικίους ωδάς και μαρτυρικά άσματα τιμώμεν, ίνα και ημείς Μάρτυρες τη προαιρέσει, κατά τον Μέγαν Βασίλειον, γινώμεθα.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2020
Τη Γ΄ (3η) του Δεκεμβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΓΑΒΡΙΗΛ Επισκόπου μεν Γάνου και Χώρας το πρότερον, ύστερον δε εν Προύση μαρτυρήσαντος κατά το αχνθ΄ (1659) έτος.
Γαβριήλ ο μακάριος ήτο Αρχιερεύς Γάνου και Χώρας κατά τον καιρόν, κατά τον οποίον ο Άγιος Ιερομάρτυς Παρθένιος απήλθεν εις τας ουρανίους σκηνάς με μαρτυρικόν θάνατον, ευρισκόμενος δε τότε εις την βασιλεύουσαν επέβη εις τον θρόνον τον Πατριαρχικόν· μετ΄ ολίγον όμως, επειδή ήτο άπειρος γραμμάτων, λαβών προεδρικώς την Προύσαν, επήγεν εκεί και ησύχαζεν εις τα ίδια. Μετά παρέλευσιν όμως δύο ετών, επειδή εβάπτισεν Εβραίον τινά, όστις επίστευσεν εις τον Χριστόν, οι εκεί ευρισκόμενοι Εβραίοι, ως χριστιανομάχοι, επήγαν εις τον βεζύρην, ευρισκόμενον τότε με τον βασιλέα εις την Προύσαν, και κατηγόρησαν ψευδώς τον Αρχιερέα, ότι εβάπτισε Τούρκον.
Τη Γ΄ (3η) του Δεκεμβρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΙΩΑΝΝΗΣ Επίσκοπος Κολωνίας, ο Ησυχαστής, εν ειρήνη τελειούται.
Iωάννης ο εν Αγίοις Πατήρ ημών εγεννήθη κατά το τέταρτον έτος της βασιλείας Μαρκιανού του ευσεβεστάτου βασιλέως, εν έτει υνδ΄ (454), εν Νικοπόλει της Αρμενίας εκ γονέων Εγκρατίου και Ευφημίας καλουμένων. Μαθών δε τα ιερά γράμματα και αφού οι γονείς του απέθανον, διένειμε την περιουσίαν του εις τους πτωχούς και έκτισε Ναόν εις την Υπεραγίαν Θεοτόκον, εις τον οποίον και ησύχαζεν ομού μετ΄ άλλων δέκα Μοναχών.
Τη Γ΄ (3η) του Δεκεμβρίου, μνήμη ετέρου ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ Οσίου του από Επάρχων.
Θεόδουλος ο Όσιος ούτος ήκμασε κατά τους χρόνους Θεοδοσίου του Μεγάλου του βασιλεύσαντος εν έτει τοθ΄- τστε΄ (379 – 395) πατρίκιος ων και έπαρχος πραιτωρίων κατά το αξίωμα. Αυτός λοιπόν, καίτοι ήτο συνεζευγμένος μετά γυναικός νομίμου, έζη όμως ζωήν ακατηγόρητον· όθεν βλέπων τας αρπαγάς και πλεονεξίας, τας οποίας έπραττον οι περί τον βασιλέα, απεστράφη το αξίωμα το οποίον είχε και επειδή η γυνή του απέθανε, διένειμεν εις τους πτωχούς όλην του την περιουσίαν, ήτις ήτο αρκετά μεγάλη, έως πεντακοσίων πεντήκοντα λιτρών χρυσίου.
Τη Γ΄ (3η) του Δεκεμβρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ ο Κύπριος εν ειρήνη τελειούται.
Θεόδουλος ο Όσιος Πατήρ ημών κατήγετο από την νήσον Κύπρον, εκ νεότητος δε αφήσας τον κόσμον και αγαπήσας από καρδίας τον Χριστόν, έγινε Μοναχός. Τόσον δε ηγάπησε την ακτημοσύνην ο τρισμακάριος, ώστε αντί να έχη εις την κλίνην του στρώματα απαλά, είχε πέτρας και επ΄ αυτών ανεπαύετο. Εκ δε της πολλής εγκρατείας και χαμευνίας, την οποίαν μετεχειρίζετο, εφωτίσθη η ψυχή του και έγινε δοχείον των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος. Όθεν προεγνώριζε τους λογισμούς των ανθρώπων· δια τούτο, εάν ήρχετο κανείς προς αυτόν και έλεγεν άλλα αντί άλλων, ήλεγχεν αυτόν ο Άγιος και εφανέρωνε τους κρυφούς λογισμούς της ψυχής του. Ύστερον δε προσεποιήθη ότι είναι σαλός. Και ούτω διανύσας την ζωήν του και πολλούς οδηγήσας εις σωτηρίαν με το παράδειγμά του και με την διδασκαλίαν του, εκοιμήθη εν ειρήνη πολλάς ιατρείας και μετά θάνατον χαριζόμενος εις τους προσερχομένους εις τον τάφον αυτού μετά πίστεως.
Τη Γ΄ (3η) του Δεκεμβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΟΥ Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας.
Θεόδωρος ο Άγιος Ιερομάρτυς ήτο Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας· επειδή δε οι κατοικούντες εις την πόλιν ταύτην της Αιγύπτου, και μάλιστα οι άπιστοι και ειδωλολάτραι, υπήρξαν πάντοτε εναντίον των Χριστιανών πικροί και απάνθρωποι, δια τούτο και πολλούς εποίησαν Μάρτυρας, εις εκ των οποίων είναι και ο μέγας ούτος Θεόδωρος. Διότι μαθών ο λαός της Αλεξανδρείας ότι ούτος ομολογεί τον Χριστόν και πιστεύει εις Αυτόν και προς τούτοις ότι διδάσκει τους ειδωλολάτρας να σέβωνται αυτόν ως Θεόν, δια τούτο μετά πολλής οργής και κακίας επέπεσον κατ΄ αυτού. Και πρώτον μεν τον ετιμώρησαν δυνατά, έπειτα δε πλέξαντες στέφανον από ακάνθας εστεφάνωσαν αυτόν, καθώς και τον Κύριον και εκτύπων εις τους οφθαλμούς, περιγελώντας και περιπαίζοντες αυτόν. Έπειτα τον έρριψαν εις την θάλασσαν, εκ της οποίας εξελθών αβλαβής, απεκεφαλίσθη κατά προσταγήν του άρχοντος· και η μεν αγία αυτού ψυχή ανήλθεν εις τους ουρανούς, το δε τίμιον αυτού λείψανον ενεταφιάσθη εις την ιδίαν αυτού πόλιν της Αλεξανδρείας.
Τη Γ΄ (3η) του Δεκεμβρίου, μνήμη του Αγίου Προφήτου ΣΟΦΟΝΙΟΥ
Σοφονίας ο Άγιος Προφήτης ήτο υιός Χουσί, καταγόμενος από την φυλήν του Πατριάρχου Συμεών υιού Ιακώβ, εκ του αγρού Σαβάραθα, ακμάσας προ Χριστού έτη χ΄ (600), εδέχθη δε χάρισμα προφητείας και προεφήτευσε δια την άλωσιν της Ιερουσαλήμ και δια το τέλος και την καταστροφήν τών Ιουδαίων, προς δε και ότι ο εξ εθνών λαός θέλει γίνει λαός περιούσιος του Θεού, τούθ΄ όπερ μέλλει να είναι αισχύνη μεν των ασεβών, δόξα δε των δικαίων και ότι θέλει γίνει Χριστός ο Κύριος Κριτής πάσης λογικής πνοής και θέλει ανταποδώσει εκάστω κατά τα έργα του. Αποθανών λοιπόν ούτος ετάφη εις το ιδικόν του κτήμα, προσμένων την υστερινήν και παγκόσμιον ανάστασιν. Σοφονίας δε ερμηνεύεται σκοπιά Κυρίου ή συνιών κρυπτά. Ήτο δε ο αοίδιμος ούτος Προφήτης, όμοιος κατά τον χαρακτήρα του προσώπου με τον Θεολόγον Ιωάννην, έχων το γένειον ολίγον τι στρογγυλώτερον από το εκείνου.