Τη ΙΓ΄ (13η) Οκτωβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΚΑΡΠΟΥ, ΠΑΠΥΛΟΥ, ΑΓΑΘΟΔΩΡΟΥ και ΑΓΑΘΟΜΙΚΗΣ.

Κάρπος, Πάπυλος, Αγαθόδωρος και Αγαθονίκη οι ένδοξοι Άγιοι Μάρτυρες, οι στεροί στύλοι της Εκκλησίας και θεμέλιοι άσειστοι, ήσαν από την περιφανή Πέργαμον, ακμάσαντες κατά τους χρόνους Δεκίου μεν του βασιλέως, ανθυπάτου δε της Ανατολής Βαλεριανού, εν έτει σν΄ (250). Εκ τούτων οι Άγιοι Κάρπος και Πάπυλος ήσαν ιατροί κατά την τέχνην, η Αγία Αγαθονίκη ήτο αδελφή του Αγίου Παπύλου και ο Άγιος Αγαθόδωρος ήτο υποτακτικός των Αγίων Κάρπου και Παπύλου. Και ο μεν Άγιος Κάρπος ήτο Επίσκοπος Θυατείρων, ο δε Πάπυλος ήτο Διάκονος, χειροτονηθείς από τον ίδιον αυτόν Κάρπον. Συλληφθέντες λοιπόν οι Άγιοι Κάρπος και Πάπυλος από τον άρχοντα των Θυατείρων και ερωτηθέντες, ωμολόγησαν ενώπιον πάντων το όνομα του Χριστού και με πολλήν παρρησίαν απεκρίθησαν προς αυτόν· «Μεγάλη σας αισχύνη είναι, και αγνωμοσύνη, να γνωρίζη, κατά τον Ησαϊαν, τον κύριον αυτού ο βους και ο όνος (Ησ. α: 3), υμείς δε να γίνεσθε αναισθητότεροι και αλογώτεροι των αλόγων ζώων και να αφήνετε τον Δεσπότην και Σωτήρα σας, δια να προσκυνήτε αναίσθητα είδωλα».

Τη ΙΒ΄ (12η) Οκτωβρίου, μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών ΘΕΟΣΕΒΙΟΥ του Αρσινοϊτου.

Θεοσέβιος ο Όσιος Πατήρ ημών, ο Αρσινοϊτης, εγεννήθη εις την κώμην Αρσινόην κειμένην πλησίον της Παφίας της Μαιλάνδρας της μεγαλονήσου Κύπρου εξ ευσεβών και ευπόρων γονέων, Μιχαήλ και Άννης καλουμένων, είχε δε και αδελφόν τον Όσιον Αρκάδιον τον μετέπειτα Επίσκοπον Αρσινόης, τον εορταζόμενον κατά την κθ΄ (29^ην) Αυγούστου. Ενώ δε ο αδελφός του Αρκάδιος εστάλη από τους γονείς του εις Κωνσταντινούπολιν δι’ ανωτέραν μόρφωσιν και μαθημάτων παιδείαν, ούτος παρέμεινε πλησίον των γονέων του ποιμαίνων τα πρόβατα και διαπρέπων εν αρετή και ευσεβεία. Ελθών δε εις γάμον μετά τινος κόρης εκ του χωρίου Φιλούσης καταγομένης έπεισεν αυτήν ίνα διάγωσι τον βίον αυτών ως αδελφοί.

Τη ΙΒ΄ (12η) Οκτωβρίου, η Αγία Μάρτυς ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ η παρθένος ξίφει τελειούται.

Αναστασία η Αγία Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους Δεκίου και Βαλεριανού των βασιλέων εν έτει σν΄ (250), καταγομένη μεν από την Ρώμην, ασκουμένη δε εις εν Μοναστήριον ομού με άλλας παρθένους. Αύτη λοιπόν διαβληθείσα ότι είναι Χριστιανή παρέστη ενώπιον του ηγεμόνος με σιδηράν αλυσίδα και εδάρη εις το πρόσωπον. Έπειτα γυμνωθείσα κατακαίεται, ενώ επί του πυρός έχυναν πίσσαν, έλαιον και θείον. Μετά ταύτα εκρέμασαν αυτήν και έκοψαν επί του ξύλου τους δύο μαστούς της, ανέσπασαν από τας ρίζας τους όνυχάς της, έκαυσαν τας χείρας και τους πόδας της, εξερρίζωσαν τους οδόντας της και επί τέλους απέκοψαν την τιμίαν της κεφαλήν, ούτω δε η μακαρία έλαβε τον στέφανον του Μαρτυρίου.