Τη ΣΤ΄ (6η) Απριλίου, ο Όσιος ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο ασκήσας εν τοις ορίοις της Μεγίστης Λαύρας του Άθω εν ειρήνη τελειούται.

Γρηγόριος ο Όσιος Πατήρ ημών ούτος κατήγετο εκ του Βυζαντίου, ήτοι την περιφανή Κωνσταντινούπολιν, εις την οποίαν και εγεννήθη περί τα μέσα του ΙΓ΄ (13^ου) αιώνος, εκ τούτου δε και απεκαλείτο Βυζάντιος. Ποθήσας δε ο μακάριος την κατά Χριστόν ζωήν και δη την αγγελομίμητον τοιαύτην, αφήκε τον κόσμον και τα εν τω κόσμω τερπνά και μεταβάς εις το Αγιώνυμον Όρος, εγκατεστάθη εις τα όρια της Μεγίστης Λαύρας, όπου και τον άπαντα αυτού ασκητικόν διήλθε δίαυλον διάγων εν άκρα ησυχία, συντόνω νηστεία και αδιαλείπτω νοερά προσευχή, της οποίας μάλιστα ανεδείχθη μύστης θερμότατος.

Τη ΣΤ΄ (6η) Απριλίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ο Σιναϊτης, ο και εν Αγίω Όρει ασκήσας εν ειρήνη τελειούται.

Γρηγόριος ο θείος Πατήρ ημών εγεννήθη εν έτει ασνε΄ (1255) εις χωρίον τι της Ασίας, ονομαζόμενον Κούκουλον, κείμενον πλησίον των Κλαζομενών. Οι γονείς του ήσαν μεν πλούσιοι και έντιμοι, αλλά θεοσεβείς και ενάρετοι. Από τούτους ανατραφείς επιμελώς, εδόθη εις διδασκάλους ευσεβείς, υφ’ ων και εδιδάχθη καλώς τα θεία και ιερά Γράμματα. Κατ’ εκείνον τον καιρόν, βασιλεύοντος του μεγάλου Ανδρονίκου Β΄ του Παλαιολόγου (1282 – 1328), το γένος των Αγαρηνών ενήργει επιδρομάς εις την Ασίαν και λεηλατούντες τα μέρη εκείνα, έπαιρνον ως δούλους όλους σχεδόν τους εκεί ευρισκομένους Χριστιανούς. Μεταξύ τούτων συνελήφθη και εκρατήθη ως δούλος και ο θείος ούτος Γρηγόριος, καθώς και οι γονείς του και οι αδελφοί του, οι οποίοι, εν ω μετεφέροντο εις την Λαοδίκειαν, κατ’ οικονομίαν Θεού έλαβον άδειαν από τους βαρβάρους και μετέβησαν εις την Εκκλησίαν των Λαοδικέων εν ώρα θείας Λειτουργίας.

Τη ΣΤ΄ (6η) Απριλίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΕΥΤΥΧΙΟΥ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Ευτύχιος ο μέγας άνθρωπος του Θεού και λαμπρός Αρχιερεύς έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Ιουστινιανού Α΄ του μεγάλου, βασιλεύσαντος κατά τα έτη φκζ΄- φξε΄  (527 – 565), κατήγετο δε εκ χωρίου της Φρυγίας καλουμένου Θεία Κώμη. Οι γονείς αυτού ήσαν λαμπροί και περίβλεπτοι κατά τε τον πρόσκαιρον πλούτον και τον της αρετής, μάλιστα δε τούτου επλούτουν περισσότερον, εκαλούντο δε Αλέξανδρος και Συνεσία, ήτο δε ο πατήρ αυτού τετιμημένος με το αξίωμα του Σχολαρίου. Αφού δε η πράγματι φερώνυμος Συνεσία συνέλαβε τον θαυμαστόν τούτον Ευτύχιον, είδεν όραμα, ότι εν ω εκάθητο επί της κλίνης περιέλαμψεν αίφνης αυτήν φως μέγα και ταραχθείσα δια το παράδοξον του οράματος διελογίζετο τι άραγε εσήμαινε το φανέν.