Τη Ε΄ (5η) Ιανουαρίου, ο Άγιος Νέος Οσιομάρτυς ΡΩΜΑΝΟΣ ο από Καρπενησίου, εν Βυζαντίω μαρτυρήσας το 1694 έτος, ξίφει τελειούται.

Ρωμανός ο ευλογημένος ούτος Νέος Οσιομάρτυς ήτο από το Καρπενήσιον, υιός γονέων ευσεβών, όμως αγραμμάτων· όθεν και αυτός έμεινεν αγράμματος, και άλλο δεν ήξευρε παρά μόνον ότι είναι Χριστιανός. Εν μια των ημερών ήκουσε τινας, οι οποίοι διηγούντο δια τον Άγιον Τάφον του Κυρίου μας, και παρακινηθείς μετέβη εις Ιεροσόλυμα, και προσκυνήσας τον Ζωοδόχον Τάφον και όλους τους Αγίους Τόπους μετέβη εις την Ιεράν Μονήν του Αγίου Σάββα, ακούσας δε εκεί τα Μαρτύρια των Αγίων, τα οποία ανεγίνωσκον οι Πατέρες, και ότι οι Άγιοι Μάρτυρες υπέμειναν δια το όνομα του Χριστού παντοειδή βασανιστήρια, δια να απολαύσουν τα μέλλοντα αγαθά, και ερωτήσας και μαθών ποία είναι ταύτα, επεθύμησε και αυτός ο αοίδιμος να τα απολαύση με μαρτύριον.

Τη Ε΄ (5η) Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου πατρός ημών ΦΩΣΤΗΡΙΟΥ.

Φωστήριος ο εν Αγίοις πατήρ ημών, λάμψας εξ Ανατολών ως ήλιος, μετέβη εις τα μέρη της Δύσεως. Αναβαίνων δε εφ’ υψηλού και ησύχου όρους, αϋλως εις τον άϋλον Θεόν προσηύχετο, υπερκοπιάζων και δουλαγωγών εαυτόν με νηστείας, με αγρυπνίας, με χαμευνίας, και πάσαν άλλην κακοπάθειαν· όθεν εκ τούτων έγινεν αληθώς φωστήρ συμφώνως με το όνομά του, λάμπων εις την οικουμένην, διότι φυλάττων το σώμα αυτού αγνόν και την ψυχήν καθαράν, και τηρών το κατ’ εικόνα αμόλυντον όσον ήτο δυνατόν, εγένετο οικητήριον του Αγίου Πνεύματος, και ως εκ τούτου επλούτησεν ο αοίδιμος την χάριν των θαυμάτων, ιατρεύων πάσαν πολυχρόνιον ή ολιγοχρόνιον ασθένειαν πάντων των ασθενών εκείνων όσοι προσήρχοντο προς αυτόν μετά πίστεως.

Τη Ε΄ (5η) Ιανουαρίου, μνήμη του Οσίου πατρόςημών ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ του εν τω Ακρίτα.

Γρηγόριος ο Όσιος πατήρ ημών κατήγετο εκ της περιφήμου νήσου Κρήτης, ήτο δε υιός γονέων ευσεβεστάτων, Θεοφάνους και Ιουλιανής καλουμένων. Αφού δε διέτριψεν αρκετόν χρόνον εις τα μαθήματα, διετάχθη κατόπιν υπό των γονέων του να βόσκη πρόβατα. Καταφλεχθείς δε υπό θείου ζήλου και έρωτος, ανεχώρησεν εκ της πατρίδος του και μετέβη εις την Σελεύκειαν, ένθα διαμείνας ολίγον χρόνον, έχη ο αοίδιμος με ολίγιστον μόνον άρτον και ύδωρ. Ότε δε έφθασεν εις το εικοστόν έκτος έυος της ηλικίας του και απώλεσε την ζωήν ο εικονομάχος Λέων ο Δ΄, ο βασιλεύσας κατά τα έτη 775 – 780, η δε Ορθοδοξία δια της βασιλίσσης Ειρήνης εθριάμβευσεν, τότε και ο Όσιος ούτος μετέβη εις Ιεροσόλυμα, επιθυμών να προσκυνήση τους Αγίους Τόπους.

Τη Ε΄ (5η) Ιανουαρίου, μνήμη της Οσίας ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗΣ.

Συγκλητική η μακαρία μήτηρ ημών κατήγετο από την Μακεδονίαν, οι δε πρόγονοι αυτής, ακούσαντες την φιλόθεον και φιλόχριστον γνώμην των Αλεξανδρέων, έφυγον από την Μακεδονίαν και ήλθον εις την Αλεξάνδρειαν· ευρίσκοντες δε εις αυτήν πίστιν απλήν με αγάπην αληθινήν, επροτίμησαν την ξενητείαν καλλίτερον από την πατρίδα των. Ήτο δε η Οσία αύτη και κατά το γένος περίφημος και ευτυχισμένη έχουσα όλα τα νομιζόμενα καλά της παρούσης ζωής· αλλά αυτή η μακαρία, και όταν ευρίσκετο ακόμη εις τας αγκάλας των γονέων της, ήτο όλη δεδομένη εις τον πόθον και την αγάπην του Θεού και δεν επεμελείτο τελείως το σώμα της, αλλ’ εφυλάττετο από τας ατάκτους ορμάς της φύσεως· διότι ήτο και πολύ ωραία εις το σώμα και πολλοί νέοι την εζήτουν εις γάμον, και δια τον πλούτον της και δια την κοσμιότητα των γονέων της και δια την καλλονήν της· και οι γονείς της ακόμη επαρακινούσαν την κόρην εις γάμον, δια να φυλαχθή δι’ αυτής η διαδοχή του γένους των.

Τη Ε΄ (5η) Ιανουαρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΘΕΟΠΕΜΠΤΟΥ και ΘΕΩΝΑ.

Θεόπεμπτος και Θεωνάς οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού εν έτει 290. Ήτο δε ο Θεόπεμπτος Επίσκοπος, όταν ο Διοκλητιανός εκίνησε διωγμόν κατά των Χριστιανών. Τότε και ο Άγιος ούτος πρώτος ωμολόγησε τον Χριστόν και έλαβε τον στέφανον του μαρτυρίου. Συλληφθείς δηλαδή και παρασταθείς έμπροσθεν του Διοκλητιανού, ήλεγξε την πλάνην αυτού· διο βάλλεται εντός ανημμένου κλιβάνου και εξέρχεται εκείθεν σώος και αβλαβής. Έπειτα εξώρυξαν τον ένα των οφθαλμών του και μετά ταύτα έδωκαν εις αυτόν και έπιε θανατηφόρα δηλητήρια· επειδή δε εφυλάχθη αβλαβής υπό της χάριτος του Θεού, προσείλκυσεν εις τον Χριστιανισμόν τον τα δηλητήρια ταύτα κατασκευάσαντα μάγον, Θεωνάν ονόματι. Αφού δε έπαθε και άλλας ομοίας βασάνους, απεκεφαλίσθη και έλαβε ο αοίδιμος τον στέφανον του μαρτυρίου. Ο δε Θεωνάς ερρίφθη εντός λάκκου επίτηδες κατασκευασθέντος και επειδή εχύθη επί της κεφαλής του χώμα πολύ, τούτου ένεκα εχώθη όλος και ούτω παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού.