Τη Β΄ (2α) Αυγούστου, η ανακομιδή του λειψάνου του Αγίου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου ΣΤΕΦΑΝΟΥ.

Στέφανος ο Πρωτομάρτυς και Αρχιδιάκονος εγένετο ο πρώτος της των Χριστιανών πίστεως Μάρτυς υπό των Ιουδαίων λιθοβοληθείς και τελειωθείς. Αφ’ ου δε παρήλθον τριακόσια τέσσαρα έτη από του μαρτυρίου του και αφ’ ου ετελειώθησαν δια του μαρτυρίου πολλοί Χριστιανοί, η ειρήνη διεδέχθη την ταραχήν, και η οικουμένη απελάμβανεν ελευθερίαν και ησυχίαν· και όλαι μεν αι φυλακαί εκενώθησαν εκ των φυλακισμένων Χριστιανών, όλα δε τα βασανιστήρια των τυράννων κατέπαυσαν, βασιλεύσαντος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, του χριστιανικωτάτου και πρώτου βασιλέως των Ορθοδόξων, τότε δ΄εφανερώθη και ο πολύτιμος θησαυρός, ήτοι το πανίερον λείψανον του Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου ούτω πως. Άνθρωπός τις κατώκει εις εκείνην την ιδίαν κώμην, όπου ήτο κεκρυμμένον το του Πρωτομάρτυρος λείψανον, γέρων την ηλικίαν, Ιερεύς το αξίωμα και αιδέσιμος κατά την ζωήν, Λουκιανός (ή Λουκιλλιανός) ονομαζόμενος.

Τη αυτή ημέρα 1η Αυγούστου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΤΙΜΟΘΕΟΥ, Αρχιεπισκόπου Προκοννήσου (Προικοννήσου) του θαυματουργού.

Τιμόθεος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήκμασε περί τα μέσα του έκτου αιώνος, επί βασιλείας των αυτοκρατόρων Ιουστίνου του Θρακός, και του ανεψιού αυτού Ιουστινιανού του Μεγάλου εν τη βασιλευούση ποιούμενος τας διατριβάς. Αρετή δε πάση κεκοσμημένος, προχειρίζεται Επίσκοπος Προκοννήσου ή, συνηθέστερον ειπείν, Προικοννήσου, ήτις το πάλαι και Ελαφόνησος εκαλείτο, νυν δε υπό πάντων γινωσκομένη και λεγομένη Μαρμαράς. Απελθών λοιπόν εκεί ο θείος Πατήρ, και τους κατοίκους της νήσου ταύτης ευρών την πειρατείαν μετερχομένους, και πολλήν απανθρωπίαν δεικνύοντας εις τους εις τα παράλια εκείνα ναυαγούντας, κατέβαλε πάσαν σπουδήν, ίνα της τοιαύτης γνώμης απαλλάξη αυτούς, και προτρέψη εις οίκτον προς τους δυστυχούντας· το οποίον και επέτυχεν εντός ολίγου χρόνου δια της χριστομιμήτου αυτού πραότητος.

Τη αυτή ημέρα 1η Αυγούστου μνήμη της Αγίας Οσιομάρτυρος και αθλοφόρου του Χριστού ΕΛΕΣΗΣ της εν τη νήσω των Κυθήρων εν έτει τοε΄ (375) αθλησάσης.

Ελέσα η αοίδιμος και πανένδοξος του Χριστού Οσιομάρτυς ήτο από την περίφημον Πελοπόννησον, θυγάτηρ περιφανούς τινος και πλουσίου άρχοντος Έλληνος, ονόματι Ελλαδίου, η δε μήτηρ αυτής υπήρχε Χριστιανή από τους προγόνους αυτής και φοβουμένη τον Θεόν, ονόματι Ευγενία· ήτο δε στείρα και παρεκάλεσε τον Θεόν να κάμη έλεος εις αυτήν και να την αξιώση να γεννήση τέκνον, δια να το αφιερώση της χάριτός του και να το οδηγήση εις την αγίαν και καθολικήν πίστιν. Μίαν λοιπόν των ημερών, ευρισκομένη μόνη εις τον οίκον της και προσευχομένη, ήκουσε φωνήν ουρανόθεν ήτις της έλεγεν· «Ηλέησέ σε ο Θεός εις ό,τι του εζήτησας, και έδωκεν εις σε καρπόν κοιλίας».

Τη αυτή ημέρα 1η Αυγούστου, μνήμη των Αγίων εννέα Μαρτύρων, των εν Πέργη της Παμφυλίας αθλησάντων, ΛΕΟΝΤΙΟΥ, ΑΤΤΟΥ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ΚΙΝΔΕΟΥ, ΜΝΗΣΙΘΕΟΥ, ΚΥΡΙΑΚΟΥ, ΜΗΝΑΙΟΥ, ΚΑΤΟΥΝΟΥ και ΕΥΚΛΕΟΥΣ.

Λεόντιος ο Άγιος Μάρτυς και οι συν αυτώ μαρτυρήσαντες Άγιοι ήκμασαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανου και Φλαβιανού ηγεμόνος της Παμφυλίας, εν έτει τ΄ (300) όντες Χριστιανοί εκ προγόνων, και ο μεν Μηναίος ήτο τέκτων, οι δε άλλοι γεωργοί, όλοι δε μίαν γνώμην έχοντες και μίαν καλήν βουλήν βουλευσάμενοι, προσήλθον αυτόκλητοι εις τον αγώνα του μαρτυρίου. Αφήσαντες λοιπόν από κοινού όλα τα βιοτικά πράγματα, μετέβησαν εις το εκεί ιερόν της ψευδοθεάς Αρτέμιδος και εν μιά νυκτί εκρήμνισαν όλα τα εν αυτώ ευρισκόμενα είδωλα.