Τη ΙΒ΄ (12η) του Δεκεμβρίου, μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών ΙΩΑΝΝΟΥ Μητροπολίτου Ζιχνών

και Κτίτορος της Ιεράς και Σεβασμίας Μονής του Τιμίου ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου, της κατά το Μενοίκιον όρος κειμένης.                     

Ιωάννης ο Θεοφόρος Πατήρ ημών ήκμασε κατά τους χρόνους Ανδρονίκου Β΄ του Παλαιολόγου, του ευσεβούς βασιλέως και αυτοκράτορος των Χριστιανών του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 1282- 1328, έφθασε δε και εις τους χρόνους του Ανδρονίκου Γ΄,  (1328- 1341) εγγόνου του προηγουμένου. Οι γονείς του υπήρξαν πιστοί και ευσεβείς Χριστιανοί, πριν όμως ο παις φθάση τα δύο έτη της ηλικίας του απέμεινεν ορφανός, στερηθείς των γονέων του. Τότε ο από τον πατέρα αυτού θείος, Μοναχός ων, ονόματι Ιωαννίκιος, έλαβεν αυτόν εις το κελλίον του και αναθρέψας επιμελώς και διδάξας τα ιερά γράμματα και παιδεύσας τας πνευματικάς νουθεσίας, τον εκούρευσε Μοναχόν και τον είχε μαζί του, εκπαιδεύων αυτόν και εις τον μονήρη βίον.

Τη ΙΒ΄ (12η) του Δεκεμβρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων του Ιερομάρτυρος.

Αλέξανδρος ο των Ιεροσολύμων Αγιώτατος Αρχιεπίσκοπος, εχρημάτισε πρώτον Βοηθός Επίσκοπος του Αρχιεπισκόπου Ιεροσολύμων Ναρκίσσου (185-213), διότι εκείνος ήτο πολύ γέρων, τελευτήσας εις ηλικίαν 116 ετών. Μετά δε τον εκείνου μαρτυρικόν θάνατον (213) εψηφίσθη υφ΄ όλων των Επισκόπων Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων, ευρίσκετο δε εις τον θρόνον μέχρι των ημερών του ασεβεστάτου Δεκίου, όστις εβασίλευεν εις την παλαιάν Ρώμην κατά τα έτη σμθ΄-σαν΄ (249-251). Τότε ο τύραννος εκείνος εκίνησε μέγαν κατά των Χριστιανών διωγμόν και έστειλε προσταγάς βασιλικάς εις πάσαν χώραν, δια των οποίων προσέταξε να καταναγκάζωνται οι Χριστιανοί όπως θυσιάζωσιν εις τα είδωλα και όσοι δεν πείθονται εις τούτο να τιμωρώνται πρώτον με δεινάς τιμωρίας και έπειτα να στερώνται και της ζωής ταύτης με οδυνηρόν θάνατον.

Τη ΙΒ΄ (12η) του Δεκεμβρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΣΥΝΕΤΟΥ.

Συνετός ο Άγιος Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Αυρηλιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σο΄ - σοε΄ (270-275), Αναγνώστης υπάρχων της των Ρωμαίων Εκκλησίας, προβεβλημένος υπό του Αγίου Πάπα Σίξτου. Βλέπων δε τον Αυρηλιανόν να προσφέρη εις τα είδωλα θυσίας, συνδιελέχθη μετ΄ αυτού και περιπαίζων αυτόν, υπεσχέθη να θυσιάση και αυτός. Επειδή όμως κληθείς προς τούτο δεν ήθελε να θυσιάση, αλλ΄ εφανερώθη ότι δι΄ εμπαιγμόν μόνον είπε τον λόγον, δέρεται με βούνευρα τόσον πολύ, ώστε εβάφη από τα αίματα όλη η πέριξ αυτού γη. Έπειτα ρίπτεται εις την φυλακήν· κατά δε την ερχομένην ημέραν απλούται επί σιδηράς πεπυρακτωμένης εσχάρας. Τότε ήκουσεν άνωθεν θεϊκήν φωνήν, η οποία ενεδυνάμωνε και παρεκίνει αυτόν εις το Μαρτύριον, συγχρόνως δε έπεσε και ραγδαία βροχή· όθεν εσβέσθη μεν η πυρά, εφυλάχθη δε ο Άγιος αβλαβής. Μετά ταύτα κατά προσταγήν του βασιλέως εσκάφη λάκκος βαθύς έως δέκα πήχεις και εις το βάθος του λάκκου ετέθησαν όρθια ξύλα κοπτερά και οξέα, επ΄ αυτών δε ερρίφθη ο Μάρτυς του Χριστού και κατεκόπησαν όλα σχεδόν τα τίμια μέλη του σώματός του. Αλλά πάλιν θεία Προνοία καθίσταται υγιής· δια τούτο εκλείσθη εις το λεγόμενον Πάνθεον, εξαχθείς δε εκείθεν μετά ταύτα αποκεφαλίζεται και ούτω λαμβάνει ο αοίδιμος τον στέφανον του Μαρτυρίου.

Τη ΙΒ΄ (12η) του Δεκεμβρίου, μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ Επισκόπου Τριμυθούντος της εν Κύπρω, του Θαυματουργού.

Σπυρίδων ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, της οικουμένης το καύχημα και των πιστών το αγλάϊσμα, ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Κωνσταντίνου του Μεγάλου (306- 337) και του υιού αυτού Κωνσταντίου (337-361), κατήγετο δε εκ της περιφήμου νήσου Κύπρου. Τοσούτον δε η αρετή και τα ένθεα του Αγίου τούτου κατορθώματα την οικουμένην κατηύγασαν, ώστε δεν πρέπει να μείνη κανείς Χριστιανός όστις να μη γνωρίση εν πάση λεπτομερεία τον Βίον του. Ο Θεοφόρος ούτος Πατήρ είναι εκείνος, όστις λαβών μέρος εις την εν Νικαία Αγίαν Α΄ Οικουμενικήν Σύνοδον εποίησεν ενώπιον πάντων των απαρτιζόντων αυτήν Αγίων Πατέρων το μέγα εκείνο και υπερφυές θαύμα της κεραμίδος, δια του οποίου τον μεν φιλόσοφον του Αρειανισμού κατέβαλε, τας δε αληθείας της Ορθοδόξου ημών Πίστεως εκράτυνεν.