Τη ΙΒ΄ (12η) του μηνός Οκτωβρίου, μνήμη της Αγίας Μάρτυρος ΔΟΜΝΙΝΗΣ.

Δομνίνα η Αγία Μάρτυς ήτο κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού, εν έτει σπστ΄ (286), παρασταθείσα δε εις τον ηγεμόνα της Αναζαρβέων Μητροπόλεως, Λυσίαν καλούμενον, ωμολόγησε τον Χριστόν. Όθεν πρώτον έδειραν αυτήν με ωμά βούνευρα και κατέκαυσαν τους πόδας της με πεπυρακτωμένα σίδηρα· έπειτα θραύουσι τα οστά της με ράβδους, εξαρθρούσι τας αρμονίας των μελών της και ρίπτουσιν αυτήν εις την φυλακήν. Και τοιουτοτρόπως η μακαρία περέδωκε την ψυχήν της εις χείρας Θεού.

Τη ΙΑ΄ (11η) Οκτωβρίου, μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.

Νεκτάριος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, κατήγετο από την Ταρσόν της Κιλικίας. Ο πατήρ του ήτο Συγκλητικός, είχε δε και αδελφόν τον Αρσάκιον, τον μετά τον Άγιον Ιωάννην τον Χρυσόστομον πατριαρχεύσαντα. Ελθών εις ηλικίαν ο Άγιος έλαβε το αξίωμα του πραίτωρος, εθαυμάζετο δε παρά πάντων δια την απλότητα των τρόπων του και την προς τους υποδεεστέρους καλωσύνην και επιείκειαν.

Τη ΙΑ΄ (11η) Οκτωβρίου, ο Όσιος Πατήρ ημών και Ομολογητής ΘΕΟΦΑΝΗΣ ο Γραπτός

ο Επίσκοπος Νικαίας ο ποιητής πολλών Κανόνων και αδελφός του Αγίου ΘΕΟΔΩΡΟΥ του Γραπτού, εν ειρήνη τελειούται.                                  

Θεοφάνης και Θεόδωρος οι Όσιοι Πατέρες ημών, οι επιλεγόμενοι Γραπτοί, ήσαν υιοί γονέων ευσεβών, οι οποίοι κατώκουν εν έτει ωη΄ (808) εις την Παλαιστίνην και επεμελούντο την αρετήν της φιλοξενίας, από δε την φιλομαθή και σπουδαίαν γνώμην των γονέων των έμαθον και οι υιοί των ούτοι όλην την σοφίαν την εσωτερικήν την ιεράν και εξωτερικήν των Ελλήνων. Εκ των δύο τούτων θεοπνεύστων αδελφών, πρώτος εις τους χρόνους ήτο ο Θεόδωρος, ο οποίος είχε τόσην γνώσιν παιδιόθεν, ώστε πάντες τον εθαύμαζον, επειδή τον έβλεπαν καθ’ εκάστην εις τας Ιεράς Εκκλησίας και δεν έλειπεν από τας εορτάς, ούτε ποτέ του επήγεν εις παιγνίδια και περιδιαβάσεις, καθώς κάμνουν οι λοιποί παίδες, αλλ’ ήτο συνετός και φρόνιμος.

Τη ΙΑ΄ (11η) Οκτωβρίου, μνήμη των Αγίων γυναικών ΖΗΝΑΪΔΟΣ και ΦΙΛΟΝΙΛΛΗΣ των αυταδέλφων.

Ζηναϊς και Φιλονίλλα αι Άγιαι Γυναίκες ήσαν από την Ταρσόν της Κιλικίας, συγγενείς Παύλου του Αποστόλου· αφήσασαι δε την πατρίδα των και αρνηθείσαι τα υπάρχοντά των μετεχειρίζοντο κατά μεν το φαινόμενον την ιατρικήν τέχνην, κατά δε το πράγμα και την αλήθειαν εποίουν έργον αποστολικόν κηρύττουσαι τον Χριστόν. Μετέβησαν δε και εις πόλιν Δημητριάδα καλουμένην, και εισελθούσαι εντός σπηλαίου ενήστευον και ηγρύπνουν και ιάτρευον πάσαν ασθένειαν πολυχρόνιον και πάσαν μαλακίαν, ήτοι ασθένειαν ολιγοχρόνιον, ενήργουν δε και άλλα διάφορα θαύματα. Όθεν διαλάμψασαι με ζωήν ενάρετον, με λόγον ευαγγελικόν και με θαύματα, και πολλούς απίστους επιστέψασαι εις την πίστιν του Χριστού, εν ειρήνη προς Κύριον εξεδήμησαν.