Ο Άγιος ούτος ήκμασε κατά τους χρόνους Ιουλιανού του Παραβάτου εν έτει τξα΄ (361), υιός ων ιερέως τινός των ειδώλων και εν δυσσεβεία ανατραφείς. Όταν δε ήτο νέος κατά την ηλικίαν, τότε ενεκολπώθη την ευσέβειαν κατά τον ακόλουθον τρόπον. Γυνή τις ονομαστή κατά την ευσέβειαν και Διάκονος κατά το αξίωμα, ήτο φίλη της μητρός του Αγίου τούτου· οσάκις δε η τούτου μήτηρ επορεύετο με τον μικρόν όντα υιόν της εις την ευσεβή εκείνην γυναίκα, εχαιρέτα εκείνη τόσον την μητέρα, όσον και τον υιόν και παρεκίνει αυτόν εις την ευσέβειαν και την του Χριστού πίστιν. Αφ’ ου δε η μήτηρ του απέθανε, μετέβαινεν ο νέος εις την ευσεβή Διάκονον και απελάμβανε παρ’ εκείνης την συνήθη διδασκαλίαν. Επειδή δε εδέχθη εις την ψυχήν του τας συμβουλάς της, ηρώτησεν αυτήν με ποίον τρόπον ηδύνατο να φύγη την πλάνην του πατρός του, ειδωλολάτρου όντος, και να απολαύση την παρ’ αυτής κηρυττομένην ευσέβειαν.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2021
Τη ΛΑ΄ (31η) Οκτωβρίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ο εν Χίω μαρτυρήσας κατά το αψνδ΄ (1754) έτος, ξίφει τελειούται.
Νικόλαος ο νέος Μάρτυς του Χριστού ήτο από την περίφημον νήσον Χίον, από χωρίον Καρυάς λεγόμενον, Χριστιανός παλαιόθεν εκ γονέων και προγόνων· και ο μεν πατήρ αυτού ωνομάζετο Πέτρος, η δε μήτηρ του Σταματού, όχι δε μόνον αυτός ήτο Χριστιανός, κατά την ακολουθίαν του γένους, αλλ’ ήτο μάλιστα Χριστιανός και κατά τα χριστιανικά ήθη εκ νεαράς του ηλικίας, ευλαβής δηλονότι εις τα θεία, ταπεινός εις όλους, σεμνός εις την συναναστροφήν του, εγκρατής εις την γλώσσαν τόσον, ώστε ούτε βλασφημία, ούτε ουδεμία άλλη κακολογία ηκούετο ποτέ από το στόμα του· και επί πάσιν η απλότης και η ακακία, την οποίαν είχε, προσέτι και η υπομονή, από όλους εθαυμάζετο και επαινείτο και σχεδόν ήτο εστολισμένος ο μακάριος εκ νεότητός του με όλα εκείνα τα καλά και τας χάριτας, τα οποία αναγινώσκομεν εις τους Βίους των παλαιών Αγίων, και δια των οποίων προεγνωρίζοντο τι είδους άνθρωποι έμελλον να κατασταθώσιν εις το ύστερον.
Τη ΛΑ΄ (31η) Οκτωβρίου, ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ΙΑΚΩΒΟΣ Επίσκοπος Μυγδονίας, εις των τριακοσίων δέκα και οκτώ θεοφόρων Πατέρων των εν Νικαία, εν ειρήνη τελειούται.
Ιάκωβος ο Άγιος Πατήρ ημών έγινεν Επίσκοπος Αντιοχείας της Μυγδονίας, η οποία ονομάζεται και Νίσιβις· δια δε την άκραν αυτού αρετήν υπήρξε μέγας θαυματουργός, και νεκρόν αναστήσας με την του Χριστού δύναμιν και πολλούς επιστρέψας από την ειδωλομανίαν εις την θεογνωσίαν. Αλλά και πολλούς Χριστιανούς, οίτινες ηρνήθησαν τον Χριστόν δια τον φόβον των τυράννων και βασάνων, πάλιν επέστρεψεν εις τον Χριστόν, συγγράψας και βιβλίον ωφελιμώτατον, μέρη τινά του οποίου αναφέρει ο Επίσκοπος Θεοδώρητος εις την καλουμένην «Φιλόθεον Ιστορίαν» αυτού.
Τη ΛΑ΄ (31η) Οκτωβρίου, ο Άγιος Μάρτυς ΕΠΙΜΑΧΟΣ ο Αιγύπτιος ξίφει τελειούται.
Επίμαχος ο Άγιος Μάρτυς του Χριστού έλαμψεν ως αστήρ όταν το σκότος της ασεβείας διεχύθη εις όλην την οικουμένην και όλοι οι άνθρωποι εβιάζοντο από τους ασεβείς να θυσιάζωσιν εις τα είδωλα. Πατρίς του ήτο η Αίγυπτος, η οποία τον εγέννησε και τον ανέθρεψε και από τας αρετάς του πολλήν ωφέλειαν έλαβεν· οδηγόν δε ή διδάσκαλον δεν είχε τινά· αφ’ εαυτού του όμως εβιάζετο να φυλάττη καθαρά και σώμα και ψυχήν, έχων πάντοτε δια βοηθούς την προσοχήν και την επιμέλειαν.
Τη ΛΑ΄ (31η) Οκτωβρίου, μνήμη των Αγίων εξ Αποστόλων εκ των Εβδομήκοντα ΣΤΑΧΥΟΣ, ΑΠΕΛΛΟΥ, ΑΜΠΛΙΟΥ, ΟΥΡΒΑΝΟΥ, ΝΑΡΚΙΣΣΟΥ και ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟΥ.
Στάχυς ο Άγιος Απόστολος ο πρώτος εκ των εξ τούτων Αγίων Αποστόλων έγινε πρώτος Επίσκοπος Βυζαντίου, από τον Πρωτόκλητον Ανδρέαν· ούτος δε έκτισεν Εκκλησίαν και εις την Αργυρούπολιν, ήτις έκειτο εντός της περιοχής εις την οποίαν ωκοδομήθη μετά ταύτα η Κωνσταντινούπολις και εκεί εδίδασκε τα εν αυτή συναγόμενα πλήθη των Χριστιανών. Διανύσας λοιπόν εις το αποστολικόν κήρυγμα δεκαέξ έτη ανεπαύθη εν Κυρίω, το δε ιερόν αυτού λείψανον ενεταφιάσθη εις την Αργυρούπολιν όπου και ευρίσκεται μέχρι σήμερον.
Απελλής, ο δεύτερος εκ των Αγίων τούτων Αποστόλων, έγινεν Επίσκοπος Ηρακλείας και πολλούς προσαγαγών εις τον Χριστόν έλαβε μακάριον τέλος.
Αμπλίας, ο τρίτος των Αγίων τούτων Αποστόλων, εχειροτονήθη Επίσκοπος Οδυσσουπόλεως από τον Πρωτόκλητον Ανδρέαν. Επειδή δε εκήρυττε τον Χριστόν, εκρήμνιζε δε τα είδωλα, δια τούτο εθανατώθη ο μακάριος δια του Μαρτυρίου και ούτω παρέδωκεν την ψυχήν του εις χείρας Θεού.
Ουρβανός, ο τέταρτος των Αγίων τούτων Αποστόλων, εχειροτονήθη και αυτός από τον Άγιον Απόστολον Ανδρέαν Επίσκοπος Μακεδονίας, κηρύττων δε τον Χριστόν και επαναφέρων τους Έλληνας εις την ευσέβειαν εβασανίσθη πολυτρόπως υπ’ αυτών και τέλος εθανατώθη λαβών παρά του Αθλοθέτου Χριστού τον του Μαρτυρίου άφθαρτον στέφανον.
Νάρκισσος ο Άγιος Απόστολος, ο πέμπτος των σήμερον εορταζομένων, εχειροτονήθη Επίσκοπος Αθηνών· επειδή δε εδίδασκε την αλήθειαν του Ευαγγελίου, δια τούτο έλαβε διάφορα βάσανα και ούτω δια Μαρτυρίου ετελείωσε τον δρόμον της αποστολής του.
Αριστόβουλος, ο έκτος των Αγίων τούτων Αποστόλων, εχειροτονήθη και αυτός Επίσκοπος Βρεττανίας, ποιμαίνων δε το λογικόν του ποίμνιον και κηρύττων τον Χριστόν εις όλους, έτυχε των πόνων του μακαρίου τέλους.