Θεοδώρα η μακαριωτάτη και αοίδιμος Μήτηρ ημών η σήμερον εορταζομένη, της Ηπείρου το καύχημα, της οποίας και εχρημάτισε βασίλισσα κατά τον ΙΓ΄ αιώνα, ήτο από την Ανατολήν. Εβλάστησε δε η μακαρία αύτη εις το γένος της και εις την πατρίδα της ως ρόδον πολύτιμον και ηδύπνοον, λίαν αρωματισμένον, από την ενάρετον και θαυμαστήν πολιτείαν της. Διότι αφ’ ου αυξηθείσα έφθασεν η τρισολβία εις την ηλικίαν του κορασίου, δεν ησχολείτο, ως του τωρινού καιρού τα κοράσια, εις μάταια και άσεμνα παίγνια, ούτε εις καλλωπισμούς ή εις άλλα άτακτα έργα, αλλ’ ως αγγείον εκλεκτόν του Θεού εφαίνετο εξ αρχής οποία ήθελε γίνει κατόπιν, ως παράδειγμα έχουσα και μιμουμένη τους ιδίους αυτής γονείς, πολλά εναρέτους και ευλαβείς εις τα θεία, ελεήμονας και θεοσεβείς, φερομένους προς πάντας με μεγάλην ταπείνωσιν και αγάπην. Προς τούτους έχουσα η Αγία την πρέπουσαν ευλάβειαν και υπακούουσα πάντοτε, υπετάσσετο μετά χαράς εις όσα ήθελον την προστάξει και πάντα έπραττε χωρίς οκνηρίαν.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Πέμπτη 10 Μαρτίου 2022
Τη ΙΑ΄ (11ην) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΤΡΟΦΙΜΟΥ και ΘΑΛΛΟΥ των εν Λαοδικεία μαρτυρησάντων.
Τρόφιμος και Θαλλός οι Άγιοι του Χριστού Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους Διοκλητιανού (384 – 305) και Μαξιμιανού (286 – 305) των βασιλέων, ηγεμονεύοντος δε του Ασκληπιού εν Λαοδικεία. Κατήγοντο δε οι Άγιοι ούτοι εκ τινος πόλεως Στρατονίκης καλουμένης, ήτις και Στρατονίκεια ωνομάζετο και ευρίσκετο εις την της Μικράς Ασίας επαρχίαν της Καρίας της τουρκιστί καλουμένης νυν Αϊδενελλί.
Τη ΙΑ΄ (11ην) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΕΩΡΓΙΟΥ του Σιναϊτου.
Γεώργιος ο Όσιος Πατήρ ημών ούτος ο Σιναϊτης έζησε κατά τους χρόνους του Ιουστινιανού Α΄ του βασιλεύσαντος κατά τα έτη φκζ΄ - φξε΄ (527 – 565) και επί της πατριαρχίας Πέτρου Α΄ του πατριαρχεύσαντος επί είκοσι και οκτώ έτη (524 – 552). Ούτος (ως γράφει ο Ιεροσολύμων θείος Σωφρόνιος, ο κατά την σήμερον εορταζόμενος) κατώκει εις το Σίναιον Όρος, νηστευτής ων και πολύ ενάρετος. Διηγούνται δε περί τούτου, ότι επεθύμησε ποτέ να μεταλάβη εις τον εν Ιεροσολύμοις Ναόν της του Χριστού Αναστάσεως και ω του θαύματος! ευθύς ευρέθη εκεί, το από Σινά έως των Ιεροσολύμων δώδεκα ημερών διάστημα διανύσας εν τω άμα.
Τη ΙΑ΄ (11ην) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΕΩΡΓΊΟΥ του Νεοφανούς και Θαυματουργού, του εν Διϊπείω, εν ειρήνη τελειωθέντος.
Γεώργιος ο Όσιος Πατήρ ημών ούτος ήκμαζε εις την Ανατολήν κατά τα μέσα του Ι΄ αιώνος, εγκαταλείψας δε σύζυγον, τέκνα και συγγενείς, επροτίμησε την στενήν και τεθλιμμένην οδόν του Κυρίου. Ενδυθείς λοιπόν το Μοναχικόν Σχήμα και άρας επί των ώμων τον ελαφρόν ζυγόν του Κυρίου, περιεπάτει εις διαφόρους πόλεις και χώρας και εις τας ερήμους, στερπύμενος, θλιβόμενος και κακουχούμενος. Αποκαλυφθέντος δε εις αυτόν παρά Θεού του θανάτου του, ήλθεν εις την Κωνσταντινούπολιν και εν τω πανσέπτω Ναώ του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, τω ευρισκομένω εις τόπον καλούμενον Διϊππειον, διατρίψας επτά ημέρας, εκεί ανεπαύθη ο αοίδιμος εν Κυρίω.
Τη ΙΑ΄ (11ην) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΠΙΟΝΙΟΥ του Πρεσβυτέρου.
Πιόνιος ο Άγιος του Χριστού Ιερομάρτυς ήτο Πρεσβύτερος της εν Σμύρνη Αγίας Εκκλησίας κατά τους χρόνους Δεκίου του βασιλέως του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σμθ΄ - σαν΄ (249 – 251). Συλληφθείς δε μετ’ άλλων δια την εις Χριστόν Πίστιν, κατά πρώτον οδηγήθη εις τον νεωκόρον των ειδώλων Πολέμωνα, τον οποίον εξήλεγξε δια γραφικών και ιστορικών αποδείξεων, ότι είναι πεπλανημένος κατά την θρησκείαν.
Τη ΙΑ΄ (11η) Μαρτίου, μνήμη του Αγίου Πατρός ημών ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων.
Σωφρόνιος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών εγεννήθη εις την Δαμασκόν της Συρίας περί το έτος 580 από Χριστού, υπό γονέων ευσεβών και σωφρόνων, πατρός μεν Πλινθά, μητρός δε Μυρούς καλουμένων. Πεπροικισμένος δε ων παρά Θεού δια σπανίων προτερημάτων, και μάλιστα της ευφυϊας και της φιλομαθείας, κατέστη κάτοχος πολλών γνώσεων. Προς τούτοις, αν και κατώκει εντός της πόλεως, ήσκει την αρετήν και επεδίδετο εις την άσκησιν την κατορθουμένην εις τας ερήμους υπό των Ασκητών. Μετά ταύτα θέλων ο Άγιος να επιτύχη έτι ανωτέραν πνευματικήν κατάρτισιν μετέβη εις την Παλαιστίνην, εις το Μοναστήριον του Μεγάλου Θεοδοσίου του Κοινοβιάρχου. Ευρών δε εκεί κατά τον πόθον του άνδρα τινά, ονόματι Ιωάννην, επικαλούμενον Μόσχον, κάτοχον πάσης σοφίας εσωτερικής τε και εξωτερικής, συγκατώκησε μετ’ αυτού και έγινε Μοναχός εις την Μονήν αυτήν του Οσίου Θεοδοσίου.