Δαβίδ ο αληθής και γνήσιος υπουργός του Παναγάθου Θεού, ήτο από χωρίον τι καλούμενον Γαρδινίτζα, κείμενον πλησίον του Ταλαντίου εις το παραθαλάσσιον έναντι της νήσου Ευβαίας, ήκμασε δε περί το αφιθ΄ (1519) έτος, πατριαρχεύοντος εν Κωνσταντινουπόλει του αοιδίμου Ιερεμίου, είχε δε γεννήτορας θεοσεβείς τε και ευλαβείς· και ο μεν πατήρ αυτού εκαλείτο Χριστόδουλος, έχων και το αξίωμα της Ιερωσύνης, εστολισμένος με χάριτας και αρετάς, η δε μήτηρ αυτού Θεοδώρα, ήτις τω όντι κατεγίνετο εις το να αναδειχθή εις τον πανοικτίρμονα Θεόν δώρον καθαρόν· έζων δε και οι δύο εναρέτως, δηλαδή με προσευχάς, με νηστείας, με ελεημοσύνας, με δάκρυα, παρακαλούντες τον Άγιον Θεόν ημέρας τε και νυκτός να τους ελευθερώση από τας παγίδας και ενέδρας του πονηρού διαβόλου και να τους αξιώση της επουρανίου αυτού Βασιλείας· ιδών δε ο ελεήμων Θεός την καθαρότητα της ψυχής των, εχάρισεν εις αυτούς τέσσαρα τέκνα, εξ ων τα δύο αρσενικά, τα δε έτερα δύο θηλυκά, δια τα οποία χαίροντες και ευφραινόμενοι εδόξαζον το πανάγιον αυτού όνομα, εξαιρέτως δε δια τον μακάριον Δαβίδ, όστις ηύφραινε και ηυχαρίστει αυτούς περισσότερον, ως έχων παρά Κυρίου πλείονας χάριτας.
Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη
Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2021
Τη Α΄ (1η) Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Νέου Οσιομάρτυρος ΙΑΚΩΒΟΥ και των δύο μαθητών αυτού ΙΑΚΩΒΟΥ Διακόνου και ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Μοναχού των δι’ αγχόνης τελειωθέντων κατά το αφκ΄ (1520) έτος.
Ιάκωβος ο θείος ανήρ, ο σώμα και ψυχήν καθηγιασμένος, κατήγετο εκ τινος κώμης της επαρχίας Καστορίας. Εγεννήθη δε ουχί από πλουσίους και ενδόξους γονείς, αλλά από ταπεινούς και απαιδεύτους, σεμνούς όμως και εναρέτους, οίτινες ωνομάζοντο Παρασκευή και Μαρτίνος. Ούτοι είχον και άλλον υιόν, διεμοίρασαν δε ζώντες την περιουσίαν των και εις τους δύο υιούς των. Παρελθόντος ολίγου χρόνου ετελεύτησαν οι γονείς των και έμειναν οι υιοί των· ήτο δε ο θείος Ιάκωβος βοσκός προβάτων, καθώςποτε ο Πατριάρχης Ιακώβ, ο Μωϋσής και ο Δαβίδ· εις ολίγον δε καιρόν επλούτισε, Θεού ευδοκούντος, δια τούτο και εφθονήθη από τον αδελφόν του, καθώς ο Άβελ από τον Κάϊν, όστις απελθών εις τον κριτήν του τόπου εσυκοφάντησε τον Ιάκωβον, ότι εύρε θησαυρόν κεκρυμμένον. Εξετάσας δε αυτόν κατά πολλά ο κριτής και ευρών αυτόν αναίτιον, τον απέλυσε χωρίς να τον κακοποιήση, ο δε θείος Ιάκωβος, βλέπων τον σατανικόν φθόνον του αδελφού του και φοβηθείς μήπως πάθη και άλλο τι κακόν από αυτόν, έφυγενεκ της πατρίδος του και μετέβη εις την Κωνσταντινούπολιν, όπου εγένετο προμηθευτής της αυλής του βασιλέως των Οθωμανών, φέρων πρόβατα και πωλών το κρέας, από το επάγγελμα δε τούτο εσύναξε πολύν πλούτον, δια τον οποίον ήτο ονομαστός και εξετιμάτο από όλους.
Τη Α΄ (1η) Νοεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΕΡΜΙΝΙΓΓΕΛΔΟΥ.
Ερμινίγγελδος ο Άγιος Μάρτυς εγεννήθη από πατέρα καλούμενον Λιουβίγγελδον, (όστις ήτο ρήγας των Ουϊσιγότθων ή έσω Γότθων, έχων την αίρεσιν του Αρείου ομού με όλον το έθνος του), εδιδάχθη δε την Ορθόδοξον πίστιν από τον Λέανδρον Επίσκοπον των Ορθοδόξων. Ο δε πατήρ αυτού, μαθών την μεταβολήν ταύτην του υιού του, βαρέως τούτο υπέφερεν· όθεν και μετεχειρίζετο προς αυτόν καθ’ εκάστην ημέραν διαφόρους κολακείας και ύβρεις· αλλ’ ο υιός του, επειδή επέμενεν εις την Ορθοδοξίαν ακλινής και ασάλευτος, τούτου χάριν εστερήθη μεν από την κληρονομίαν του πατρός του και απόκληρος έγινε, δεθείς δε χείρας και πόδας εκλείσθη εις σκοτεινήν φυλακήν. Ότε δε έφθασεν η του Πάσχα ημέρα έστειλεν ο πατήρ του εις την φυλακήν τον ιερέα των Αρειανών, δια να δοκιμάση να πείση τον Ερμινίγγελδον εις το να δεχθή να κοινωνήση τα μυστήρια των Αρειανών. Εκείνος δε δεν επείσθη, αλλά βδελυχθείς και αποστραφείς αυτόν τον έστειλεν οπίσω άπρακτον. Τούτο δε μαθών ο σκληρότερος και από τα θηρία πατήρ του, επρόσταξε να θανατώσωσι τον υιόν του, σιδηροδέσμιον όντα εις την φυλακήν. Τούτου δε γενομένου, επέμφθησαν από τον Θεόν φωτοχυσίαι λαμπάδων και μελωδίαι Ασωμάτων και Αγγελικών δυνάμεων πέριξ του σώματος του μακαρίου Ερμινιγγέλδου· όθεν το παράδοξον αυτό θέαμα τους μεν Ορθοδόξους Χριστιανούς παρεκίνει εις ευχαριστίαν και δοξολογίαν Θεού, τον δε φονέα πατέρα του έκαμνε να θαυμάζη και να εκπλήττεται και εβίαζεν αυτόν να μετανοή δια τον άνομον φόνον, τον οποίον διέπραξε. Δεν παρήλθεν όμως πολύς καιρός και ήλθεν ασθένεια εις το έθνος των Γότθων, ήτις πολλούς ανθρώπους διέφθειρεν· όθεν εκ τούτου αναγκασθείς ο πατήρ του Λιουβίγγελδος καλεί τον ανωτέρω Επίσκοπον των Ορθοδόξων Λέανδρον και αφ’ ου ανηγόρευσε βασιλέα τον μεγαλύτερον υιόν του Ρεκχάδερον, παρακαλεί τον Επίσκοπον να διδάξη και αυτόν και να τελέση όσα εδίδαξε και ετέλεσε και εις τον πρώτον υιόν του Άγιον Ερμινίγγελδον και ταύτα ειπών ετελεύτησεν. Ο δε Ρεκχάδερος, δεχθείς τα σπέρματα της Ορθοδοξίας, έπεισε και τους υπηκόους του να γίνωσιν Ορθόδοξοι και αυτοί όλοι. Και βλέπε εδώ, ω αναγνώστα, πρόνοιαν Θεού, διότι ο Θεός εσυγχώρησε μεν να θανατωθή ο Άγιος Ερμινίγγελδος δια την ευσέβειαν, δια μέσου δε του θανάτου εκείνου μετέβαλεν όλον το έθνος του εις την Ορθοδοξίαν.
Τη Α΄ (1η) Νοεμβρίου, μνήμη των Αγίων Ιερομαρτύρων ΙΩΑΝΝΟΥ Επισκόπου και ΙΑΚΩΒΟΥ Πρεσβυτέρου.
Ιωάννης και Ιάκωβος οι Άγιοι Ιερομάρτυρες ήκμασαν κατά τους χρόνους Σαβωρίου βασιλέως Περσών εν έτει τλβ΄ (332), διδάσκοντες εις τους ευσεβείς τον λόγον της πίστεως και πολλούς επιστρέφοντες εις την ευσέβειαν δια της παρακινήσεώς των. Όθεν δια την αιτίαν ταύτην συνελήφθησαν από τον Σαβώριον και αφ’ ου πρώτον υπεβλήθησαν εις διάφορα βασανιστήρια, τελευταίον δια ξίφους τας κεφαλάς απεκόπησαν, και ούτω παρέδωκαν τας αγίας των ψυχάς εις χείρας Θεού, παρ’ ου και έλαβον τους στεφάνους του μαρτυρίου.
Τη Α΄ (1η) Νοεμβρίου, οι Άγιοι Μάρτυρες ΚΑΙΣΑΡΙΟΣ, ΔΑΣΙΟΣ, και έτεροι ΠΕΝΤΕ ξίφει τελειούνται.
Καισάριος , Δάσιος και οι συν αυτοίς Άγιοι Μάρτυρες συνελήφθησαν εις την πόλιν Δαμασκόν, τιμωρηθέντες δε με διάφορα βασανιστήρια δια να αρνηθώσι τον Χριστόν και μη πεισθέντες, απεκεφαλίσθησαν και ούτως έλαβον οι μακάριοι του μαρτυρίου τον στέφανον.
Τη Α΄ (1η) Νοεμβρίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΚΥΡΙΑΙΝΗΣ και ΙΟΥΛΙΑΝΗΣ.
Κυρίαινα και Ιουλιανή αι Άγιαι Μάρτυρες ήσαν κατά τους χρόνους Μαξιμιανού του βασιλέως, εν έτη 298 και η μεν Κυρίαινα κατήγετο από την Ταρσόν της Κιλικίας, η δε Ιουλιανή από την πόλιν Ρώσον, την ευρισκομένην εις την Κιλικίαν, ως λέγει ο Θεοδώρητος εις την Φιλόθεον Ιστορίαν αριθμώ δεκάτω. Αύται λοιπόν κρατηθείσαι από τον ηγεμόνα Μαρκιανόν, ηναγκάζοντο να αρνηθώσι τον Χριστόν· και επειδή δεν επείσθησαν, η μεν Κυρίαινα εξυρίσθη εις καταισχύνην τας τρίχας της κεφαλής και των οφρύων της και περιεφέρετο γυμνή από στρατιώτας ατάκτους τετράκις εις όλην την Ταρσόν. Έπειτα φέρεται εις την πόλιν Ρώσον ομού με την Αγίαν Ιουλιανήν και εκεί παραδίδονται και αι δύο εις το πυρ και ούτως ετελειώθη το μαρτύριον αυτών, δια το οποίον ανέβησαν νικηφόροι εις τα ουράνια.
Τη Α΄ (1η) Νοεμβρίου μνήμη των Αγίων και Θαυματουργών Αναργύρων ΚΟΣΜΑ και ΔΑΜΙΑΝΟΥ.
Κοσμάς και Δαμιανός οι αυτάδελφοι Άγιοι Μάρτυρες, οι δια την δωρεάν παρ’ αυτών παρεχομένην ιατρείαν των ασθενών αποκληθέντες Ανάργυροι, ήσαν από τα μέρη της Ασίας, υιοί υπάρχοντες ευσεβούς τινός γυναικός ονόματι Θεοδότης, αποτελούν δε ούτοι την πρώτην συζυγίαν των φερόντων το όνομα Κοσμάς και Δαμιανός Αγίων Αναργύρων. Επειδή δε έχομεν τρεις συζυγίας Αγίων Αναργύρων φερόντων το αυτό όνομα Κοσμάς και Δαμιανός, δια τούτο και ίνα μη συγχυζώμεθα, όταν ακούωμεν τα ονόματα αυτών, θα είπωμεν πρώτον ολίγα τινά δια τας ετέρας δύο συζυγίας και είτα θα εισέλθωμεν εις το θέμα των σήμερον εορταζομένων Αγίων. Εκτός λοιπόν των σήμερον εορταζομένων, έχομεν ετέρους δύο Αγίους Αναργύρους, ονομαζομένους και αυτούς Κοσμάν και Δαμιανόν, οίτινες ήσαν από την Ρώμην και ήθλησαν επί της βασιλείας του Καρίνου εν έτει σπδ΄ (284). Ούτοι ήσαν ιατροί την τέχνην και εθεράπευον ανθρώπους και ζώα αμισθί· ομού δε με την θεραπείαν εδίδασκον και τον Χριστόν ως τον αληθή Θεόν.