Τη ΚΑ΄ (21η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΙΑΚΩΒΟΥ Επισκόπου του Ομολογητού.

Ιάκωβος ο Όσιος Πατήρ ημών, εκ νεαράς ηλικίας ζήσας βίον ασκητικόν, εκαθάρισεν εαυτόν με την νηστείαν και την λοιπήν κακοπάθειαν, ανελθών ούτω και εις τον θρόνον της Επισκοπής. Πολλούς δε διωγμούς και εξορίας υπέμεινεν ο μακάριος δια την προσκύνησιν των αγίων Εικόνων και διότι ήλεγχε και απεστρέφετο τους εικονομάχους. Τους τοιούτους λοιπόν πειρασμούς δοκιμάζων ανδρείως και παλαίων με πείναν και δίψαν, παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, παρά του Οποίου έλαβε τον της ομολογίας άφθαρτον στέφανον.

Τη ΚΑ΄ (21η) του Μαρτίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΘΩΜΑ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Αγίοις Πατήρ ημών εκ της νεαράς αυτού ηλικίας διεκρίνετο δια την υπερβολικήν και άκραν αυτού σύνεσιν και ευλάβειαν. Tούτου ένεκεν ελθών εις ηλικίαν, εχειροτονήθη εν έτει φπε΄ (585) Διάκονος της Μεγάλης Εκκλησίας και Σακελλάριος, υπό του Οσίου Πατρός ημών και εν Θαύμασι μεγίστου Ιωάννου του Νηστευτού (585 – 595), Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, κατά τους χρόνους του αοιδίμου βασιλέως Μαυρικίου, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη φπβ΄ - χβ΄ (582 – 602). Αφ’ ου δε απέθανε ο ρηθείς θείος Ιωάννης και ο του Ιωάννου διάδοχος Κυριακός (595 – 606), ο Άγιος ούτος Θωμάς προεχειρίσθη Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (607 – 610). Διοικήσας λοιπόν τον θρόνον επί τρία έτη και δύο μήνας, πολύ ηγωνίσθη κατά των αιρέσεων ο αοίδιμος και τα ορθόδοξα εστερέωσε δόγματα, ούτω δε καλώς και το εμπιστευθέν εις αυτόν ποίμνιον ποιμάνας, εν ειρήνη εκοιμήθη.

Τη ΚΑ΄ (21η) του Μαρτίου, οι Άγιοι Μάρτυρες ΦΙΛΗΜΩΝ και ΔΟΜΝΙΝΟΣ ξίφει τελειούνται.

Φιλήμων και Δομνίνος οι Άγιοι Μάρτυρες κατήγοντο εκ της μεγαλοδόξου Ρώμης, κατά δε τους χρόνους του κατά των Χριστιανών διωγμού περιήρχοντο την Ιταλίαν και εκήρυττον τον Χριστόν, πολλούς επιστρέφοντες εις την του Χριστού Πίστιν και βαπτίζοντες αυτούς. Δια την αιτίαν λοιπόν ταύτην συνελήφθησαν υπό των ειδωλολατρών και προσήχθησαν εις τον άρχοντα της Ιταλίας. Επειδή δε ούτε με κολακείας εκάμφθησαν, ούτε με υποσχέσεις δωρεών επείσθησαν, αλλά τον Χριστόν επικαλούμενοι, Θεόν Αυτόν ανεκήρυττον, τούτου ένεκα οι ειδωλολάτραι ετάνυσαν αυτούς εκ των τεσσάρων μερών του σώματος γυμνούς κατά γης και τους έδειραν ανηλεώς. Αφού δε εφυλάκισαν και απεφυλάκισαν αυτούς επανειλημμένως, τέλος απέκοψαν τας αγίας αυτών κεφαλάς. Ούτως οι μακάριοι έλαβον τους στεφάνους του Μαρτυρίου.

Τη ΚΑ΄ (21η) Μαρτίου, ο Όσιος Πατήρ ημών ΒΗΡΥΛΛΟΣ Επίσκοπος Κατάνης εν ειρήνη τελειούται.

Βήρυλλος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών κατήγετο εκ της Αντιοχείας, μαθητής ων Πέτρου του Αποστόλου. Μεταβάς δε εις την Δύσιν μετά του Κορυφαίου Πέτρου, εχειροτονήθη παρ’ αυτού Επίσκοπος Κατάνης της εν Σικελία. Καλώς δε και θεοφιλώς ποιμάνας το ποίμνιόν του πολλούς ωδήγησεν εις την Πίστιν του Χριστού και πολλά εποίησε θαύματα, εν εκ των οποίων είναι πρέπον να διηγηθώμεν ενταύθα. Εις τόπον τινά της Κατάνης ήτο πηγή τις, η οποία ανέβλυζεν ύδωρ πικρότατον, ούτινος την πικρίαν μετέβαλεν ο Άγιος εις γλυκύτητα δια προσευχής του. Τούτο το θαύμα βλέπων ειδωλολάτρης τις, φανατικός λατρευτής των ειδώλων, επίστευσεν εις τον Χριστόν και μετ’ αυτού επίστευσαν και άλλοι πολλοί. Με τοιαύτα λοιπόν θαυμάσια διαλάμψας ο Άγιος και φθάσας εις γήρας δαθύ, εκοιμήθη τον εις τους δικαίους πρέποντα ύπνον. Το δε τίμιον αυτού Λείψανον ενεταφιάσθη εν τη πόλει της Κατάνης μεγαλοπρεπώς, αναβλύζει δε διαφόρους ιατρείας μέχρι σήμερον, εις τους μετά πίστεως προς αυτό προσερχομένους.

Τη ΚΑ΄ (21η) Μαρτίου, ο Όσιος ΣΕΡΑΠΙΩΝ ο Σιδώνιος εν ειρήνη τελειούται.

Σεραπίων ο Όσιος Πατήρ ημών ήτο Ασκητής εις την εσωτάτην έρημον της Αιγύπτου, καταγόμενος, ως τινές λέγουσιν, από την Σιδώνα, εξ ου και Σιδώνιος απεκαλείτο. Είχε δε ο μακάριος συγκεντρώσει εν εαυτώ όλας τας αρετάς, τέλειος εις όλα υπάρχων, εις την εγκράτειαν θαυμάσιος και εις την Θείαν Γραφήν σοφώτατος. Μεγίστην δε επιμέλειαν κατέβαλεν ο θρείος ούτος Πατήρ, ως διάπυρος ζηλωτής της ευσεβείας, ίνα οι ειδωλολάτραι επιστρέψωσιν εις την του Χριστού Πίστιν. Ήτο δε ο μακάριος τόσον ελεήμων, ώστε ουδέν εκράτει δια τον εαυτόν του, αλλά τα πάντα προσέφερεν εις ελεημοσύνην. Πολλάκις δε μη έχων τι άλλο να προσφέρη, προσέφερε τον εαυτόν του και πολλάκις επωλήθη εκουσίως ως αιχμάλωτος, αφ’ ενός μεν δια να λυτρώση ψυχάς από την αιχμαλωσίαν του δαίμονος, αφ’ ετέρου δε δια να δώση ελεημοσύνην τα εκ της εκουσίας πωλήσεώς του χρήματα.