Τη Κ΄ (20η) Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος ΑΡΤΕΜΙΟΥ.

Αρτέμιος, ο μέγας και ένδοξος Μάρτυς του Χριστού, ήτο κατά τας ημέρας του Μεγάλου Κωνσταντίνου, παρά του οποίου κατεστάθη δουξ και αυγουστάλιος ήτοι μοκρός Αύγουστος (ηγεμών) της Αλεξανδρείας και πάσης της Αιγύπτου εν έτει τλ΄ (330), ετιμάτο δε μεγάλως και από τους υιούς και διαδόχους του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Αυτός όμως απηρνήθη πάσαν απόλαυσιν και υπέμεινε δια τον Χριστόν διάφορα κολαστήρια, και τώρα αγάλλεται μετ’ αυτού αιώνια. Ακούσατε όμως απ’ αρχής το Μαρτύριον αυτού, δια να λάβητε μεγάλην ωφέλειαν.

Τη ΙΘ΄ (19η) Οκτωβρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΙΩΑΝΝΗΣ ο Θαυματουργός, ο κατά το όρος του Ρίλα ασκήσας και την εκείσε Μονήν οικοδομήσας, εν ειρήνη τελειούται.

Ιωάννης ο Όσιος και θεοφόρος Πατήρ ημών ο Θαυματουργός εγεννήθη εις τινα κώμην, Σκρίνον καλουμένην, ήτις ευρίσκετο πλησίον εις την πόλιν Σοφίαν, την κοινώς Σόφιαν λεγομένην, υιός γονέων ευσεβών και εναρέτων, Βουλγάρων όντων κατά το γένος, ήκμασε δε επί της βασιλείας Πέτρου βασιλέως των Βουλγάρων, βασιλέως δε των Ρωμαίων Κωνσταντίνου Ζ΄ του Πορφυρογεννήτου, του βασιλεύσαντος εν έτει 913 – 959. Εκ νεαράς ηλικίας ο Άγιος, χρηστοήθης και ευλαβής ων, υπηρέτει τον Θεόν μετά φόβου και αγάπης. Όθεν η αγάπη αύτη εδίδαξεν αυτόν να φυλάττη τας εντολάς του Χριστού, καθώς εν τοις Ευαγγελίοις είπεν ο Κύριος· «Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος εστιν ο αγαπών με» (Ιωάν. ιδ: 21).

Τη ΙΘ΄ (19η) Οκτωβρίου, μνήμη των εν Περσίδι μαρτυρησάντων ΣΑΔΩΘ Επισκόπου, και των συν αυτώ εκατόν είκοσιν Αγίων ΜΑΡΤΥΡΩΝ.

Σαδώθ ο ένδοξος Ιερομάρτυς ήτο Επίσκοπος εις επαρχίαν τινά της Περσίας καθ’ ον χρόνον εβασίλευεν ο Σαβώριος εις την χώραν ταύτην, εν έτει τλ΄ (330). Επειδή δε ούτος εδίδασκε τον λαόν του Χριστού, εβάπτισε δε και τινας Πέρσας, τούτου ένεκα διεβλήθη εις τον βασιλέα Σαβώριον. Παραστάς δε εις αυτόν, και μη πεισθείς να προσκυνήση τον ήλιον, το πυρ και το ύδωρ, δέρεται με ράβδους. Έπειτα κόπτουσι το δέρμα του από το μέτωπον έως τους όνυχας των ποδών, και ούτως απέσπασαν εξ αυτού λωρίδα πλάτους τεσσάρων δακτύλων. Είτα δέρουσιν αυτόν με νεύρα βοών, και κυλίουσιν επί ανημμένων ανθράκων και επί πασσάλων· μετά ταύτα σφίγγουσιν αυτόν εις παγίδα και κατασυντρίβουσι τα οστά του. Ταύτα δε όλα υπέμεινεν ευχαρίστως ο γενναίος του Κυρίου αγωνιστής, δια της υπομονής του δε ταύτης εξηρέθισε περισσότερον τον τύραννον, όστις επρόσταξε να ριφθή εις την φυλακήν μέχρι νεωτέρας εξετάσεως.

Τη ΙΘ΄ (19η) Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΟΥΑΡΟΥ.

Ουάρος ο ένδοξος Μάρτυς ήθλησεν ότε, βασιλεύων ο τύραννος Μαξιμιανός, εν έτει τδ΄ (304), έστειλεν εις όλας τας πόλεις και εις τους άρχοντας της Αιγύπτου το ασεβέστατον πρόσταγμα, να απαρνώνται οι Χριστιανοί την ευσέβειαν και να προσκυνώσι τα είδωλα ή να τους θανατώνωσι με διάφορα κολαστήρια. Συνέλαβον όθεν τότε πολλούς πιστούς, από τους οποίους άλλοι μεν εθανατώθησαν αμέσως δια τον Χριστόν, και άλλοι ευρίσκοντο φυλακισμένοι με πείναν και δίψαν βασανιζόμενοι. Τότε ήτο και ο μακάριος Ούαρος, όστις ήτο στρατιώτης Αιγύπτιος από γένος επίσημον, ανδρείος την δύναμιν, την δόξαν περίβλεπτος και εις την αρετήν περιβόητος, ο οποίος επήγαινεν εις τας φυλακάς εκάστην νύκτα και επεμελείτο τους Μάρτυρας και τους παρεκάλει να δέωνται του Θεού, όπως τον αξιώση και αυτόν να μαρτυρήση δια το όνομά του το Άγιον, ότι είχε μεν πόθον εις τούτο, αλλ’ εφοβείτο των τυράννων την απανθρωπίαν και αγριότητα.