Μύρων ο ένδοξος του Χριστού Μάρτυς κατήγετο από το Μέγα Κάστρον της Κρήτης, το επονομαζόμενον Κάντια, ευσεβών και ευγενών γονέων υιός υπάρχων, του οποίου ο πατήρ ωνομάζετο Δημήτριος. Ήτο δε παιδιόθεν, ο αοίδιμος, αγαθής προαιρέσεως και ηγάπα εκ φύσεως τα χρηστά και κόσμια ήθη, ήτο δε επίσης εραστής της παρθενίας και σωφροσύνης και, απλώς ειπείν, εκ νεαράς ηλικίας είχε καθ’ υπερβολήν φρονήματα γέροντος. Ήτο δε και κατά την όψιν πολύ ωραίος και ευειδής. Μαθών δε ο μακάριος την ραπτικήν τέχνην, εκάθητο εις το εργαστήριόν του και ειργάζετο με πολλήν σεμνότητα και ευταξίαν. Οι δε Αγαρηνοί, οίτινες ήσαν γείτονες εις το εργαστήριόν του, εζήτουν πάντοτε να έχουν συναναστροφήν με αυτόν· αλλ’ ο νέος εκάθητο σοβαρός και ήσυχος αποστρεφόμενος την συναναστροφήν και συνομιλίαν εκείνων.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Παρασκευή 19 Μαρτίου 2021
Τη Κ΄ (20η) Μαρτίου, ο Όσιος Πατήρ ημών και Ομολογητής ΝΙΚΗΤΑΣ, Επίσκοπος Απολλωνιάδος, εν ειρήνη τελειούται.
Νικήτας, ο εν Αγίοις Πατήρ ημών και Ομολογητής, ήκμασε κατά τους χρόνους του εικονομάχου βασιλέως Λέοντος Γ΄ του Ισαύρου (717 – 741), χρηματίσας Επίσκοπος Απολλωνιάδος, πόλεως της Βιθυνίας, ήτις και Απολλωνία και κοινώς Απολλωνιάδα ονομάζεται, υποκειμένη ποτέ εις τον Μητροπολίτην Νικομηδείας. Ούτος, λοιπόν, όχι μόνον εστάθη πιστός και ευλαβής και ορθοδοξότατος, αλλ’ ήτο προς τούτοις ελεήμων και συμπαθής και καλώς μεν παρεσκευασμένος εις την γνώσιν και μάθησιν των Γραφών, περισσότερον δε εις τον λόγον και την ευγλωττίαν. Αναγκασθείς δε υπό των εικονομάχων να μη προσκυνή την πάνσεπτον Εικόνα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, της παναχράντου αυτού Μητρός, των ιερών και θείων Αγγέλων και πάντων των Αγίων και μη πεισθείς, εξωρίσθη. Υποστάς δε παντοίας ενοχλήσεις ανυποφόρων πειρασμών, ο αοίδιμος, εκ της αιτίας ταύτης χαλεπώς ησθένησε και ούτω παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, λαβών παρ’ Αυτού τον της ομολογίας ακήρατον στέφανον.
Τη Κ΄ (20η) του Μαρτίου, μνήμη των εν Αμινσώ Αγίων Επτά Μαρτύρων γυναικών ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΑΣ, ΚΛΑΥΔΙΑΣ, ΕΥΦΡΑΣΙΑΣ, ΜΑΤΡΩΝΗΣ, ΙΟΥΛΙΑΝΗΣ, ΕΥΦΗΜΙΑΣ και ΘΕΟΔΩΡΑΣ.
Αλεξανδρία η Αγία Μάρτυς και αι συν αυτή συναθλήσασαι Άγιαι Μάρτυρες γυναίκες Κλαυδία, Ευφρασία, Ματρώνα, Ιουλιανή, Ευφημία και Θεοδώρα ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπστ΄ - τε΄ (286 – 305) υπό του οποίου και εκινήθη ο μέγας κατά των Χριστιανών διωγμός. Όθεν, κατ’ εκείνον τον καιρόν πάσα ηλικία των ομολογούντων τον Χριστόν, ανδρών τε και γυναικών, εθανατώνετο με πολλά και διάφορα βασανιστήρια.
Τη Κ΄ (20η) Μαρτίου, μνήμη των Οσίων ΑΒΒΑΔΩΝ, των εν τη Μονή του Αγίου Σάββα αναιρεθέντων.
Οι Όσιοι ούτοι Αββάδες, συναθροισθέντες εκ διαφόρων τόπων, ησύχαζον εν τω Μοναστηρίω του Αγίου Σάββα, υπηρετούντες τον Θεόν με ενάρετον πολιτείαν και με πολλήν κακουχίαν και άσκησιν. Ο φθονερός όμως και μισόκαλος διάβολος, ο πάντοτε φθονών τους εναρέτους, εκίνησε κατά των Οσίων τούτων τους αθέους Αιθίοπας, τους καλουμένους Μαύρους, οι οποίοι ελπίζοντες να εύρωσι χρήματα και πλούτον, επέδραμον κατά του Μοναστηρίου του Αγίου Σάββα. Επειδή δε αν και ικανώς ερευνήσαντες δεν εύρον χρήματα, καθώς ήλπιζον, έρριψαν την οργήν των, οι αιμοβόροι, κατά των εκεί Αγίων Πατέρων. Και άλλους μεν εξ αυτών απεκεφάλισαν, άλλους δε κατέκοψαν εις λεπτά τεμάχια, άλλους έσχισαν εις το μέσον και άλλους, αφού εκέντησαν δια του ξίφους, έχυσαν τα αίματα αυτών εις την γην. Οι δε Όσιοι, ευχαριστούντες τον Θεόν, παρέδωκαν τας ψυχάς των εις χείρας Αυτού και απέλαβον την αιώνιον και μακαρίαν ζωήν της Βασιλείας των ουρανών, δια την οποίαν υπέμειναν και τους προτέρους αγώνας της ασκήσεως και τας μετέπειτα βασάνους του Μαρτυρίου.