Τη Β΄ (2α) του μηνός Δεκεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΚΥΡΙΛΛΟΥ του Φιλεώτου ασκήσαντος εν έτει αξ΄ (1060).

ΚΥΡΙΛΛΟΣ ο Όσιος Πατήρ ημών κατήγετο από τα μέρη της Θράκης, από χωρίον Φιλέα καλούμενον, της επαρχίας Δέρκων, γεννηθείς από γονείς ευσεβείς· ωνομάσθη δε εις το άγιον Βάπτισμα Κυριακός και παιδιόθεν έμαθε τα ιερά γράμματα, υπερέβαινεν όμως εις την οξύτητα του νοός και εις την φρόνησιν όλους τους συνομήλικάς του, επειδή ήτο εκ Θεού πεφωτισμένος. Αφού λοιπόν προέκοψεν ο μακάριος Κυριακός εις την κατά σώμα και πνεύμα ηλικίαν, έλαβε και την αξίαν του Αναγνώστου από τον Αρχιερέα του τόπου, έκτοτε δε, αφιερωθείς εις τον Ναόν του Θεού, άλλοτε μεν ανεγίνωσκε τα ιερά βιβλία, άλλοτε δε έψαλλε τους ψαλμούς του Δαβίδ· άλλοτε πάλιν προσηύχετο εις τον Θεόν, ποιών και πολλάς γονυκλισίας.

Τη Β΄ (2α) του μηνός Δεκεμβρίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΜΥΡΟΠΗΣ

ΜΥΡΟΠΗ η Αγία Μάρτυς εγεννήθη εν τη πόλει της Εφέσου, επειδή δε ο πατήρ αυτής απέθανεν, ανετράφη υπό μόνης της μητρός της. Αφού δε ανεγεννήθη δια του αγίου Βαπτίσματος, έμεινε παρά τον τάφον της Αγίας Ερμιόνης, η οποία ήτο μία από τας τέσσαρας θυγατέρας Φιλίππου του Αποστόλου, τας παρθένους και προφητευούσας, ως γράφουσιν αι Πράξεις των Αποστόλων (κεφ. κα΄ 8). Εκεί δε μένουσα η Αγία, εδέχετο το μύρον, το οποίον παραδόξως έρρεεν εκ του τάφου της Αγίας Ερμιόνης και το διένεμε πλουσιοπαρόχως εις πάντας τους προσερχομένους· όθεν δια τούτο ωνομάσθη Μυρόπη.

Τη Β΄ (2α) του μηνός Δεκεμβρίου, μνήμη των Αγίων Πατέρων ημών και Ερημιτών ΙΩΑΝΝΟΥ, ΗΡΑΚΛΑΙΜΟΝΟΣ, ΑΝΔΡΕΟΥ και ΘΕΟΦΙΛΟΥ.

ΙΩΑΝΝΗΣ, ΗΡΑΚΛΑΙΜΩΝ, ΑΝΔΡΕΑΣ και ΘΕΟΦΙΛΟΣ οι Άγιοι Πατέρες ημών κατήγοντο από την πόλιν την ονομαζομένην Οξύρρυγχον, ήτις ευρίσκεται εις την Κάτω Αίγυπτον, επί της δυτικής όχθης του ποταμού Νείλου, υιοί υπάρχοντες γονέων Χριστιανών.

Τη Β΄ (2α) Δεκεμβρίου, μνήμη του Αγίου Προφήτου ΑΒΒΑΚΟΥΜ

ΑΒΒΑΚΟΥΜ ο θείος Προφήτης κατήγετο από την φυλήν του Πατριάρχου Συμεών, ήτο δε υιός Σαφάτ, προ Χριστού ων έτη χ΄ (600). Ούτος προείδε την αιχμαλωσίαν και άλωσιν, εις την οποίαν έμελλε να υποβληθή η Ιερουσαλήμ και ο Ναός του Θεού, και έκλαυσε πικρώς· ότε δε αφίκετο ο Ναβουχοδονόσωρ εις Ιερουσαλήμ, έφυγεν εις την Οστρακίνην, χώραν μεταξύ Αιγύπτου και Πετραίας Αραβίας και ήτο ξένος και πάροικος εις την γην του Ισμαήλ. Όταν δε επέστρεψαν εις την Βαβυλώνα οι Χαλδαίοι, έχοντες μετ΄ αυτών τους αιχμαλώτους Ισραηλίτας, όσοι ευρέθησαν εις Ιερουσαλήμ και Αίγυπτον, τότε και ο Προφήτης ούτος επανήλθεν εις την ιδικήν του γην.