Τη ΙΕ΄ (15η) Οκτωβρίου, ο Άγιος ΕΥΘΥΜΙΟΣ ο Νέος ο από Αγκύρας, ο κτίτωρ της παρά την Θεσσαλονίκην Μονής των Περιστερών, εν ειρήνη τελειούται.

Ευθύμιος ο Όσιος και θεοφόρος Πατήρ ημών ο νέος εγεννήθη επί των ημερών της βασιλείας του αυτοκράτορος του Βυζαντίου Λέοντος Ε΄ του Αρμενίου, του βασιλεύσαντος εν έτει ωιγ΄ -  ωκ΄ (813-820), εις κώμην τινά της Γαλατίας πολυάνθρωπον και πλουσίαν ονομαζομένην Οψώ. Οι γονείς αυτού ήσαν περιφανείς και οι τα πρώτα φέροντες της κώμης ταύτης, ήτις ήτο συνοικισμένη πλησίον της Αγκύρας, πρωτευούσης νυν της Τουρκίας. Ωνομάζοντο Επιφάνιος και Άννα, είχον δε και δύο θυγατέρας, ων η μεν πρεσβυτέρα Μαρία η δε νεωτέρα Επιφανία εκαλούντο.

Τη ΙΕ΄ (15η) Οκτωβρίου, διήγησις περί αθλήσεως ΜΟΝΑΧΟΥ τινος υποτακτικού και ότι, δια να εκπέση ούτος της υπακοής, δεν ηξιούτο παρά Θεού τελείας της δόξης.

Μοναχός τις ευρίσκετο εις Σκήτην, υποτασσόμενος εις Γέροντα επί έτη τινά. Φθονήσαντος δε του δαίμονος, παρεξετράπη ποτέ της προς τον Γέροντα υπακοής, χωρίς να είναι ουδεμία εύλογος και δεδικαιολογημένη αφορμή.

Τη ΙΕ΄ (15η) Οκτωβρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών και Ομολογητής ΒΑΡΣΟΣ, Επίσκοπος Εδέσσης, εν ειρήνη τελειούται.

Βάρσος ο Όσιος Πατήρ ημών διέλαμψεν ως άλλος αστήρ κατά την αρετήν και τα θαύματα, όχι μόνον εις την Έδεσσαν, την ιδίαν του επαρχίαν, αλλά και εις την Φοινίκην και εις την Αίγυπτον και εις την Θηβαϊδα, και έγινε περιβόητος εις όλας τας επαρχίας ταύτας. Όθεν την φήμην τούτου μαθών ο βασιλεύς Ουαλεντιανός, εν έτει τξδ΄ (364), και ότι είναι ζηλωτής του της Αγίας Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας δόγματος προσέταξε να εξορισθή εις την νήσον Άραδον. Επειδή δε έμαθεν, ότι και εκεί συντρέχουσι προς αυτόν πλήθη πολλά και ακούουσι την διδασκαλίαν του, εξώρισεν αυτόν εις την πόλιν Οξύρυγχον, την ευρισκομένην εις την Κάτω Αίγυπτον. Αλλ’ επειδή και εκεί η φήμη και δόξα του Αγίου συνήθροιζε περί αυτόν όλους τους πλησιοχώρους, δια τούτο εξωρίσθη ο των ουρανών άξιος εις εν μεμακρυσμένον φρούριον, το οποίον ήτο πλησίον εις τους Αλγερίους. Εκεί λοιπόν ο Άγιος ευρισκόμενος απήλθε προς Κύριον μετά παρρησίας. Λέγουσι δε, ότι έως την σήμερον ευρίσκεται εις την νήσον Άραδον η κλίνη του Αγίου τούτου και απολαύει μεγάλης τιμής παρά των εγχωρίων δια τα θαύματα άπερ ενεργεί· διότι όσοι ασθενείς κατακλιθώσιν επί της κλίνης εκείνης μετά πίστεως, ευθύς λαμβάνουσι την υγείαν των.

Τη ΙΕ΄ (15η) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΣΑΒΙΝΟΥ Επισκόπου.

Σαβίνος ο μακάριος Πατήρ ημών δια τας πολλάς του αρετάς έγινεν Επίσκοπος. Έπειτα μισών τας ταραχάς, αίτινες παρακολουθούσι το επισκοπικόν αξίωμα, έφυγεν εις τας ερήμους. Και τόσους πολλούς αγώνας εποίησεν ο αοίδιμος, ώστε έγινε και αυτουργός πολλών θαυμάτων δια της Χάριτος του Θεού· διότι ασθενείας ιάτρευε, δαίμονας εδίωκε και τα μέλλοντα προέλεγεν. Όθεν ωφελήσας πολλούς και πείσας αυτούς δια της διδασκαλίας του να αφήσωσι τον κόσμον και τους γονείς των και να υπηρετώσιν εις τον Χριστόν δια της μοναχικής πολιτείας, εν ειρήνη ανεπαύθη.

Τη ΙΕ΄ (15η) Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ, Πρεσβυτέρου της εν Αντιοχεία Εκκλησίας.

Λουκιανός ο Πρεσβύτερος και Μάρτυς του Χριστού ήτο από μίαν πόλιν της Συρίας καλουμένην Σαμόσατα, εν έτει 290. Οι γονείς του ήσαν ευγενείς και Χριστιανοί, οίτινες τον έβαλαν να σπουδάζη τα ιερά γράμματα. Όταν δε έφθασεν ο νέος εις το δωδέκατον έτος της ηλικίας του, οι γονείς του ετελεύτησαν.