Τη ΙΓ΄ (13η) Μαρτίου, η ανακομιδή του ιερού Λειψάνου του εν Αγίοις Πατρός ημών ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Νικηφόρος ο εν Αγίοις Αγιώτατος Πατήρ ημών, ο τον ευκλεέστατον της περιφανούς Κωνσταντινουπόλεως κοσμήσας θρόνον, αφού σθεναρώς υπέρ της Αγίας Ορθοδοξίας και των σεπτών και αγίων Εικόνων ηγωνίσθη και δια τούτο υπό του εικονομάχου Λέοντος Ε΄ του Αρμενίου εξωσθείς του Πατριαρχικού θρόνου εν έτει ωιε΄ (815), και μακράν της Κωνσταντινουπόλεως εξορισθείς και αφού επί δέκα τέσσαρα έτη υπέμεινε γενναίως εις την εξορίαν, μη αποδεχθείς ούτε την συμβιβαστικήν λύσιν, την οποίαν του προέτεινεν ο διαδεχθείς τον Λέοντα αυτοκράτωρ Μιχαήλ Β΄ (820 – 829), ως ασύμφωνον προς τας αποφάσεις της Αγίας Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου περί προσκυνήσεως των σεπτών Εικόνων, απήλθε προς Κύριον εν έτει ωκθ΄ (829) Ιουνίου β΄ (2^α).

Τη ΙΒ΄ (12η) Μαρτίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ Πάπα Ρώμης του Διαλόγου.

Γρηγόριος ο Όσιος Πατήρ ημών έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Ιουστινιανού Α΄ του μεγάλου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη φκζ΄ - φξε΄ (527 – 565). Πατρίς του υπήρξεν η μεγαλόδοξος Ρώμη, εις την οποίαν εγεννήθη περί το έτος φμ΄ (540) εξ ευγενών και πλουσίων γενέων. Ήτο δε η κατοικία των πλησίον της θύρας του Αγίου ενδόξου Αποστόλου Παύλου, εις τόπον ονομαζόμενον Κέλλα Νόβα. Επειδή όμως λίαν ενωρίς έμεινεν ορφανός πατρός, επεμελήθη δια την μόρφωσιν αυτού η μήτηρ αυτού ονόματι Συλβία, ήτις και εφρόντισε να δώση εις τον νέον ουχί μόνον την κατά κόσμον πρέπουσαν μόρφωσιν, αλλά και την κατά Χριστόν αγωγήν.