Τὸ μαρτύριο τῆς Ἁγίας Εὐφημίας, 9 Ιουλίου

http://agiooros.org/viewtopic.php?f=75&t=11160

(Μετάφραση Εὐφημίας μοναχής, ἡγουμένης Ἱ. Μονῆς Παντοκράτορος Κέρκυρας)

(Ἡ Ἁγία Εὐφημία, ἐκδ. Τέρτιος, 1997, Κατερίνη)

Α) Τὸ καιρὸ ποὺ ἦταν ἀνθύπατος τῆς ἐπαρχίας τῆς Εὐρώπης[2] ὁ Πρίσκος, ὑπῆρχε μεγάλο πλῆθος χριστιανῶν στὴν πόλη Χαλκηδόνα. Ὁ ἀνθύπατος Πρίσκος εἶχε φίλο ἀσεβέστατο ὀνόματι Ἀπηλιανό, ποὺ ἦταν γνώστης τῆς ἑλληνικῆς σοφίας καὶ ἱερέας τοῦ Θεοῦ Ἄρη. Αὐτὸς κατηγόρησε τοὺς χριστιανοὺς καὶ εἶπε: Ἀνθύπατε, σὺ ποὺ εἶσαι ὀ πιὸ ἰσχυρὸς καὶ λόγιος ἄνδρας, ἄς μάθει ἠ ἐξοχότητά σου ὅτι σύμφωνα μὲ τὴν διαταγὴ τοῦ αὐτοκράτορα[3] καὶ μεγάλου βασιλιᾶ πρέπει ὅλοι ἀπὸ κοινοῦ νὰ προσφέρουμε θυσία στὸν μεγάλο θεὸ Ἄρη.

Κι αὐτὸς ὁ λόγος ἄρεσε στὸν ἀνθύπατο Πρίσκο, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ χαθοῦν ἀνθρώπινες ζωές. Γι’ αὐτὸ τοποθέτησε ἀπειλητικὲς ἀνακοινώσεις στοὺς ἐπίσημους χώρους μὲ αὐτὸ τὸ περιεχόμενο: Ἄνδρες Χαλκηδόνιοι, μάθετε ὅλοι ὅτι πρέπει νὰ ἐξαγνιστοῦμε ἐπὶ ὀκτὼ μέρες καὶ ἐφαρμόζοντας τὴν ἀπόφαση τοῦ βασιλιᾶ νὰ προσφέρουμε θυσία στὸν μεγάλο θεὸ Ἄρη. Ἄν δὲ κάποιος συλληφθεῖ νὰ εἶναι ἀχάριστος καὶ ὀπαδὸς ἄλλης θρησκείας, θὰ τὸν ὑποβάλλω σὲ φοβερὲς τιμωρίες. Καὶ αὐτὸ ἄς εἶναι σημεῖο γιὰ τὴν ἔναρξη τῆς θυσίας· τὴν ὥρα ποὺ θὰ σαλπίσει ἡ σάλπιγγα, ἄς τρέξουμε ὅλοι μαζὶ στὸν ναὸ τοῦ Ἄρη καὶ ἄς θυσιάσουμε πρόθυμα, διαθέτοντας εὐνοϊκὰ ἀπέναντί μας τὸν μεγάλο θεό.

Ο π. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΝ ΠΟΡΕΙΑΝ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΧΙΕΡΕΩΝ

“Ὅταν ἐπίεσε ὁ Κωνστάντιος, ὁ Ἀρειανὸς αὐτοκράτωρ τὸν Πατριάρχη Ἀλέξανδρο νὰ δεχθεῖ σὲ συμπροσευχὴ τὸν Ἄρειο δηλ. νὰ δεχθεῖ νὰ πάει μέσα στὸ ναὸ τὴν Κυριακὴ ὁ Ἄρειος καὶ νὰ λειτουργήσει μαζὶ μὲ τὸν Πατριάρχη, ὁ αἱρετικὸς μαζὶ μὲ τὸν Ὀρθόδοξο, τί ἔκανε ὁ Πατριάρχης Ἀλέξανδρος; Αὐτὸ ποὺ κάνουν σήμερα οἱ δικοί μας οἱ Πατριάρχες καὶ συμπροσεύχονται καὶ συνυπάρχουν μαζὶ μὲ τοὺς Παπικούς, μαζὶ μὲ τοὺς Προτεστάντες, μαζὶ μὲ τοὺς Μονοφυσίτες, ἀκόμη καὶ μαζὶ μὲ τοὺς ἑτεροθρήσκους, μαζὶ μὲ τοὺς Βουδιστάς καὶ τοὺς Μουσουλμάνους, μαζὶ μὲ τὸ φύραμα ὅλων αὐτῶν τῶν πλανῶν τῶν δαιμονικῶν;...

Αὐτὲς τὶς ἡμέρες ὁ Οἰκ. Πατριάρχης Βαρθολομαῖος συμπροσευχήθηκε στὴν Ἀσίζη ὄχι μόνο μαζὶ μὲ τὸν Πάπα καὶ τοὺς Προτεστάντες καὶ τὸν Ἀγγλικανὸ “Ἀρχιεπίσκοπο”, ἀλλὰ μαζὶ καὶ μὲ Βουδιστάς, μὲ Μουσουλμάνους, μὲ εἰδωλολάτρας. Προσεύχονται, συμπροσεύχονται καὶ συλλειτουργοῦν. Ξεχάσαμε ὅτι ὑποδέχτηκαν τὸν Πάπα στὴν Κωνσταντινούπολη θυμιάζοντάς τον καὶ λέγοντας “εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου”; Καὶ τὸν τιμήσαμε. Καὶ τὸν τίμησαν καὶ φοιτητὲς τῆς Θεολογικῆς Σχoλῆς δίνοντάς του τιμητικὸ μετάλλιο. Ἔπρεπε νὰ κάνει καὶ ὁ Πατριάρχης Ἀλέξανδρος τὸ ἴδιο; Νὰ δεχθεῖ τὸν Ἄρειο μέσα στὸ ναὸ καὶ νὰ συμπροσευχηθεῖ καὶ νὰ συλλειτουργήσει; Ὄχι. Τί ἔκαμε; Δὲν μπορῶ, λέει. Τὸ ἀπαγορεύουν οἱ Κανόνες. “Ἐπίσκοπος ἢ πρεσβύτερος ἢ διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος καθαιρείσθῳ”. Ὅποιος ἐπίσκοπος ἢ παπὰς ἢ διάκος προσευχηθεῖ μὲ αἱρετικούς, πολὺ περισσότερο μὲ ἀλλοθρήσκους, νὰ καθαιρεῖται. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Πατριάρχης Ἀλέξανδρος εἶπε, δὲν μπορῶ τὸ ἀπαγορεύουν οἱ Κανόνες. Ἀλλὰ οἱ πολιτικοὶ ἔχουν δύναμη, ὅπως καὶ σήμερα. Καὶ ἐξαναγκάζουν καὶ Ἀρχιεπισκόπους νὰ ἀκολουθοῦν τὸ δικό τους τὸ δρόμο, ὅπως καὶ σήμερα στὴν Ἑλλάδα. Πολλὲς φορὲς καὶ οἱ δικοί μας κάνουν αὐτὰ ποὺ θέλει ἡ κυβέρνησις. Προσευχήθηκε λοιπὸν ὁ Πατριάρχης Ἀλέξανδρος τὴν προηγουμένη ἡμέρα καὶ παρακάλεσε

στὸ Θεὸ νὰ μὴ ἐπιτρέψει νὰ συμπροσευχηθεῖ μαζὶ μὲ τὸν Ἄρειο. Καὶ ὁ Θεὸς τὸν γλίτωσε μὲ θαῦμα.

Τὴν ἄλλη μέρα πηγαίνοντας ὁ Ἄρειος στὸ ναό, κατὰ οἰκτρὸ τρόπο, μέσα σὲ δημόσιο ἀποχωρητήριο πέθανε. Καὶ γλίτωσε ὁ Πατριάρχης Ἀλέξανδρος αὐτὴ τὴν παράβαση τῶν Κανόνων, τὴ συμπροσευχὴ μὲ τὸν αἱρετικὸ Ἄρειο. Φαντασθεῖτε σήμερα τοὺς σημερινοὺς Πατριάρχας καὶ Ἀρχιεπισκόπους. Ὄχι ἁπλῶς δὲν σκέφτονται νὰ μὴ συμπροσευχηθοῦν ἢ πῶς νὰ ἀποφύγουν τοὺς αἱρετικοὺς, ἀλλὰ μὲ χαρὰ πηγαίνουν μαζί τους καὶ κάνουν συμπόσια καὶ φιέστες”.

Οι Φίλοι του Μακρυγιάννη

Αυτές τίς κρίσιμες στιγμές πού περνά ἡ Πατρίδα μας, μᾶς θυμίζουν τὸν Μακρυγιάννη ποὺ λέγει εἰς τὰ ἀπομνημονεύματά του:
«Καὶ βγῆκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνῆτες,Ἕλληνες, σπορὰ τῆς ἑβραιουργιᾶς, ποὺ εἶπαν νὰ μᾶς σβήσουν τὴν Ἁγία Πίστη, τὴν Ὀρθοδοξία, διότι ἡ Φραγκιὰ δὲν μᾶς θέλει μὲ τέτοιοι ντῦμα Ὀρθόδοξον.
Καὶ ἐκάθησα καὶ ἔκλαιγα διὰ τὰ νέα παθήματα.
Καὶ ἐπῆγα πάλιν εἰς τοὺς φίλους μου στοὺς Ἁγίους. Ἄναψα τὰ καντήλια καὶ ἐλιβάνισα λιβάνιν καλὸν ἁγιορείτικον. Καὶ σκουπίζοντας τὰ δάκρυά μου τοὺς εἶπα:

«Δὲν βλέπετε, ποὺ θέλουν νὰ κάνουν τὴν Ἑλλάδα παλιόψαθα; Βοηθεῖστε, διότι μᾶς παίρνουν, αὐτοὶ οἱ μισοέλληνες καὶ ἄθρησκοι, ὅ,τι πολύτιμον τζιβαϊρικὸν ἔχομεν. Φραγκεμένους μᾶς θέλουν τὰ τσογλάνια τοῦ τρισκατάρατου τοῦ Πάπα. Μὴν ἀφήσετε, Ἅγιοί μου αὐτὰ τὰ γκιντὶ πουλημένα κριγιάτα τῆς τυραγνίας νὰ μασκαρέψουν καὶ νὰ ἀφανίσουν τοὺς Ἕλληνες, κάνοντας περισσότερο κακὸ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ καταδέχθηκεν ὁ Τοῦρκος ὡς τίμιος ἐχθρός μας».