Τη Ε΄ (5η) Ιουνίου μνήμη του αγίου Νεομάρτυρος Μάρκου του από Σμύρνης καταγομένου και εν Χίω αθλήσαντος εν έτει αωα΄ (1801) από Χριστού.

Ας είναι δεδοξασμένον και υπερύμνητον το όνομα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, διότι όσον οι ασεβείς μαίνονται εναντίον της θείας Αυτού Μεγαλειότητος, επί τοσούτον οι Ορθόδοξοι δεν παύουν από του να αναδεικνύουν, κατά διαφόρους πόλεις και χώρας, κήρυκας, και δια λόγων και δια της θυσίας των ιδίων των αιμάτων, της προσκυνητής αυτού Θεότητος. Εκείνοι λέγουν, ότι ήτο εις πλάνος και αθετούν και Ευαγγέλια και τους Αποστόλους, απλώς δ’ ειπείν όλον τον Χριστιανοσμόν και την ελπίδα των Χριστιανών. Ενώ ούτοι, παρουσιαζόμενοι ενώπιον των τυράννων, κηρύττουν μετά πλήρους πίστεως και παρρησίας ότι ήτο και είναι Θεός αληθινός, Βασιλεύς εις τους αιώνας, Δημιουργός πάσης κτίσεως και Κριτής ζώντων και νεκρών. Και ο ουρανός άνωθεν, κριτής αδέκαστος, δέχεται την ομολογίαν εις θυσίαν αινέσεως και σφραγίζει την δι’ αίματος αυτών μαρτυρίαν, δια των φρικτών και εξαισίων θαυμάτων, τα οποία οι μεν υιοί της απωλείας ακούοντες γελώσιν, οι δε Χριστιανοί, κατανυγόμενοι και ωφελούμενοι ψυχικώς εκ των παραδόξων έργων της μαρτυρικής χάριτος, δοξάζουσι τον φιλάνθρωπον Κύριον, διότι ενισχύει τους υπέρ Αυτού αθλούντας ώστε να καταφρονούν πάσαν βάσανον και αυτόν έτι τον θάνατον δια το Άγιον όνομα Αυτού.

Τη Ε΄ (5η) Ιουνίου, μνήμη των Αγίων Δέκα Μαρτύρων των εν Αιγύπτω, Μαρκιανού, Νικάνδρου, Απόλλωνος, Υπερεχίου, Λεωνίδου, Αρείου, Γοργίου, Σεληνιάδος, Ειρήνης και Παμβεώνος.

Οι Άγιοι Δέκα Μάρτυρες επειδή εφύλαττον την εις Χριστόν πίστιν και ωμολόγουν τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, τόσον σκληρώς εδιώχθησαν και εταλαιπωρήθησαν δια πείνης, δίψης και ψύχους, κατά προσταγήν του άρχοντος της Αιγύπτου, ώστε παρέδωσαν τας ψυχάς των εις χείρας Θεού και έλαβον τους στεφάνους της αθλήσεως.

Τη Ε΄ (5η) Ιουνίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΔΩΡΟΘΕΟΥ Επισκόπου Τύρου.

Δωρόθεος ο αοίδιμος εγένετο Επίσκοπος της πόλεως Τύρου, κατά τους χρόνους του Μαξιμιανού εν έτει τγ΄ (303), κατέχων καλώς άπαντα τα κεφάλαια της Παλαιάς και Νέας Γραφής. Και εν όσω μεν έζη ο Διοκλητιανός και ο Λικίνιος, ο Άγιος Ιερομάρτυς Δωρόθεος είχε φύγει από την Τύρον ένεκα του διωγμού και ευρίσκετο εις την Δυσσόπολιν, την ευρισκομένην εις τα μέρη της Θράκης. Αφού δε οι βασιλείς εκείνοι απέθανον, επανήλθε πάλιν εις την Τύρον και εποίμαινε την Αγίαν του Θεού Εκκλησίαν, μέχρι των χρόνων Ιουλιανού του Παραβάτου, εν έτει τξα΄ (361). Επειδή δε ο δυσσεβής Ιουλιανός δεν εφόνευε φανερά τους Χριστιανούς, όταν το πρώτον εβασίλευσεν, αλλά κρυφίως, τούτου ένεκα, ακούσας ο θείος ούτος Δωρόθεος την κακομηχανίαν αυτού, έφυγεν από την Τύρον και μετέβη πάλιν εις την ανωτέρω Δυσσόπολιν.