Γρηγόριος, ο Θεοφόρος Πατήρ ημών, κατήγετο από τα μέρη της Βιθυνίας· οι γονείς του ήσαν ευσεβείς και περιφανείς, ευγενείς μεν κατά το γένος, ευγενέστεροι δε κατά την γνώμην και την αρετήν. Ανατραφείς δε ούτος από τοιούτους γονείς, δεν επρόσεχεν εις τα παιχνίδια των παιδίων, εις τα οποία χαίρεται η νεότης, αλλ’ είχεν ως απασχόλησίν του διαρκή τους θείους λόγους των Γραφών. Όμως δεν εστάθη έως εδώ, αλλά ηθέλησε να μάθη και τα Ελληνικά μαθήματα και να προτιμήση εκ τούτων ό,τι εύρη καθαρόν από κακίαν. Όθεν, με την φυσικήν οξύτητα του νοός του και με την μελέτην και άσκησιν, εις ολίγον καιρόν έμαθεν όλα τα καλά και ωφέλιμα μαθήματα, δια να ημπορή με αυτά να μη συλλαμβάνεται από τας παγίδας και τα σοφίσματα των εναντίων εις την Ορθοδοξίαν, αντιθέτως δε να δύναται να πολεμή αυτούς από μακράν με τα πτερά των λόγων του ή να τους κτυπά με τα άρματα της ελλογίμου γλώσσης του, όταν ήθελε τύχει να συνομιλούν.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Παρασκευή 1 Απριλίου 2022
Τη Β΄ (2α) Απριλίου, μνήμη της Αγίας Παρθενομάρτυρος ΘΕΟΔΩΡΑΣ.
Θεοδώρα η Αγία Παρθενομάρτυς κατήγετο εκ της πόλεως Τύρου της Φοινίκης, δεκαεπταετής δε παρέστη επί Μαξιμιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπστ΄ τε΄ (286- 305) εις τον Ουρβανόν, τον άρχοντα της Παλαιστίνης, υπό του οποίου ερωτηθείσα και ομολογήσασα την εις Χριστόν Πίστιν, εδάρη επί πολλήν ώραν εις τα πλευρά και τους μαστούς. Έπειτα ερρίφθη εις την θάλασσαν και ούτω παρέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού, λαβούσα του Μαρτυρίου τον στέφανον.
Τη Β΄ (2α) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων και αυταδέλφων ΑΜΦΙΑΝΟΥ και ΑΙΔΕΣΙΟΥ.
Αμφιανός και Αιδέσιος οι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπστ΄ - τε΄ (286-305), αυτάδελφοι μεν όντες εκ μητρός, καταγόμενοι δε εκ της Λυδίας. Πορευθέντες δε ούτοι εις την Βηρυττόν, καθωδηγήθησαν εις την Πίστιν του Χριστού υπό του Αγίου Μάρτυρος Παμφίλου. Συλληφθέντες είτα ως Χριστιανοί ωδηγήθησαν εις τον άρχοντα Ουρβανόν, προ του οποίου πρώτος ο Αμφιανός εκήρυξε παρρησία τον Χριστόν. Δια τούτο έδειραν αυτόν οι στρατιώται εις το πρόσωπον και τον ελάκτισαν.
Τη Β΄ (2α) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΤΙΤΟΥ του Θαυματουργού.
Τίτος ο μακάριος και Άγιος Πατήρ ημών ηγάπησε τον Θεόν εκ νεαράς του ηλικίας. Μετέβη λοιπόν εις Κοινόβιον και έγινε Μοναχός και τοσούτον προέκοψεν εις την υπακοήν και ταπείνωσιν, ώστε υπερέβη όχι μόνον τους αδελφούς του Κοινοβίου εκείνου, αλλά και όλους τους άλλους συγχρόνους του Μοναχούς. Γενόμενος δε και Ηγούμενος και Ποιμήν των λογικών προβάτων του Χριστού, τοσαύτην αγάπην, πραότητα και συμπάθειαν είχεν ο τρισόλβιος εις το ποίμνιόν του, ώστε ουδείς άλλος τότε υπήρχεν όμοιος αυτού. Εφυλάχθη δε καθαρός κατά το σώμα και κατά την ψυχήν εκ νεαράς του ηλικίας, ως Άγγελος Θεού, αξιωθείς δια τούτο να γίνη και θαυματουργός. Ούτω λοιπόν ζήσας και αφήσας τους μαθητάς και συνασκητάς του εικόνα έμψυχον της αυτού αρετής και ασκητικής πολιτείας, απήλθε προς Κύριον.