Τη ΙΗ΄ (18η) Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΡΩΜΑΝΟΥ του εκ Παλαιστίνης.

Ρωμανός ο εκ της Παλαιστίνης Άγιος Μάρτυς ήτο Διάκονος της εκ Καισαρεία της Παλαιστίνης Εκκλησίας, εμαρτύρησε δε κατά τους χρόνους του Διοκλητιανού εν τη πόλει Αντιοχεία εν έτει 298. Ούτος λοιπόν ο αοίδιμος παρεθάρρυνεν εις το Μαρτύριον με την διδασκαλίαν του τους Χριστιανούς εκείνους, οίτινες φοβούμενοι τας βασάνους δεν ωμολόγουν τον Χριστόν.

Τη ΙΗ΄ (18η) Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Νεομάρτυρος ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, του εξ Ηπείρου, ομού δε και διήγησις περί του Δανιήλ του εξ Ισμαηλιτών.

Αναστάσιος ο νέος του Χριστού Μάρτυς και καλλίνικος της ευσεβείας Αθλητής κατήγετο από την Παραμυθίαν της Ηπείρου. Ημέραν τινά εξήλθε μετ’ άλλων Χριστιανών εις τους αγρούς, έχων μεθ’ εαυτού και την αδελφήν του, δια να θερίσουν. Ο υιός του ηγεμόνος του τόπου, Οθωμανού όντος, Μουσάς λεγόμενος, διήρχετο εκείθεν μαζί με άλλους Αγαρηνούς, αποσταλείς υπό του πατρός του εις τινα υπηρεσίαν.

Τη ΙΗ΄ (18η) Νοεμβρίου, οι Άγιοι Μάρτυρες ΖΑΚΧΑΙΟΣ, Διάκονος της εν Γαδείροις Εκκλησίας, και ΑΛΦΑΙΟΣ ξίφει τελειούνται.

Ζακχαίος ο μακάριος Μάρτυς εφέρθη εις το κριτήριον των ειδωλολατρών έχων εις τον τράχηλον αλυσίδα σιδηράν και βαρείαν· και ερωτηθείς από τον κριτήν, ωμολόγησε παρρησία τον Χριστόν. Όθεν βασανίζεται με δεινάς και απανθρώπους τιμωρίας.

Τη ΙΗ΄ (18η) Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΡΩΜΑΝΟΥ.

Ρωμανός ο Άγιος Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού εν έτει τε΄ (305). Ούτος δια τον ζήλον τον οποίον είχεν υπέρ της του Χριστού Πίστεως, ότε Ασκληπιάδης ο έπαρχος ήθελε να εισέλθη εις τον ναόν των ειδώλων, επήγεν ο Άγιος και τον εκράτησε, λέγων προς αυτόν· «Τα είδωλα δεν είναι θεοί». Δια τούτο λοιπόν δέρεται εις το στόμα, και κρεμασθείς κατεξεσχίσθη. Έπειτα ζητεί ο Άγιος και φέρουσι παιδίον μικρόν προς έλεγχον περισσότερον του επάρχου, υπό του οποίου ερωτηθέν το νήπιον εις ποίον Θεόν πιστεύει, απεκρίθη ότι εις τον Θεόν των Χριστιανών.

Τη ΙΗ΄ (18η) Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΠΛΑΤΩΝΟΣ.

Πλάτων ο μέγας και θαυμάσιος Μάρτυς ήτο από την Άγκυραν της Γαλατείας εν έτει 296, υιός γονέων ευγενών Ορθοδόξων, αδελφός δε του Αγίου Αντιόχου (ίσως του εορταζομένου κατά την εικοστήν τετάρτην του Δεκεμβρίου). Ούτος γεννηθείς και ανατραφείς με πάσαν σπουδήν και μάθησιν, εφαίνετο εις όλους συνετός και σοφώτατος. Μη υποφέρων δε να βλέπη την ασέβειαν αυξανομένην και την του Χριστού πίστιν σμικρυνομένην από τας τιμωρίας των δυσσεβών τυράννων, ηγωνίζετο ακαταπαύστως και ενεδυνάμωνε τους Χριστιανούς εις την ευσέβειαν.