Τη Α΄ (1η) του μηνός Δεκεμβρίου, μνήμη των εν Αγίοις Πατέρων ημών και Αρχιεπισκόπων Εφέσου ΑΝΑΝΙΟΥ και ΣΟΛΟΧΩΝΟΣ

Ποίμνης μιάς θνήσκουσι ποιμένες δύο,                                 

Και προς μίαν χωρούσι χώραν οι δύο.

Τη Α΄ (1η) του μηνός Δεκεμβρίου μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΑΝΑΝΙΟΥ του Πέρσου

ΑΝΑΝΙΑΣ ο Άγιος Μάρτυς ήτο από την Αρβήλ πόλιν της Περσίας, συλληφθείς δε δια την εις Χριστόν πίστιν πολλά και ανυπόφορα βάσανα εδοκίμασεν ο μακάριος. Όταν δε έμελλε να παραδώση την ψυχήν του εις τον Θεόν, είπε τούτους τους λόγους· «Βλέπω κλίμακα, η οποία φθάνει έως εις τον ουρανόν, βλέπω δε και νέους τινάς άνδρας φωτοειδείς, οίτινες με προσκαλούσιν και λέγουσιν· Ελθέ μεθ΄ ημών, ελθέ και θέλομεν σε φέρει εντός πόλεως πλήρους φωτός και αρρήτου αγαλλιάσεως». Και ταύτα ειπών, παρέδωκε το πνεύμα.

Τη Α΄ (1η) του μηνός Δεκεμβρίου, ο Άγιος ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ ο Ελεήμων εν ειρήνη τελειούται.

Φιλάρετος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών ήτο κατά τους χρόνους Κωνσταντίνου και Ειρήνης των βασιλέων εν έτει ψπ΄ (780), κατήγετο δε από τα μέρη της Παφλαγονίας, εκ πόλεως ονομαζομένης Άμνεια, ήτις υπήγετο εις την Μητρόπολιν της Γάγγρας. Ήτο δε ο μακάριος όντως φιλάρετος, διότι κατά το όνομα ήτο και εις τας πράξεις ευσεβής και ενάρετος και πολλά πλούσιος ψυχή τε και σώματι. ΕΕίχε και κτήνη πολλά, πρόβατα χιλιάδας δώδεκα, βόας εξακοσίους, ίππους, αγρούς, αμπελώνας και άλλα όμοια, και δούλους και υπηρέτας. Είχε δε και γυναίκα ονόματι Θεοσεβώ ευγενικήν και φοβουμένην τον Κύριον και παιδίον αρσενικόν ονόματι Ιωάννην και θυγατέρας δύο. Την μίαν έλεγον Υπατίαν και την άλλην Ευανθίαν, αίτινες ήσαν κατά πολύ ωραιότεραι από όλας τας γυναίκας του τόπου εκείνου.

Τη Α΄ (1η) του μηνός Δεκεμβρίου, ο Άγιος ΟΝΗΣΙΜΟΣ ο Αρχιεπίσκοπος Εφέσου εν ειρήνη τελειούται.

Ονησίμου το σώμα καν γην εισέδυ,                                        

Χρήζουσι βλύζει την ονήσιμον χάριν.

Τη Α΄ (1η) του μηνός Δεκεμβρίου μνήμη, του Αγίου ΑΝΤΩΝΙΟΥ του ΝΕΟΥ

Περί του Οσίου τούτου Αντωνίου του Νέου γράφονται εις τον Ευεργετινόν (έκδ. Ε΄, τόμ. Α΄ σ. 291 και έκδ. ΣΤ΄, τόμ. Α΄ σ. 478), ότι ούτος έχων πρότερον αρχοντικόν αξίωμα, ύστερον έγινε Μοναχός και ζήσας εν ησυχία έτη πολλά, εποίησεν αγώνας υπερφυσικούς. Αναγινώσκων δε ποτε τον περί υπακοής λόγον Ιωάννου της Κλίμακος, εύρεν εις το τέλος τούς λόγους τούτους· «όστις καθ΄ ησυχίαν καθήμενος, επέγνω την εαυτού ασθένειαν και απελθών πέπρακεν εαυτόν υπακοή, ούτος τυφλός ων, ακόπως προς Χριστόν ανέβλεψεν». Όθεν αφήσας την ησυχίαν παρέδωκε τον εαυτόν του εις εν Κοινόβιον, το οποίον ευρίσκετο εις την Κίον, την εν τη επαρχία των Βιθυνών. Γενόμενος δε δεκτός από τον Ηγούμενον του Κοινοβίου, πρώτον μεν διωρίσθη να υπηρετή εις την Εκκλησίαν, βαρυτάτης ούσης ταύτης της υπηρεσίας· και επιμείνας εις αυτήν επί τινα χρόνον, εζήτησε βαρυτέραν διακονίαν.

Τη Α΄ (1η) Δεκεμβρίου μνήμη του Αγίου Προφήτου ΝΑΟΥΜ.

Ναούμ ο Άγιος Προφήτης ήτο από Ελκεσέμ πέραν εις Βατταρείμ, καταγόμενος από την φυλήν του Συμεών, ακμάσας προ Χριστού έτη υξ΄ (460), προεφήτευσε δε μετά τον Προφήτην Ιωνάν και έδωκε σημείον δια την πόλιν Νινευΐ, ότι αυτή θέλει αφανισθή εκ γλυκέων υδάτων και από πυρκαϊάν υπόγειον, της προφητείας του ταύτης πληρωθείσης και δια των έργων· διότι η περί την Νινευΐ λίμνη, πλημμυρίσασα από σεισμόν, κατεπόντισεν αυτήν και το πυρ, προερχόμενον από την έρημον, κατέκαυσε το υψηλότερον μέρος τής πόλεως. Ταύτα προφητεύσας εναντίον της Νινευΐ και συγγράψας την προφητικήν του βίβλον, την εις τρία κεφάλαια διηρημένην, εκοιμήθη εν ειρήνη και ετάφη εις την εαυτού γην. Ερμηνεύεται δε Ναούμ Ανάπαυσις ή Παράκλησις εγώ πάσιν ή φρόνημα ή υπόληψις.