Ιωάσαφ ο αείμνηστος και νέος Οσιομάρτυς ήτο μαθητής και αυτός του Αγιωτάτου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Οσίου Νήφωνος και εσπούδαζεν όσον το δυνατόν να μιμήται τας αρετάς και τους αγώνας του ιερού διδασκάλου του· φθάσας δε εις την προς Θεόν τελείαν αγάπην, επεθύμει να δώση και αυτός την ζωήν του εις θάνατον δια τον Χριστόν με Μαρτύριον· όθεν και εφανέρωσε τον σκοπόν του εις τον Άγιον, όστις γνωρίσας, ότι είναι τούτο θέλημα Θεού, προείπεν εις αυτόν, ότι έχει να τελειώση τον αγώνα του Μαρτυρίου εις την Κωνσταντινούπολιν.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2021
Τη ΚΣΤ΄ (26η) του Οκτωβρίου, μνήμη του μεγάλου σεισμού.
Κατά το εικοστόν τέταρτον έτος της βασιλείας Λέοντος του Ισαύρου, ήτοι εν έτει ψμ΄ (740) Ινδικτιώνος ενέτης, κατά την εικοστήν έκτην ταύτην ημέραν του Οκτωβρίου, έγινε τόσον μέγας και φοβερός σεισμός εις την Κωνσταντινούπολιν, ώστε όλαι αι ανώγειοι και ωραιότεραι οικίαι κατεκρημνίσθησαν και πολλοί άνθρωποι καταπλακωθέντες εθανατώθησαν. Δια τούτο και κατά την ημέραν ταύτην του Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου μνήμην ποιούμεν της φοβεράς εκείνης απειλής του σεισμού, πορευόμενοι με λιτανείαν εις τον εν Βλαχέρναις Ναόν της Πανάγνου και Αγίας ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένου Μαρίας και τελούμεν εκεί την θείαν και ιεράν Λειτουργίαν, με τας πρεσβείας της οποίας Θεοτόκου είθε να λυτρωθώμεν πάσης απειλής και φοβερισμού θεϊκού και να τύχωμεν της απολαύσεως των αιωνίων αγαθών, εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, ω η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Τη ΚΣΤ΄ (26η) του Οκτωβρίου, μνήμη της από Θεσσαλονίκης εις την εν Κωνσταντινουπόλει Μονήν του Παντοκράτορος δια βασιλικού προστάγματος γενομένης εισελεύσεως του περιωνύμου και αηττήτου ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ήτοι της ιεράς αυτού Εικόνος, της πρότερον επικειμένης τη μυροβλήτω αυτού σορώ και σκεπούσης αυτήν.
Κατά τους χρόνους του βασιλέως Μανουήλ του Κομνηνού, του βασιλεύσαντος εν έτει αρμγ΄ (1143) και Ιωσήφ του Ηγουμένου της εν Κωνσταντινουπόλει ιεράς και βασιλικής Μονής του Παντοκράτορος, έλαβε χώραν η από Θεσσαλονίκης εις Κωνσταντινούπολιν μετάθεσις της ιεράς Εικόνος του Μεγάλου Δημητρίου. Εγένετο δε τοιουτοτρόπως: Κατά το εξακισχιλιοστόν εξακοσιοστόν πεντηκοστόν έβδομον έτος από κτίσεως κόσμου (ήτοι εν έτει 1149 από Χριστού), κατά μήνα Μάρτιον, εξήλθεν ο ανωτέρω βασιλεύς Μανουήλ ο Κομνηνός, ίνα υπάγη εις τον κατά της Σικελίας πόλεμον. Τότε δε και ο προμνησθείς Ηγούμενος της του Παντοκράτορος Μονής Ιωσήφ, δια τας αναγκαίας υποθέσεις του επορεύθη εις συνάντησιν του βασιλέως.
Τη ΚΣΤ΄ (26η) του Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου και πανενδόξου Μεγαλομάρτυρος και θαυματουργού ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ του Μυροβλύτου.
Δημήτριος ο Μεγαλομάρτυς και Αθλητής του Χριστού ήτο κατά τους χρόνους Διοκλητιανού και Μαξιμιανού των βασιλέων σπδ΄ - τε΄ (284-305), κατήγετο δε από την Θεσσαλονίκη, ευσεβής ων ανέκαθεν εκ γονέων και διδάσκαλος της εις Χριστόν πίστεως. Όταν δε μετέβη εις την Θεσσαλονίκην ο καίσαρ τότε Μαξιμιανός Γαλέριος, ο μέγας Δημήτριος συνελήφθη και ερρίφθη εις την φυλακήν, διότι ήτο περιβόητος κατά τε την ευσέβειαν και την εις Χριστόν πίστιν. Επειδή δε ο βασιλεύς εκαυχάτο δι’ άνθρωπόν τινα, Λυαίον ονομαζόμενον, ο οποίος υπερέβαλλε τους άλλους κατά το μέγεθος του σώματος και κατά την ανδρείαν, και επειδή παρεκίνει τους Θεσσαλονικείς να εισέλθωσιν εις το στάδιον και να πολεμήσωσι με αυτόν, δια τούτο νέος τις, Χριστιανός κατά την πίστιν, ονομαζόμενος Νέστωρ, επήγε προς τον Άγιον Δημήτριον ευρισκόμενον εις την φυλακήν και είπε προς αυτόν·
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)