Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη

Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

O Συναξαριστής της ημέρας.

Παρασκευή, 1 Ιανουαρίου 2016

Περιτομή Ι. Χριστού, Βασιλείου του μεγάλου.

Ἡ κατὰ σάρκα περιτομὴ καὶ ὀνοματοδοσία τοῦ Ἰησοὺ Χριστοῦ, κατὰ τὴν ὄγδοη ἡμέρα ἀπὸ τὴν γέννησή Του, ἀποτελεῖ τὴν βεβαίωση τῆς σαρκώσεως καὶ τῆς προσλήψεως ἀπὸ τὸν Θεὸ Λόγο τῆς τέλειας ἀνθρώπινης φύσεως ἀναλλοιώτως καὶ τῆς εἰσόδου Του στὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ.
Ὅταν μιλᾶμε γιὰ τὴν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ Λόγου, ὡς μυστήριο πρέπει νὰ τὴν ἀντιλαμβανόμαστε καὶ ὡς μυστήριο πρέπει νὰ τὴν προσεγγίζουμε, γιατί ὅλα τὰ γεγονότα τῆς ἐνανθρωπίσεως, τῆς σαρκώσεως τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ἔγιναν μὲ θαυμαστὸ τρόπο ποὺ ξεπερνᾶ τὸ νοῦ ἀνθρώπου.
Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας λένε ὅτι, ἐὰν ἡ θεία ἐνανθρώπιση ἦταν καταληπτή, δὲν θὰ ἦταν θεία καὶ παρομοιάζουν ὅσους ἀμφιβάλλουν ἢ δὲν πιστεύουν μὲ ἐκεῖνον ποὺ καθόταν στὸ σκοτάδι καὶ πληρώθηκε ἀπὸ φῶς, ἐπειδὴ ὅμως δὲν γνώριζε τὸ πῶς ᾖλθε τὸ φῶς, δὲν δέχθηκε τὸν φωτισμό.

Τὴν κατὰ σάρκα περιτομὴ τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὴν ὁποία καταδέχθηκε ὁ Κύριος νὰ λάβει σύμφωνα μὲ τὴν σχετικὴ νομικὴ διάταξη, ὅμως μὲ σκοπὸ τὴν κατάργηση τῆς διατάξεως αὐτῆς, προκειμένου νὰ εἰσαγάγει τὴν πνευματικὴ καὶ ἀχειροποίητη περιτομή, δηλαδὴ τὸ Ἅγιο Βάπτισμα, μᾶς τὴν παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες νὰ τὴν ἑορτάζουμε κάθε χρόνο. Γιατί ὁ Κύριος, ὅπως καταδέχθηκε πρὸς χάρη μας τὴν ἔνσαρκη Γέννηση καὶ ἔλαβε ὅλα τὰ ἰδιώματα τῆς ἀνθρώπινης φύσεως, ὅσα εἶναι παντελῶς ἀδιάβλητα, ἔτσι καταδέχθηκε νὰ λάβει καὶ τὴν περιτομὴ ποὺ ὅριζε ὁ Ἰουδαϊκὸς Νόμος.
Καὶ βασικὰ τὴν περιτομὴ ὁ Κύριος τὴ δέχθηκε γιὰ δυὸ λόγους :
Πρώτον, γιὰ νὰ φράξει τὰ στόματα τῶν αἱρετικῶν, οἱ ὁποῖοι εἶχαν τὴν θρασύτητα νὰ ἰσχυρίζονται ὅτι δὲν ἔλαβε πραγματικὰ ἀνθρώπινη σάρκα, ἀλλὰ ὅτι ἔγινε ἄνθρωπος κατὰ φαντασίαν. Πῶς ὅμως, πραγματικά, θὰ περιτεμνόταν, ἂν δὲν εἶχε λάβει ἀληθινὴ ἀνθρώπινη σάρκα;
Δεύτερον, γιὰ νὰ κλείσει τὰ στόματα τῶν Ἰουδαίων, οἱ ὁποῖοι Τὸν κατηγοροῦσαν ὅτι δὲν τηρεῖ τὴν ἀργία τοῦ Σαββάτου, καὶ ὅτι καταλύει τὸ Νόμο.
«Ἐπειδὴ ὁ Θεός», λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, «μᾶς ἔδωσε νὰ κοινωνήσουμε τὸ καλύτερο καὶ δὲν τὸ φυλάξαμε, γι’ αὐτὸ μεταλαβαίνει τὸ χειρότερο, ἐννοῶ τὴν φύση μας, ὥστε ἀπὸ τὴν μία μεριὰ νὰ ἀνακαινίσει τὸν ἑαυτό Του καὶ μὲ τὸν ἑαυτό Του τὸ κατ’ εἰκόνα καὶ κάθ΄ ὁμοίωση, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη νὰ διδάξει καὶ σὲ ἐμᾶς τὴν ἐνάρετη πολιτεία, ἀφοῦ μὲ τὸν ἑαυτό Του τὴν ἔκανε σὲ ἐμᾶς δυνατή. Νὰ μᾶς ἐλευθερώσει ἀπὸ τὴν φθορὰ μὲ τὴν κοινωνία τῆς ζωῆς γενόμενος ἀπαρχὴ τῆς ἀναστάσεώς μας. Νὰ ἀνακαινίσει τὸ σκεῦος ποὺ ἀχρειώθηκε καὶ κομματιάστηκε, νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὴν τυραννία τοῦ διαβόλου, μὲ τὸ νὰ μᾶς καλέσει στὴ θεογνωσία καὶ νὰ τὸν νεκρώσει, νὰ μᾶς μάθει νὰ παλεύουμε ἀποτελεσματικὰ μὲ τὸν τύραννο, ὁπλισμένοι μὲ ὑπομονὴ καὶ ταπείνωση».
Ὁ Θεὸς ἔγινε τέλειος καὶ ἀληθινὸς ἄνθρωπος, «ἄνθρωπος ἐν πληγῇ», «ἐν δούλου μορφή», χωρὶς νὰ πάψει νὰ εἶναι τέλειος καὶ ἀληθινὸς Θεός, γιὰ νὰ κάνει τὸν ἄνθρωπο πλήρη καὶ τέλειο υἱὸ τοῦ Θεοῦ καὶ Θεὸ κατὰ χάριν. «Ὁ Θεὸς πτωχεύει τὴν ἐμὴν σάρκα, ἶνα ἐγὼ πλουτήσω τὴν αὐτοῦ Θεότητα… κενούται τῆς ἐαυτοῦ δόξης ἐπὶ μικρόν, ἶνα ἐγὼ τῆς ἐκείνου μεταλάβω πληρώσεως».
Ἡ δημιουργία καὶ ἡ σωτηρία, ὅλη ἡ ἐλεημοσύνη καὶ ἡ φιλανθρωπία τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἀνακεφαλαιώνονται στὸν Θεάνθρωπο Χριστό, ποὺ μὲ τὴν ἐνσάρκωση καὶ τὴν περιτομή Του καὶ ὅλα τὰ μυστήρια τῆς ἔνσαρκης παρουσίας Του, ἀπεκάλυψε τὴν χριστολογικὴ καὶ χριστοκεντρικὴ ρίζα καὶ προοπτικὴ κάθε πραγματικότητος καὶ ὁλόκληρης τῆς πραγματικότητος.
Αὐτός, ὁ Κύριος, εἶναι ἡ κεφαλὴ κάθε ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας. Σὲ αὐτὸν ἔχουμε περιτμηθεῖ, ὄχι μὲ περιτομὴ καμωμένη μὲ χέρια ἀνθρώπων, ἀλλὰ μὲ τὴν ἀποβολὴ τοῦ σάρκινου σώματος, δηλαδὴ μὲ τὴν περιτομὴ τοῦ Χριστοῦ, καὶ ἐνταφιαστήκαμε μαζί Του κατὰ τὸ βάπτισμα, κατὰ τὸ ὁποῖο καὶ ἀναστηθήκαμε μαζί Του μὲ τὴν πίστη στὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος Τὸν ἀνέστησε ἐκ νεκρῶν. Ἀκόμη, ὅταν εἴμασταν νεκροὶ ἐξ’ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας, καὶ ἐξ’ αἰτίας τους εἴμασταν ἀπερίτμητοι, μᾶς ἐζωοποίησε μαζὶ μ’ Αὐτὸν καὶ μᾶς συγχώρεσε ὅλες τὶς ἁμαρτίες.
Μετὰ τὴν περιτομή Του ὁ Ἰησοῦς, ἐπέστρεψε στὴν οἰκία Του μὲ τὴν μητέρα Του καὶ τὸν Ἰωσήφ. Ἐκεῖ ζοῦσε ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι, προοδεύοντας κατὰ τὴν σοφία, τὴν ἡλικία καὶ τὴ χάρη γιὰ τὴ σωτηρία μας.



Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Μορφὴν ἀναλλοιώτως ἀνθρωπίνην προσέλαβες, Θεὸς ὢν κατ' οὐσίαν πολυεύσπλαγχνε Κύριε, καὶ νόμον ἐκπληρῶν περιτομήν, θελήσει καταδέχῃ σαρκικήν, ἵνα παύσῃς τὰ σκιώδη, καὶ περιέλῃς τὸ κάλυμμα τῶν παθῶν ἡμῶν. Δόξα τῇ ἀγαθότητι τῇ  σῇ, δόξα τῇ εὐσπλαγχνία σου, δόξα τῇ ἀνεκφράστῳ Λόγε συγκαταβάσει σου.



Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Ὁ τῶν ὅλων Κύριος, περιτομὴν ὑπομένει, καὶ βροτῶν τὰ πταίσματα, ὡς ἀγαθὸς περιτέμνει· δίδωσι, τὴν σωτηρίαν σήμερον κόσμῳ· χαίρει δὲ, ἐν τοῖς ὑψίστοις καὶ ὁ τοῦ Κτίστου, Ἱεράρχης καὶ φωσφόρος, ὁ θεῖος μύστης Χριστοῦ Βασίλειος.



Μεγαλυνάριον.
Σάρκα ὀκταήμερος ὡς βροτός, ὁ τῶν ὅλων Κτίστης, περιτέμνεται νομικῶς, τὴν ἐξ ἀκρασίας, ἡμῶν κακίαν τέμνων· αὐτοῦ τὴν ἀγαθότητα μεγαλύνωμεν.

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

Φώτης Κόντογλου - Γιάννης ὁ Εὐλογημένος!

O Ἅγιος Βασίλης, σὰν περάσανε τὰ Χριστούγεννα, πῆρε τὸ ραβδί του καὶ γύρισε σ᾿ ὅλα τὰ χωριά, νὰ δεῖ ποιὸς θὰ τόνε γιορτάσει μὲ καθαρὴ καρδιά. Πέρασε ἀπὸ λογιῶν-λογιῶν πολιτεῖες κι ἀπὸ κεφαλοχώρια, μὰ σ᾿ ὅποια πόρτα κι ἂν χτύπησε δὲν τ᾿ ἀνοίξανε, ἐπειδὴ τὸν πήρανε γιὰ διακονιάρη. Κ᾿ ἔφευγε πικραμένος, γιατὶ ὁ ἴδιος δὲν εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, μὰ ἔνοιωθε τὸ πόσο θὰ πονοῦσε ἡ καρδιὰ κανενὸς φτωχοῦ ἀπὸ τὴν ἀπονιὰ ποὺ τοῦ δείξανε κεῖνοι οἱ ἄνθρωποι.
Μιὰ μέρα ἔφευγε ἀπὸ ἕνα τέτοιο ἄσπλαχνο χωριό, καὶ πέρασε ἀπὸ τὸ νεκροταφεῖο, κ᾿ εἶδε τὰ κιβούρια πὼς ἤτανε ρημαγμένα, οἱ ταφόπετρες σπασμένες κι ἀναποδογυρισμένες, καὶ τὰ νιόσκαφτα μνήματα εἴτανε σκαλισμένα ἀπὸ τὰ τσακάλια. Σὰν ἅγιος ποὺ εἴτανε ἄκουσε πὼς μιλούσανε οἱ πεθαμένοι καὶ λέγανε: «Τὸν καιρὸ ποὺ εἴμαστε στὸν ἀπάνω κόσμο, δουλέψαμε, βασανιστήκαμε, κι ἀφήσαμε πίσω μας παιδιὰ κ᾿ ἐγγόνια νὰ μᾶς ἀνάβουνε κανένα κερί, νὰ μᾶς καίγουνε λίγο λιβάνι μὰ δὲν βλέπουμε τίποτα, μήτε παπᾶ στὸ κεφάλι μας νὰ μᾶς διαβάσει παραστάσιμο, μήτε κόλλυβα, παρὰ σὰν νὰ μὴν ἀφήσαμε πίσω μας κανέναν». Κι ὁ ἅγιος Βασίλης πάλι στενοχωρήθηκε κ᾿ εἶπε: «Τοῦτοι οἱ χωριάτες οὔτε σὲ ζωντανὸ δὲ δίνουνε βοήθεια, οὔτε σὲ πεθαμένον», καὶ βγῆκε ἀπὸ τὸ νεκροταφεῖο, καὶ περπατοῦσε ὁλομόναχος μέσα στὰ παγωμένα χιόνια.

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015

ΕΝΩΣΙΣ Ή ΥΠΟΤΑΓΗ; --- του αείμνηστου Σεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

Δια μίαν νέαν Εκκλησίαν

Μέσα στη χαρακτηριστική των καιρών μας γενική σύγχυση και ανατροπή των εννοιών, γίνεται ένα σοβαρό μπέρδεμα, που προσβάλλει ό,τι ιερότερο σ΄ αυτό τον κόσμο, την αγία μας Εκκλησία, και θέτει σε κίνδυνο ό,τι πολυτιμότερο, τη σωτηρία μας. Ποιο είναι το μπέρδεμα; Θα το εκθέσω απλά· Γνώρισμα της μίας, αγίας, καθολικής και αποστολικής Εκκλησίας, της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, είναι η οικουμενικότητα, το να απλώνει, δηλαδή, την αγάπη και να προτείνει τη σωστική δύναμή της σε όλη την οικουμένη. Η Εκκλησία, κατά το παράδειγμα του Κυρίου και Αρχηγού της Ιησού Χριστού, «θέλει πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (Α΄ Τιμ. 2, 4). Σε καμμία περίπτωση, όμως και για κανένα λόγο η Εκκλησία δεν αδικεί την αλήθεια, για να εξυπηρετήσει δήθεν την αγάπη, διότι αποκομμένη από την αλήθεια η αγάπη εκφυλίζεται σε απάτη. Αυτή την απάτη προβάλλει εντυπωσιακά και φαντασμαγορικά η αίρεση του Οικουμενισμού. Αν μας ενοχλεί η μαζοποίηση και χυλοποίηση των πάντων κάτω από τον οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης, δεν είναι λιγότερο επικίνδυνη η μετάλλαξη της οικουμενικότητος της Εκκλησίας στο πονηρό και διάτρητο οικουμενιστικό μοντέλο, που προωθεί ο Οικουμενισμός ανασταίνοντας τον σαρωτικά απέλπιδα συγκρητισμό. Αυτός θα αποτελεί τη βάση της προσχεδιασμένης και ήδη εκκολαπτόμενης νέας εκκλησίας.

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

π. Θεόδωρος Ζήσης: Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ποιμένες ἔχουν ἀσπασθῆ τὴν αἵρεση καὶ ἔχουν μεταβληθῆ σὲ λύκους

παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, χειρότερη αἵρεση ὅλων τῶν ἐποχῶν, προελαύνει ἀκάθεκτη· διαβρώνει συνειδήσεις κληρικῶν, μοναχῶν καὶ λαϊκῶν, χωρὶς ἀποτελεσματικὴ ἀντίσταση. Ἐμφανίζεται μὲ ἔνδυμα προβά­του, ὡς δῆθεν ἀγάπη, εἰρήνη, καὶ ἑνότητα πρὸς τοὺς ἀλλοθρήσκους καὶ αἱρετικούς, ἐνῶ πρόκειται γιὰ βαρὺ καὶ ἄγριο λύκο ποὺ κατασπαράσσει τὸ ποίμνιο. Πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ποιμένες ἔχουν ἀσπασθῆ τὴν αἵρεση καὶ ἔχουν μεταβληθῆ σὲ λύκους· οἱ περισσότεροι εἶναι μισθωτοὶ καὶ δὲν θέλουν νὰ διώξουν τοὺς λύκους γιὰ νὰ μὴ χάσουν τὴν καλοπέραση, τὶς τιμὲς καὶ τὶς δόξες, ἄλλοι εἶναι δειλοὶ καὶ φοβοῦνται τοὺς λύκους, καὶ μόνον ὀλίγοι ἀγωνίζονται νὰ τοὺς διώξουν.

Τὸ χειρότερο εἶναι ὅτι τὸ ποίμνιο ἀκατήχητο καὶ ἀκαθοδήγητο, ἀνυπο­ψίαστο, δὲν διακρίνει τοὺς λύκους κάτω ἀπὸ τὸ ἔνδυμα τοῦ προβάτου, καὶ ὄχι μόνο δὲν προφυλάσσεται, ἀλλὰ τοὺς τιμᾶ καὶ τοὺς δοξάζει. Στὶς ἐνορίες οἱ ἱερεῖς διστάζουν νὰ ὁμιλήσουν ἐναντίον τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκου­μενισμοῦ καὶ νὰ ἐνημερώσουν τοὺς πιστούς, διότι οἱ μὲν ἐξ᾽ αὐτῶν ἄγαμοι ἐπιθυμοῦν νὰ φορέσουν ἀρχιερατικὴ μίτρα, ποὺ δίδεται κατὰ κανόνα σὲ οἰκουμενιστὲς ἢ σὲ καλοπερασάκηδες τῶν συμποσίων καὶ τῶν πολυτελῶν ἀμφίων, οἱ δὲ ἔγγαμοι πρεσβύτεροι ὑπολογίζοντες εὐμενεῖς ἢ δυσμενεῖς τοποθετήσεις, μεταθέσεις καὶ ἄλλες συνέπειες γιὰ τὶς οἰκογέ­νειές τους σιωποῦν καὶ δὲν ἐκδηλώνονται, ἐκτὸς ἐξαιρέσεων  ἐπαινετῶν.

Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2015

Η αδιάλειπτη ιερατική Λειτουργία του ανθρώπινου νου -- του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο ανθρώπινος νους λειτουργεί αδιάλειπτα! Αυτό είναι ίσως το βασικότερο χαρακτηριστικό του. Μπορεί βέβαια, ορισμένες φορές, να μη λειτουργεί σωστά. Οι παραισθήσεις και οι ψευδαισθήσεις είναι στο … αίμα του! Είναι τα αναπόφευκτα κάτοπτρα της υπάρξεως που του θολώνουν το οπτικό πεδίο και τον παραπλανούν, όχι σπάνια, αθεράπευτα. Όμως λειτουργεί!
Αν σταματήσει ο νους να λειτουργεί, βρισκόμαστε σε περίπτωση ψυχικού θανάτου που πλέον παραδίδει το πρόβλημα αυτό (της μη λειτουργίας του νου) στη ψυχιατρική δεοντολογία. Σ’ αυτή την περίπτωση αντιμετωπίζουμε μια δυσάρεστη εξαίρεση.
Κατά κανόνα, λοιπόν, ο ανθρώπινος νους λειτουργεί αδιάλειπτα. Αυτό το γεγονός για τη χριστιανική αυτοσυνειδησία σημαίνει αδιάλειπτη νοητική ιερατική λειτουργία!
Πράγματι! Αν θέσουμε τη σκοπιμότητα της λειτουργίας του νου κάτω από το πρίσμα των προοπτικών της χριστιανικής ανθρωπολογίας, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα, Ότι ο νους είναι το εκφραστικότερο όργανο της εικόνας του Θεού στον άνθρωπο. Έχει λοιπόν η λειτουργία του θρησκευτική ποιότητα. Λειτουργεί για να πραγματοποιεί την υπαρξιακή συνέπεια του «κατ’ εικόνα», δηλ. το «καθ’ ομοίωσιν»! Γι’ αυτό, όπως είπαμε, στα περισσότερα νηπτικά πατερικά κείμενα, ο νους θεωρείται ως ο χώρος του «ναού του Θεού» ή το όργανο μιας αδιάλειπτης ιερατικής διακονίας.
Πριν όμως φθάσει κανείς στο νηπτικό πατερικό χώρο, για να δει εκεί πιο διαυγείς διαφάνειες της ιερατικής λειτουργίας του νου, ανακαλύπτει την αφετηρία του προβλήματος της θρησκευτικής ποιότητος του νου στον ευαγγελικό χώρο. Ο λόγος του απ. Παύλου είναι σαφής και διαφανής·

Πέμπτη 24 Δεκεμβρίου 2015

«ΔΟΞΑ ΕΝ ΥΨΙΣΤΟΙΣ ΘΕΩ…ΕΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΕΥΔΟΚΙΑ»

«Χριστός γεννάται, δοξάσατε, Χριστός εξ ουρανών, απαντήσατε. Χριστός επί γης, υψώθητε. Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη, και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται».

Τα μεγάλα πράγματα τιμώνται με την σιωπήν. Η πτωχή ανθρωπίνη φύσις ούτε να τα συλλάβη νοερώς ημπορεί, ούτε να τα ανθέξη συναισθηματικώς, διότι και την νόησιν υπερβαίνουν, και ο συναισθηματικός χώρος της καρδίας είναι μικρός. Τα δεχόμεθα μόνον με θάμβος, με έκπληξιν, με θαυμασμόν, με αγάπην. Και μεγάλα πράγματα είναι όσα αναφέρονται εις τον Θεόν και προέρχονται από τον Θεόν. Τα θεία πράγματα έχουν διαστάσεις απείρους, όπως άπειρος είναι και ο δημιουργών αυτά Θεός. Όσον υψηλότερα ευρισκόμεθα, τόσον περισσότερον βλέπομεν και την απειρίαν των θείων πραγμάτων, τόσον περισσότερον και θαμβούμεθα και θαυμάζομεν και αγαπώμεν και μετουσιώνομεν τα βιώματά μας εις ύμνους και δοξολογίας προς τον Θεόν. Ο ύμνος είναι διέξοδος της κεκορεσμένης από αγάπην και θαυμασμόν ψυχής. Δια τούτο, εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν μας, εκφράζομεν τας υψηλοτέρας εμπειρίας μας, δια συμβόλων και θείων ύμνων. Ο λόγος είναι ανίκανος να εκφράση την παφλάζουσαν φλόγα της εν αγίω Πνεύματι καιομένης καρδίας. Διο και αναζητεί εις τας πνευματικάς ωδάς την παρηγορίαν της δρόσου. Διότι αληθώς, η εν Κυρίω ερωτική καύσις της καρδίας, αποτελεί τυραννίδα γλυκυτάτην, αλλά τυραννίδα πάντως.

Ένα από αυτά τα μεγάλα γεγονότα, που εγνώρισεν η ανθρωπίνη ιστορία, είναι η «Κένωσις του Θεού Λόγου», η ενσάρκωσις του Υιού του Θεού, «γενομένου εκ γυναικός…». «Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού!». «Μέγα και παράδοξον θαύμα τετέλεσται σήμερον! Παρθένος τίκτει: και μήτρα ου φθείρεται, ο Λόγος σαρκούται και του Πατρός ου κεχώρισται!...». «Εάν επρόκειτο να εφεύρωμεν ημείς την αποκάλυψιν του Θεού, λέγει απολογητής τις, ουδέποτε θα καταντούσαμεν εις την αποκάλυψιν αυτήν, η οποία άρχεται μετά της γεννήσεως ενός παιδιού εις μίαν Φάτνην…». Εντεύθεν αρχίζει το παράδοξον εν τη ανθρωπίνη ιστορία προ του οποίου η σοφία του κόσμου σκανδαλίζεται, ενώ ημείς οι χάριτι πιστεύσαντες, εκχέομεν τας καρδίας μας εις αγγελικάς δοξολογίας. «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία»!

Α.α

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

ΣΑΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΔΕΝΔΡΑ -- του αείμνηστου Στεργίου Σάκκου, Ομ. Καθηγητού Α.Π.Θ.

«᾿Ετέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ» (Λουκ. 2,11) ἀνήγγειλαν οἱ ἄγγελοι στούς ταπεινούς βοσκούς τῆς Βηθλεέμ. Τό ἴδιο ἄγγελμα ἀπευθύνεται σέ κάθε ἄνθρωπο τῆς γῆς, ἀφοῦ γι᾿ αὐτό κατέβηκε στή γῆ, ἔλαβε ἀρχή ὁ ἄναρχος καί σάρκα ὁ ἄσαρκος Θεός· γιά νά χαρίσει στόν ἄνθρωπο τήν λύτρωση, τήν σωτηρία. ῾Ωστόσο, εἶναι ἀλήθεια διαπιστωμένη, πού καθημερινά καί πολλαπλά ἐπιβεβαιώνεται ὅτι εἶναι ἀνησυχητικά πολλοί οἱ ἀλύτρωτοι, οἱ ἄνθρωποι, πού παραμένουν μακριά ἀπό τήν σωτηρία. Αὐθόρμητο καί εὔλογο ἀνεβαίνει στά χείλη μας τό ἐρώτημα· τάχα γιατί; ῾Η ἀπάντηση ἀποκαλύπτει πολλές καί βαθειές αἰτίες, ὅσο βαθειά καί πολυποίκιλη εἶναι ἡ ἀνθρώπινη ψυχή, ὅσο πλατειά καί ἀνερμήνευτη εἶναι ἡ ἐλευθερία, τήν ὁποία ὁ Θεός ἀναγνωρίζει στό πλάσμα του. Θά ἐπισημάνω μόνο μία —θεμελιακή, κατά τή γνώμη μου— αἰτία, πού καθιστᾶ ἐπίπονο καί γι᾿ αὐτό ἀνεπιθύμητο τόν δρόμο πρός τήν πολυπόθητη σωτηρία. Καί θά μιλήσω παραβολικά.
῞Οταν ὁ διάσημος μαθηματικός Εὐκλείδης πρόσφερε στόν βασιλιά Πτολεμαῖο τήν περίφημη «Γεωμετρία», ἐκεῖνος θαύμασε τό ἐπίτευγμα. Καθώς ὅμως τό φυλλομέτρησε, διαπίστωσε ὅτι τοῦ ἦταν τελείως ἀδύνατο νά κατανοήσει τά γραφόμενα στό βιβλίο. Ρώτησε, λοιπόν, τόν Εὐκλείδη·
—Δέν ὑπάρχει κάποιος εὐκολώτερος τρόπος γιά νά γνωρίσει κανείς αὐτά τά σπουδαῖα πράγματα, πού γράφεις ἐδῶ, χωρίς νά διαβάσει τό βιβλίο;
Καί ὁ σοφός μαθηματικός τοῦ ἀπάντησε·
—Μεγαλειότατε, δέν ὑπάρχει βασιλική λεωφόρος, πού νά ὁδηγεῖ στήν γεωμετρία!
᾿Αναμφίβολα εἶναι ποθητή καί περιζήτητη ἀπό ὅλους ἡ σωτηρία. ᾿Απαιτεῖ ὅμως τήν τόλμη τῆς μετάνοιας, πού συνεπάγεται τήν πορεία στήν «στενή ὁδό» τῆς πίστεως. Εἶναι ὁ μοναδικός δρό μος, πού ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή ζωή τούς Ἰουδαίους ἀλλά καί τούς , ὅπως μᾶς πληροφοροῦν οἱ Πράξεις τῶν Ἀποστόλων· «καί τοῖς ἔθνεσιν ὁ Θεός
τήν μετάνοιαν ἔδωκεν εἰς ζωήν» (Πραξ. 11,18). ῾Η μετάνοια προϋποθέτει ταπείνωση, συντριβή, ἀπόθεση τῶν σφαλμάτων, τῶν παθῶν καί τῶν ἀδυναμιῶν ἀλλά καί τῶν ἀρετῶν, τῶν καυχημάτων καί τῶν ἐπιτευγμάτων μας στά πόδια τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ. ᾿Επιβάλλει ὁλόψυχη ὑποταγή στό θέλημά του. Μόνο στίς ψυχές, πού Τόν πλησιάζουν μέ τήν ταπείνωση τῶν σοφῶν μάγων, πού Τόν ὑποδέχονται μέ τήν ἁπλότητα τῶν ταπεινῶν ποιμένων τῆς Βηθλεέμ, χαρίζει ὁ Κύριος τήν δυνατότητα νά Τόν δοξολογήσουν μαζί μέ τούς ἀγγέλους. Μόνο ὅσοι μετανοοῦν καλοδέχονται στήν καρδιά τους τόν Σωτήρα. Καί σ᾿ αὐτούς ἀποκαλύπτεται τό μεγάλο μυστικό ὅτι εἶναι εὐφρόσυνη κι εὐλογημένη ἡ ὁδός τοῦ Κυρίου. Εἶναι, στ᾿ ἀλήθεια, θλιβερό ὅτι σήμερα ὄχι μόνο οἱ δηλωμένοι ἄπιστοι καί ἄθεοι ἀλλά καί οἱ λεγόμενοι χριστιανοί, πού δέν ἔπαυσαν νά νοσταλγοῦν καί νά ἀναζητοῦν τήν σωτηρία, ἀρνοῦνται νά βαδίσουν τόν σίγουρο δρόμο, πού ἄνοιξε ὁ Χριστός.

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης -- ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΙΝ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Σκέψου, αγαπητέ μου, ότι όπως είναι συναρμολογημένος απ' όλα τα κτίσματα αυτός ο αισθητός απέραντος κόσμος, έτσι ακόμη είναι καμωμένος ένας άλλος κόσμος νοητός που αποτελείται από αμαρτωλούς, του οποίου τα στοιχεία είναι οι τρεις διεστραμμένοι έρωτες, που αναφέρει ο Θεολόγος Ιωάννης: δηλ. α) ο έρωτας των ηδονών, β) ο έρωτας του πλούτου και γ) ο έρωτας της δόξας. "Παν εν τω κό­σμω η επιθυμία της σαρκός και η επιθυμία των οφθαλμών και η αλαζονεία του βίου" (Α' Ιω. 2,16)1.

Αυτός ο πονηρός κόσμος που αντίκειται στο σκοπό του Θεού και εξουσιάζεται από τον εωσφόρο (ο οποίος γι' αυτό και ονομάζεται κοσμοκράτορας) είναι εκείνος ο μεγάλος εχθρός, τον οποίο ο σαρκωθείς Λόγος του Θεού και Πατρός, αφού γεννήθηκε στη γη, ήρθε για να πολεμήσει πρώτα με το παράδειγμά του το σιωπηλό, και μετά, στον κατάλληλο καιρό, με τον λόγο και τη διδασκαλία του.

1. Με τη φτώχεια γιατρεύει τον έρωτα του πλούτου.

 Συλλογίσου λοιπόν πως πρώτα πολεμάει με την φτώχεια του τον άτακτο έρωτα του πλούτου. Ο κοσμικός άνθρωπος νομίζει πως κάθε καλό το βρίσκει στα πρόσκαιρα αγαθά. γι' αυτό για να τ' αποτυπώσει ή για να μη τα χάσει ξοδεύει σχεδόν όλο τον καιρό, που του έδωσε όμως ο Θεός για να κερδίσει τα αιώνια αγαθά.

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2015

Μητρ. Πειραιώς κ. Σεραφείμ : Γιατί ἡ Ἀμερικανική Πρεσβεία καί κατ’ ἐπέκτασι ἡ Ἀμερικανική Κυβέρνησι χρηματοδοτεῖ τίς παρελάσεις ὁμοφυλοφίλων στήν Ἑλλάδα;

Ἡ ἀπόδειξι ὅτι ὅλοι οἱ ψηφίζοντες αὐτή τήν θεσμική ἀνατροπή τῆς ὀντολογίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου ὑλοποιοῦν τό σχεδιασμό τοῦ διεθνιστικοῦ κέντρου μᾶς «δωρήθηκε» ἀπό τήν ἀπρονοησία τοῦ Δήμου Θεσσαλονίκης κατά τήν φετεινή παρέλαση τῶν ὁμοφυλοφίλων gay pride, νά ἀναγράψη μέ ἔμφαση ὅτι χορηγός τῆς ἐκδηλώσεως εἶναι τό Ἀμερικανικό Προξενεῖο Θεσσαλονίκης, γεγονός πού δημιούργησε «καυγά μέγα» μεταξύ τοῦ Δημάρχου Θεσσαλονίκης κ. Γιάννη Μπουτάρη καί τῶν «ἀκτιβιστῶν» διοργανωτῶν τῆς παρελάσεως, οἱ ὁποίοι δυσανασχέτησαν γιά τά ἀποκαλυπτήρια τῆς χρηματοδοτήσεώς των. Καί ἐφ’ ὅσον λοιπόν τό Ἀμερικανικό Προξενεῖο Θεσσαλονίκης χρηματοδότησε τό gay pride Θεσσαλονίκης, κατά λογική ἀκολουθία ἡ Ἀμερικανική Πρεσβεία Ἀθηνῶν θά χρηματοδότησε τό gay pride Ἀθηνῶν, ἄσχετα ἄν ὁ Δῆμος Ἀθηναίων δέν τό γνωστοποίησε «πονηρῶς» φερόμενος, διότι δέν μπορεῖ νά πιστέψει ἐχέφρων ἄνθρωπος ὅτι ὁ Ἀμερικανός Πρόξενος Θεσσαλονίκης κινήθηκε αὐτοβούλως καί χωρίς τήν ἐντολή καί τήν ἔγκρισι τοῦ Ἀμερικανοῦ Πρέσβεως. Καί τώρα μπαίνει τό τρομακτικό ἐρώτημα γιά τούς δῆθεν ἀντισυστημικούς τοῦ Κοινοβουλίου μας Δεξιούς, Κεντρώους καί Ἀριστερούς: Γιατί ἡ Ἀμερικανική Πρεσβεία καί κατ’ ἐπέκτασι ἡ Ἀμερικανική Κυβέρνησι χρηματοδοτεῖ τίς παρελάσεις ὁμοφυλοφίλων στήν Ἑλλάδα;

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

The Abbot of the Lavra of the Righteous David of Garedzhe, Archimandrite Gregory, severs eucharistic communion with Catholicos-Patriarch Ilia II because of his heresy of Ecumenism, and resigns from the office of abbot.




Archimandrite Gregory APRIL 17/27, 1997 
Betania Monastery severs liturgical communion with Catholicos-Patriarch Ilia II because of his heresy of Ecumenism. 
Hieromonk Haggai, Abbot of the Monastery
Monk Gabriel


Monk eutyches APRIL 18/MAY 1, 1997 
The Abbot of the Zarzma Monastery, Archimandrite George, severs eucharistic communion with Catholicos-Patriarch Ilia II and Bishop Sergius of Akhaltsikhe on accoun of their having fallen into the heresy of Ecumenism. 
ArchimandriteGeorge MAY 2/15, 1997 

Note: On May 19, a group of parish priests joined the monastics calling on the Holy Synod to withdraw from the WCC:
  

TO THE CATHOLICOS-PATRIARCH OF ALL GEORGIA, ILIA II
And to the Holy Synod of Bishops of the Georgian Orthodox Church 


Your Holiness; Most-Reverend Bishops: 

We humbly wish to inform you that with the blessing of the ruling bishop of the Shemokmedi diocese, Kyr Joseph, a meeting of the clergy of the Guria region was held on May 6/19 of this year. 
At this meeting we considered the situation that has arisen in the bosom of the Mother Church, in particular, the declarations of the brotherhoods of the St.Shio of Mghvime, Betania, and St. David of Garedzhe monasteries. 
We most humbly beg you not to rend the robe of the Church of Christ by schism. For love's sake, resolve to leave the World Council of Churches. 
Otherwise, we shall subscribe to the decision of the aforementioned brotherhoods and shall sever eucharistic communion with you. 

Archimandrite Nicholas Abbot of the Shemokmedi Monastery of St. Nicholas
Archimandrite Andrew, Spiritual Father of the Dzhikheti Convent
Protopriest Basil, Rector of the Church of SS.Julitta and Cyriacus
Priest Constantine, Rector of the Church of St. George in Dvabchu
Father Cyriacus, Deacon of the Shemokmedi Cathedral, 

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

π. Θεόδωρος Ζήσης : ἐπειδὴ δὲν ἀναγνωρίζουµε τὸν πάπα, µᾶς προστέθηκε τώρα καὶ ὁ πατριάρχης Βαρθολοµαῖος ὡς συνήγορός του στὰ περὶ ἐλλιποῦς ἐκκλησιαστικότητος

∆ὲν µᾶς φτάνει ποὺ ὁ πάπας µᾶς θεωρεῖ ἐλλειµµατικούς, µὲ ἐλλατωµένη ἐκκλησιαστικότητα, ἐπειδὴ δὲν ἀναγνωρίζουµε τὸν πάπα, µᾶς προστέθηκε τώρα καὶ ὁ πατριάρχης Βαρθολοµαῖος ὡς συνήγορός του στὰ περὶ ἐλλιποῦς ἐκκλησιαστικότητος, ἀφοῦ µᾶς διδάσκει ὅτι χωρὶς αὐτοὺς δὲν µποροῦµε νὰ συγκαλέσουµε Οἰκουµενικὴ Σύνοδο. Εἶπε ἢ ἔγραψε ποτὲ πρὸς τοὺς φίλους του Παπικοὺς ὅτι ὅλες οἱ σύνοδοι ποὺ συνεκάλεσε ὁ πάπας µετὰ τὴν Ζ´ ὡς οἰκουµενικές, καὶ ἔχουν ξεπεράσει τὶς εἴκοσι, δὲν εἶναι οἰκουµενικές, γιατὶ ἀπουσιάζουν οἱ Ὀρθόδοξοι; Ἀλλὰ καὶ νὰ τὸ ἔλεγε, ποιός θὰ ἄκουγε τὴν γνώµη του; Ὁ πάπας σφετερίζεται, κλέβει τὸ δικαίωµα τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καὶ συγκαλεῖ  Οἰκουµενικὲς Συνόδους, καὶ ἡ οἰκοδέσποινα Ἐκκλησία δὲν δεσπόζει εἰς τὰ τοῦ οἴκου της, ἀµφισβητοῦν τὰ δικαιώµατά της οἱ ἀξιωµατοῦχοι της καὶ τὰ παιδιά της;

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

Γιατί ἔγινε ὁ Θεὸς ἄνθρωπος; -- Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Γεωργίου ∆. Μεταλληνοῦ

Κουρασµένος ὁ σηµερινὸς ἄνθρωπος ἀπὸ τὶς διάφορες γιορτές, ποὺ κατάντησαν τυπικὴ ἐκπλήρωση κοινωνικῶν συµβατικοτήτων, ἀντιµετωπίζει καὶ τὰ Χριστούγεννα χωρὶς ἐσωτερικὴ προσέγγισή τους. Οἱ περισσότεροι ἀκόµη καὶ οἱ κατὰ τὰ ἄλλα θρησκευτικοὶ βλέπουµε τὰ Χριστούγεννα σὰν µιὰ µεγάλη οἰκογενειακὴ ἑορτή, ποὺ προσφέρει τὴν εὐκαιρία νὰ ξαναµαζευθεῖ ἡ σκορπισµένη οἰκογένεια γύρω ἀπὸ τὸν Χριστὸ τῆς φάτνης στὸ χριστουγεννιάτικο δένδρο, ποὺ βγῆκε καὶ αὐτὸ ἀπὸ τὸ ντουλάπι, γιὰ νὰ στολίσει γιὰ µερικὲς µέρες κάποια γωνιὰ τοῦ σπιτιοῦ µας. Σήµερα ὅµως, καλεῖται ὁ καθένας µας νὰ θέσει στὸν ἑαυτὸ του τὸ ἐρώτηµα: τί σηµαίνουν τὰ Χριστούγεννα γιὰ µένα; Εἶναι ἡ ἐξατοµίκευση τοῦ γενικότερου ἐρωτήµατος: «Γιατί ἔγινε ὁ Θεὸς ἄνθρωπος», ποὺ ἀπασχόλησε τὰ µεγαλύτερα πνεύµατα τῆς ἱστορίας. «...Ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωµεν» ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ εἶναι ἡ γέννηση τοῦ Αἰώνιου Θεοῦ ἀπὸ ἕνα ἄνθρωπο, µιὰ Μάνα, τὴν Παναγία, καὶ ἡ εἴσοδος τοῦ Θεανθρώπου µέσα στὴν ἱστορία. Αὐτό, ποὺ δὲν µπόρεσαν οὔτε µὲ τὴν φαντασία τους νὰ πλησιάσουν οἱ σοφοί τοῦ κόσµου, ἔγινε σὲ µιὰ δεδοµένη στιγµὴ πραγµατικότητα.

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2015

ΕΝ ΕΤΟΣ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ…

Ο Θεός είναι ο Ων. Ο Υπάρχων. Τίποτε πέραν τούτου μεγαλύτερον, τίποτε αληθέστερον… Απεκαλύφθη εις τον εκλεκτόν Του λαόν Ισραήλ και ήνοιξε μετ’ αυτού διάλογον. Και ο διάλογος ούτος εκωδικοποιήθη εις την Παλαιάν Διαθήκην… Εις τα «Εθνη» «ωμίλησε» δια του «σπερματικού λόγου», δια της φυσικής οδού. Και «ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου», «επ’ εσχάτων των ημερών τούτων ελάλησεν ημίν εν Υιώ»… Και έκτοτε, έκλεισεν ο διάλογος, ο «δια γνόφου και νεφέλης» με τον Ισραήλ και ήνοιξεν ένας άλλος διάλογος, «τοσούτω κρείττων γενόμενος των αγγέλων, όσω διαφορώτερον παρ’ αυτούς κεκληρονόμηκεν όνομα». Ο διάλογος με τα Έθνη, με ολόκληρον τον κόσμον… Και ο διάλογος ούτος συνεπυκνώθη εις την Καινήν Διαθήκην. Η Καινή Διαθήκη είναι κήρυγμα, εξαγγελία του θελήματος του Θεού, είναι το Ευαγγέλιον. Ως κήρυγμα αποτελεί μονόλογον. Ως πρόσκλησις προς τα λογικά όντα, προς έτερον λόγον, μεταβάλλεται εις διάλογον. Κατά βάθος, βεβαίως, ο Θεός λαλεί προς τους ανθρώπους, δεν διαλέγεται. Διαλέγεται ο άνθρωπος με τον Θεόν, αφού έχει αντιρρήσεις, διατυπώνει ενστάσεις, αρνείται, αποδέχεται τον λόγον, μισεί, αγαπά… Ο λόγος όμως δεν είναι μόνον λόγος, δεν είναι Ευαγγέλιον μόνον. Είναι και ζωή, ύπαρξις, οντότης, σαρξ. Και «ο λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν». Και ούτως, ο ενυπόστατος λόγος, ο Ιησούς Χριστός, ίδρυσε την Εκκλησίαν…  Και η Εκκλησία είναι Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική, αποτελουμένη από τον Χριστόν ως Κεφαλήν και τα μέλη, τους πιστούς, ως Σώμα Του… Τούτο αποτελεί την θεμελιωδεστέραν δογματικήν αλήθειαν της Εκκλησίας. Και η σύνθεσις αυτή, Κεφαλής και Σώματος, ελέγχει πάσας τας περί «Χριστιανισμού» κ.λ.π. θεωρίας, ως λυδία λίθος…

Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2015

Είναι η Ελλάδα εις θέσιν να μετανοήσει;

Ο μακρόθυμος Θεός μας, περιμένει την μετατροπή, την αλλαγή της καρδιάς μας, την μετάνοιά μας. Σαν τα Σόδομα γίνεται εκείνη η τοπική κοινωνία στην οποία εστιάζεται η βδελυγμία των αιρετικών δογμάτων(Οικουμενισμός), και ο ανήθικος τρόπος ζωής. Ο Λωτ προειδοποίησε τους γαμπρούς του δια την επερχόμενη Κρίση αλλά εχλευάσθη από αυτούς. Και οι γαμπροί του εκάησαν μαζί με όλους τους Σοδομίτες. Επίσης έχουμε το παράδειγμα της Νινευή. Οι Νινευίτες μετενόησαν και η κρίσις του Κυρίου ανεβλήθη. Αλλά η Ελλάδα;  Είναι η Ελλάδα  εις θέσιν να μετανοήσει; Η Ελλάδα  στην  οποία δεν υπάρχει καν συναίσθηση ανάγκης για μετάνοια;

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

Βρεφομαχεί, νηπιομαχεί, παιδοσφάζει ο Ηρώδης, μεθυσμένος απ’ την μανία του να σκοτώση το «παιδίον νέον», τον Ιησούν!

Ανεξίτηλη η ντροπή του. Άνανδρη η ενέργειά του! Θύμα του το παιδί! 
Στα ίχνη του παιδοκτόνου Ηρώδη, οι … «Ηρωδιάδες» όλων των εποχών. Γυναίκες του Λαού, ή Αρχόντισσες, παντρεμένες ή ανύπαντρες σκοτώνουν με εμβρυοκτόνα βότανα, ή με άλλους τρόπους, το πρωτοσχημάτιστο παιδικό πλάσμα, που «τόλμησε» να παρουσιαστή μέσα τους, σαν φυσική συνέπεια μιάς νόμιμης ή λαθραίας σαρκικής ηδονής! Θύμα, κι εδώ, το παιδί!
 
Και ποιός να το φανταζότανε πως οι «Ηρωδιάδες» αυτές θα συγκροτούσανε στην Αγιομάννα Ελλάδα συμμορίες παιδοφθόρες, που, κάτω από έναν απατηλό φεμινισμό, θα κηρύσσανε εξοντωτική σφαγή κατά των αγέννητων νηπίων της Ελλάδος!

Άλλοτε πάλιν επήγα εις τον Όσιον και τον ευρήκα εις μεγάλον κλαυθμόν και οδυρμόν και ερωτών αυτόν τι έχει, μου απεκρίθη·

 «Έκαυσαν την καρδίαν μου οι δαίμονες και δια τούτο τους αντέκαυσα και εγώ δια μέσου του σώματός μου· διότι ολίγον έλειψε να καύσω τα νεύρα των μηρών μου και να σύρωμαι εις την γην ως όφις, καθώς μου πρέπει, αν δεν ήθελε με σκεπάσει ο Θεός». Εγώ δε του είπα· «Δια τον Κύριον, ειπέ μου τι το αίτιον»; Και μου είπε· «Γνωρίζεις ότι ο μαθητής μου, επειδή είναι Ιερεύς, δέχεται λογισμούς και εξομολογεί· όθεν  αυτός, εξωμολογούμενος, μου διηγήθη ανωνύμως φιληδόνων τινών λογισμούς και παρευθύς εγνώρισα την καρδίαν μου, ότι εγλυκάνθη εις  τους λογισμούς εκείνους μαζί με ολόκληρον το σώμα μου· δια τούτο ελυπήθην και θυμωθείς κατ΄ εμαυτού, έβαλα κάρβουνα και έκαυσα τους μηρούς μου· επειδή, καθώς λέγει ο σοφός Νείλος, ο πνευματικός εκείνος που θέλει να καταστήση καθαράς τας πράξεις τών εις αυτόν εξομολογουμένων, είναι ανάγκη να λάβη και αυτός μολυσμόν τινα· καθότι ο διαλεγόμενος περί των σαρκικών παθών και καθαρίζων άλλους εκ των μολυσμών, δεν είναι δυνατόν να διέλθη αμόλυντος· διότι και αύτη μόνη η ενθύμησις μολύνει φυσικά την επιφάνειαν του νοός του». Ταύτα ειπών εγύμνωσε τους μηρούς του και είδον θέαμα φοβερόν· διότι η πρώτη οπή της πληγής, την οποίαν έκαμεν, ήτο τόσον μεγάλη, ώστε εχώρει εντός αυτής η χειρ μου· η δε άλλη οπή ήτο μικροτέρα, διότι δεν ηδυνήθη να την καύση τόσον, επειδή ωλιγοθύμησεν από τον πολύν πόνον και έπεσε κατά γης οδυνώμενος.   ·


Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015

Η άποψις του Πάπα δια την κατ΄ ανατολάς Ορθόδοξον Εκκλησίαν -- του αείμνηστου Ιωάννου Κορναράκη Ομ. Καθηγητού Παν. Αθηνών

Ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, σε συνέντευξη, που παρεχώρησε σε εφημερίδα της Β. Ελλάδος, μεταξύ άλλων, σχετικώς με την επίσκεψη του Πάπα στην Κωνσταντινούπολη, είπε ότι η επίσκεψη αυτή «εκπέμπει μήνυμα αισιοδοξίας», ενώ, «αναφερόμενος στον διάλογο των δύο Εκκλησιών, τάχθηκε υπέρ της ένωσής τους και πρόσθεσε πως από την μέχρι τώρα διδασκαλία του Πάπα ως θεολόγου, εκφράζεται η κοινή συνείδηση της ¨αδιαιρέτου αρχαίας Εκκλησίας¨». («Ο.Τ.» 27.10.06).                                                               
Η άποψη αυτή του Παναγιωτάτου κ. Βαρθολομαίου, αν πράγματι έτσι διατυπώθηκε, στην εν λόγω συνέντευξη, φαίνεται να μη δικαιώνεται εκ των πραγμάτων, εφόσον άλλωστε, ουσιαστικώς, δεν είναι δυνατόν, η διδασκαλία του Πάπα, να είναι διαφορετική από την κατεστημένη διδασκαλία της παπικής ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας! Η δε διδασκαλία της παπικής Εκκλησίας αφίσταται ως γνωστόν, παρασάγγας από τη συνείδηση της «αρχαίας αδιαιρέτου Εκκλησίας»! 
Έπειτα, ένωση δύο Εκκλησιών δεν είναι δυνατή ως ένωση με τον Πάπα και τη διδασκαλία του, έστω και αν ακόμη η διδασκαλία του Πάπα εκφράζεται ως συνείδηση της αρχαίας κατ΄ Ανατολάς Ορθοδόξου  Εκκλησίας! 

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2015

Απέτυχαν τότε οι παπικοί να καταλάβουν το Πατριαρχείο, το πέτυχαν τώρα με τους Πατριάρχες Αθηναγόρα και Βαρθολομαίο!!!

Πηγή : Ακαδημία Αθηνών, Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσις.

ΜΙΑ  ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ

Ο νεοεκλεγείς τον Αύγουστον του 1671 δια την θέσιν του Βαϋλου εν Κων/πόλει, Τζιάκομος Κουϊρίνι, προτιθέμενος να αναχωρήση εκ Βενετίας δια την έδραν του, εδέχθη την επίσκεψιν του Νουντσίου της Αγίας  Έδρας, όστις τω εξέθηκε το κάτωθι  διαβολικόν σχέδιον, το οποίον ο ρηθείς Κουϊρίνι υπέβαλε δι΄ εκθέσεώς του εις την Γερουσίαν.(Μiscellanea CodiciArchivio di Stato,  Τόμος 4.) :

«… εις το Πατριαρχείον της Κων/πόλεως υφίσταται τώρα μέγα σχίσμα, διότι οι υποψήφιοι Πατριάρχαι είνε τέσσαρες: Μεθόδιος, Παρθένιος, Παϊσιος και Διονύσιος. Εξ άλλου, οκτώ Έλληνες  μητροπολίται είνε κρυφά καθολικοί και θερμοί θιασώται της ενώσεως των δύο Εκκλησιών. Ούτοι τρέφουν από καιρού τα αισθήματα ταύτα, αλλ΄ εδίσταζον, εκ φόβου μήπως αποκαλυφθούν, να τα εκδηλώσουν. Τώρα όμως νομίζουν ότι επήλθεν η κατάλληλος ώρα, ίνα προβούν εις πραξικόπημα, επιτυγχάνοντες ώστε να καταλάβη τον Πατριαρχικόν θρόνον εις Καθολικός, όστις θα παρεχώρει εις όλους τους «μισσιοναρίους» της Ρωμαϊκής Εκκλησίας να διαδώσουν την Καθολικήν Πίστιν. –Εκ πείρας ούτοι γνωρίζουν ότι τούτο δεν είναι καθόλου δύσκολον, αρκεί να υπάρχη η υποστήριξις πρεσβευτού τινος μεγάλης Δυνάμεως εν Κων/πόλει, εφόσον είναι γνωστόν ότι ο Κύριλλος Λούκαρις, καίτοι ήτο μεστός σφαλμάτων και αιρεσιών, όχι μόνον εξελέγη, αλλά και παρέμεινε Πατριάρχης επί 27 σχεδόν έτη, μόνον και μόνον χάρις εις την προστασίαν του Ολλανδού Πρέσβεως και δεν απεχώρησε του Πατριαρχείου, παρά μετά τον θάνατον του εν λόγω πρέσβεως. Και προ αυτού ακόμη, ο Πατριάρχης Νεόφυτος, παρέμεινεν επί 21 περίπου έτη, χάρις εις την προστασίαν του Άγγλου πρέσβεως και θα παρέμενε και περισσότερον χρόνον, αν ο ίδιος, λόγω γήρατος, δεν απεχώρει εις το Μοναστήριον της Αγίας Μονής εν Χίω, όπου και απέθανεν. Οι εν λόγω Μητροπολίται ανέφερον ότι δύναται δια πολύ μεγαλείτερον λόγον να εκλεγή και διατηρηθή εις Καθολικός Πατριάρχης, αν οι Καθολικοί πρεσβευταί και ιδία ο της Αυλής της Βιέννης, ο της Γαλλίας και ο της Γαληνοτάτης Αυθεντίας της Βενετίας, ήθελον τον προστατεύσει. Οι εν λόγω Μητροπολίται είνε: ο Ιγνάτιος της Χίου, ο Ιάκωβος της Άνδρου, ο Ιωσήφ επίσκοπος της Σάμου, ο Παρθένιος αρχιεπίσκοπος Μυτιλήνης, Παρθένιος μητροπολίτης Μεθύμνης, Ζαχαρίας μητροπολίτης Νάξου και Θεοφάνης. Οι Μητροπολίται ούτοι συνεννοήθησαν να επιτύχουν την εκλογήν ενός εξ αυτών, διότι άλλους Καθολικούς δεν γνωρίζουν, και αν η Αυτού Αγιότης ο Πάπας ή το Ιερόν Σωματείον της προπαγάνδας, έχουν γνώσιν περί υπάρξεως και άλλου τινός Καθολικού, θα ευχαριστηθούν να το μάθουν οι ειρημένοι, οι οποίοι δεν επιζητούν άλλο τι, παρά να περιέλθη το Πατριαρχείον εις χείρας ενός  Καθολικού.                                                                                                                   
Οι εν λόγω Μητροπολίται απέστειλαν ένα εξ αυτών ήτοι τον Μητροπολίτην της Νάξου εις Ρώμην, ίνα ενεργήση παρά τη Αγία Έδρα και τω Ιερώ Σωματείω της Προπαγάνδας και διαβιβασθούν θερμαί συστάσεις προς τον εν Βιέννη Αυτοκράτορα, προς τον Βασιλέα της Γαλλίας  και την Δημοκρατίαν της Βενετίας, όπως υποστηριχθή το ιερόν τούτο σχέδιον και ασφαλώς θα επιτευχθή το ποθούμενον, αν δοθούν εις τους Πρεσβευτάς ωρισμέναι έγγραφοι διαταγαί.                                                                                                                                                                              

Ο κίνδυνος είναι μέγας, διότι, αν γνωσθή σχετικόν τι εις τους σχισματικούς, όχι μόνον θα ματαιωθή η εκλογή, αλλά διατρέχουν και κίνδυνον δια την ζωήν των οι ρηθέντες ιεράρχαι και δη κατά τρόπον ακατανόμαστον. Προ τοιούτου κινδύνου, είναι απαραίτητος η σιωπή η απόλυτος. Δια τούτο οι εν λόγω Ιεράρχαι δεν ηθέλησαν να διατυπώσουν εγγράφως τας προθέσεις των, ίνα μη τυχόν πέση το έγγραφον εις χείρας των Τούρκων ή των σχισματικών. Διότι εν τοιαύτη περιπτώσει η ζωή των θα διέτρεχεν άμεσον κίνδυνον. Το ίδιον συνέβη και με τον Γαβριήλ μητροπολίτην Γάνου και Χώρας, όστις απηγχονίσθη, διότι τω ευρέθη μία επιστολή σταλείσα εις Μόσχαν. Συκοφαντηθείς αδίκως, απηγχονίσθη δημοσία εις την πύλην του Πατριαρχείου. Ο Πατριάρχης Παρθενάκης απηγχονίσθη δια την αυτήν αιτίαν εκ μιάς επιστολής του, εις τρόπον ώστε οι εν λόγω Μητροπολίται έχοντες υπ΄ όψιν τα παραδείγματα ταύτα, έκριναν προτιμότερον και ασφαλέστερον να εμπιστευθούν το σπουδαίον μυστικόν εις την Ρώμην δι΄ απεσταλμένου παρά να διακινδυνεύσουν την έγγραφον διατύπωσίν του.

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015

ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015 – ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ -- «Εποίησε δείπνο μέγα και εκάλεσε πολλούς»

Το Δείπνο της θείας αγάπης
Σ΄ ένα δείπνο αλλιώτικο, το οποίο παρομοιάζεται με τη Βασιλεία των Ουρανών, προσκαλεί τον άνθρωπο η αγάπη του Θεού. Στην τιμητική πρόσκληση που τους απευθύνει για συμμετοχή στο ξεχωριστό αυτό δείπνο, οι προσκεκλημένοι με εύσχημο τρόπο προφασίζονται και επικαλούνται τις μέριμνες της καθημερινής ζωής για ν΄ αρνηθούν να παραστούν. Το χωράφι, η αγορά βοδιών και ο γάμος, από ευλογία του Θεού μετατράπηκαν σε προφάσεις για ν΄ απορρίψει ο άνθρωπος το μεγαλείο που του πρόσφερε η θεϊκή αγάπη.

Οι δικαιολογίες
Δικαιολογημένα, λοιπόν, ο οικοδεσπότης μόλις ακούει τις φτηνές δικαιολογίες που προβλήθηκαν, εξοργίζεται. Αυτό συμβαίνει γιατί η τιμή που κάνει ο Θεός στον άνθρωπο να τον καλέσει σε κοινωνία μαζί του, συνιστά ένα ανεπανάληπτο μεγαλείο, για την άρνηση του οποίου δεν χωρεί καμιά δικαιολογία.

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2015

Ἀνοικτή ἐπιστολή πρός την Ἱεράν Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους καί την Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας

Σεβαστοί Πατέρες και ἅγιε Καθηγούµενε, εὐλογεῖτε. Εἴµαστε ἰδιαιτέρως σκανδαλισµένοι καὶ προβληµατισµένοι ἀπὸ τὴν ἐν γένει στάση σας στὰ θέµατα τῆς Πίστεως, τὰ τελευταῖα χρόνια. Ἐνῷ τὸ Ἅγιον Ὄρος θεωρεῖται κάστρο, προπύργιο καὶ κιβωτὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐντούτοις ὄχι µόνο σιωπᾶ, ἀλλὰ κρατᾶ ἀποστάσεις καὶ κάποτε ἀπειλεῖ τοὺς διαµαρτυροµένους στὶς ἐπιχειρούµενες νοθεῖες τῆς Πίστεως, ἀναπαυµένο κάτω ἀπὸ µία ἀντὶ-Ὀρθόδοξη καὶ ἀντὶ-Πατερικὴ ψευδοερµηνεία τῆς Ὑπακοῆς καὶ τῆς Ἑνότητας. Ξεχάσατε τοὺς  Ἁγίους ποὺ δίδαξαν «Κρείσσων γὰρ ἐµπαθοῦς ὁµονοίας, ἡ ὑπὲρ εὐσεβείας διάστασις». Ἐνῷ εἶστε διαχειριστὲς τῆς µοναστικῆς Ἁγιορειτικῆς Παραδόσεως, ἐντούτοις ἐµφανίζεστε στὸν κόσµο ὄχι µόνο κατώτεροι τῶν περιστάσεων, ἀλλὰ καὶ ὕποπτοι γιὰ τὸ τί καὶ ποιὸν ἐκπροσωπεῖτε. Ἁγιορεῖτες Πατέρες αὐτὴ τὴ στιγµὴ τὸ κινδυνευόµενο εἶναι ἡ Πίστη, ποὺ ἀπειλεῖται ἀπὸ τὴ «Λερναία Ὕδρα» τοῦ διαχριστιανικοῦ καὶ διαθρησκειακοῦ Οἰκουµενισµοῦ, καὶ ἐσεῖς ἀναπαύεστε φυλάσσοντες τοὺς φίλους σας, τὰ ντουβάρια καὶ τοὺς τίτλους; ∆ὲν εἴδατε ἢ δὲν µάθατε πώς, ὁ κ. Βαρθολοµαῖος εὑρισκόµενος στὴ Φλωρεντία µέσα σ’ ἕνα Παπικὸ «ναό», προσκύνησε καὶ φίλησε ἕνα πράσινο πανὶ ποὺ βρισκόταν πάνω στὴν ὑποτιθέµενη ἁγία Τράπεζα. Τί συµβολίζει αὐτὸ τὸ πανὶ ἆραγε; Ὁ Πατριάρχης κ. Βαρθολοµαῖος καὶ σωρεία Ἐπισκόπων, τούς ὁποίους ἐσεῖς τιµᾶτε, µνηµονεύετε καὶ προβάλλετε στοὺς πιστοὺς ὡς «Τύπον Χριστοῦ», ξεπέρασαν πολλὲς «κόκκινες γραµµὲς» ποὺ ἔθεσαν οἱ  Ἅγιοι Πατέρες καὶ συνεχίζουν ἀπτόητοι «Θεὸν µὴ φοβούµενοι καὶ ἀνθρώπους µὴ ἐντρεπόµενοι», νὰ διασύρουν καὶ νὰ ἐξευτελίζουν τὴν παναµώµητο νύµφη τοῦ Χριστοῦ, τὴν Ὀρθόδοξη  Ἐκκλησία, µιᾶς καὶ δὲν συναντᾶ καµία σοβαρὴ καὶ σθεναρὴ ἀντίδραση ἐκ µέρους τῆς Ἁγιορειτικῆς Κοινότητας. «Ἀλλοίµονο σὲ ὅσους µολύνουν τὴν Ἁγία Πίστη µὲ αἱρέσεις ἢ συγκαταβαίνουν στοὺς αἱρετικοὺς» προειδοποιεῖ ὁ ἅγιος Ἐφραὶµ ὁ Σύρος. Καὶ «Τοῖς κοινωνοῦσιν ἐν γνώσει [τοῖς αἱρετικοῖς] ἀνάθεµα», ἐπιτάσσει ἡ Ζ´ Οἰκουµενικὴ Σύνοδος. Ἀλήθεια δὲν σᾶς διακατέχει ντροπή; ∆ὲν ἐπαναστατεῖ ἡ Ὀρθόδοξή σας συνείδηση, ὅταν µαθαίνετε πώς, ἔγγαµοι κληρικοὶ διώκονται γιὰ θέµατα Πίστεως καὶ ἐσεῖς ἄγαµοι καὶ ἀκτήµονες καὶ ἀµέριµνοι νὰ χαϊδεύετε τοὺς διῶκτες ἀναπαυόµενοι; Λυπούµαστε βαθύτατα, σεβαστοὶ πατέρες τῆς Ἱερᾶς Κοινότητας καὶ ἅγιε καθηγούµενε τῆς Μεγίστης Λαύρας, διότι µᾶς ἀπογοητεύετε ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια µ’ αὐτὴ τὴν σιωπή σας, ποὺ κατὰ τὸν ἱερὸ Χρυσόστοµο εἶναι «δαιµονικὴ εὐσέβεια». Τροφοδοτεῖτε τὴν λύπη καὶ ἀπογοήτευση τοῦ κόσµου γιὰ ἐσᾶς ἀκόµα περισσότερο, διότι ὅπως µαθαίνουµε ἀπὸ δηµοσιεύµατα στρέψατε τὸ θυµὸ καὶ τὰ βέλη σας ὄχι ἐναντίον -ὡς ὀφείλατε- ἐκείνων ποὺ θὰ ἔπρεπε (πατριαρχῶν, ἀρχιεπισκόπων κ.τ.λ.), ἀλλὰ ἐναντίον τοῦ ἀγωνιστοῦ Γέροντος Σάββα τοῦ Λαυριώτη. Ἐνοχληθήκατε, ἐπειδὴ ἔκανε αὐτὸ ποὺ ἔπρεπε νὰ πράξετε ἐσεῖς. Σᾶς φαίνονται παράξενες καὶ ἐξοργιστικὲς οἱ ὁµολογιακὲς ἀντιδράσεις τῶν Μοναχῶν, γιατί ἔχετε ἀποξενωθεῖ ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ τὴν διδασκαλία τους περὶ τὰ τῆς Πίστεως. Ὁ Γέρων Σάββας ἔπραξε τὸ αὐτονόητο. Ἐφήρµοσε τὴν ἐντολὴ καὶ παραγγελία τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου: «Ἐντολὴ γὰρ Κυρίου µὴ σιωπᾶν ἐν καιρῷ κινδυνευούσης Πίστεως. Ὥστε ὅτε περὶ Πίστεως ὁ λόγος, οὐκ ἔστιν εἰπεῖν, ἐγὼ τὶς εἰµί; Ἱερεύς; ἀλλ’ οὐδαµοῦ.  Ἄρχων; Καὶ οὐδ’ οὕτως. Στρατιώτης; Καὶ ποῦ; Γεωργός; Καὶ οὐ δ’αὐτὸ τοῦτο. Πένης; µόνον τὴν ἐφήµερον τροφὴν ποριζόµενος, οὐδείς µοι λόγος καὶ φροντὶς περὶ τοῦ προκειµένου. Οὐά, οἱ λίθοι κράξουσι, καὶ σὺ σιωπηλὸς καὶ ἄφροντις;» Καὶ ὁ Κύριός µας δὲν εἶχε πεῖ ἐκεῖνα τὰ περίφηµα στοὺς Φαρισαίους ὅτι, ἐὰν οἱ ἄνθρωποι σιωπήσουν καὶ δὲν ὁµολογήσουν τὴν ἀλήθεια, «οἱ λίθοι κεκράξονται»;  Ἔτσι καὶ ὁ Γέρων Σάββας ὡς προϊστάµενος καὶ ἁπλὸς στρατιώτης βγῆκε καὶ ὁµίλησε καὶ εἶπε τὴν ὠµὴ ἀλήθεια. Ποῦ εἶναι τὸ µεµπτό; Μήπως, ἐπειδὴ τὸν κατηγόρησε ὁ Οἰκουµενικὸς Πατριάρχης γιὰ ἀντιεκκλησιαστικὴ συµπεριφορά, ἐσεῖς σπεύσατε νὰ τόν ἱκανοποιήσετε προσπαθώντας νὰ φιµώσετε τὸν Γέροντα Σάββα; Ἡ ἀντιεκκλησιαστικὴ συµπεριφορὰ τοῦ κ. Βαρθολοµαίου δὲν ἔχει οὔτε ἀρχὴ οὔτε τέλος, ὅσον ἀφορᾶ τὴν προδοσία τῆς Πίστεως ἐκ µέρους του. Καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστοµος δὲν µᾶς συµβουλεύει, πὼς σὲ περιόδους αἱρέσεων καὶ προδοσίας τῆς Πίστεως, χρέος νὰ ἀγωνίζεται ἔχει ὄχι µόνον αὐτὸς ποὺ ὑπερέχει σὲ κάποιο βαθµὸ ἢ καὶ θέση ἐκκλησιαστική, ἀλλὰ καὶ ὁ «ἔχων» θέση µαθητοῦ, ὀφείλει νὰ ὁµιλεῖ καὶ νὰ ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἀλήθεια τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας; Μαθαίνουµε, πὼς θέλετε νὰ ἐκφοβίσετε τὸν Γέροντα Σάββα (καὶ µέσῳ αὐτοῦ καὶ τοὺς ἄλλους ἁγιορεῖτες), Σᾶς ὑπενθυµίζουµε εὐθαρσῶς ὅτι ἔχετε βαδίσει κατὰ τὸ ἥµισυ τὴν ὁδὸ τοῦ ἀνακριτῆ Τρωίλου, ὅταν ἀνέκρινε τὸν ἅγιο Μάξιµο τὸν Ὁµολογητή. Εὐχόµαστε νὰ µὴ βαδίσετε καὶ τὸ ἄλλο µισό. Ἁγιορεῖτες διοικητές, µὴ «κλείετε τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ἔµπροσθεν τῶν ἀνθρώπων», καὶ ἂν ἐσεῖς χάσατε τὸν δρόµο ἀφῆστε τοὺς ὑπολοίπους νὰ συνεχίσουν τὸν δρόµο ποὺ δίδαξε ὁ Κύριος καὶ ὑπέδειξαν οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ Ἅγιοι. Πληροφορηθήκαµε ἐπίσης, πὼς τὸν ἐπέπληξε καὶ ἡ ἱερὰ µονὴ του λέγοντας πώς, «δὲν πρέπει νὰ κατακρίνεται ὁ Πατριάρχης». Ἅγιε Καθηγούµενε, αὐτὴ ἡ δήλωσή σας εἶναι τελείως ἀντιπατερική. Ξένα πράγµατα µᾶς λέτε. Ὁ Γέροντας Σάββας δὲν ἔκρινε τὸν πατριάρχη, ἀλλὰ τὸν ἤλεγξε. Τὸ πρῶτο δὲν ἐπιτρέπεται, τὸ δεύτερο ἐπιβάλλεται γιὰ κάθε χριστιανό, γιατί γίνεται πρὸς διόρθωση καὶ ὄχι πρὸς διαπόµπευση. Γιὰ ψάξτε καὶ διαβάστε τί λέει ἐπ’αὐτοῦ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστοµος! Τὸ «µὴ κρίνετε, ἵνα µὴ κριθῆτε» εἶναι γιὰ τὸν βίο, γιὰ τὴν πολιτεία καὶ γιὰ τὸ ἦθος τοῦ καθενὸς καὶ δὲν ἰσχύει γιὰ θέµατα ποὺ ἅπτονται τῆς ἀλήθειας τῆς Πίστεως. Τὰ ἴδια µᾶς ἀναφέρει καὶ ὁ ἅγιος Νικόδηµος ὁ Ἁγιορείτης: «Ἂν ὁ προεστός σου εἶναι σφαλερὸς εἰς τὴν πολιτείαν καὶ τὰ ἔργα του, µὴ περιεργάζεσαι. Ἂν ὅµως εἶναι σφαλερὸς κατὰ τὴν πίστιν, φεῦγε καὶ παραίτησέ τον, ὄχι µόνο ἂν εἶναι ἄνθρωπος, ἀλλὰ κἄν ἄγγελος εἶναι ἀπὸ τὸν οὐρανόν». Στὸ ἴδιο µῆκος κύµατος καὶ ὁ Μέγας Βασίλειος: «Τὸ νὰ ἐφησυχάζει κανεὶς, ὅταν τὸ κινδυνευόµενον εἶναι ἡ Πίστις, τοῦτο εἶναι ἴδιον τῆς ἀρνήσεως, τὸ δὲ νὰ ἐλέγχει εἶναι ὁµολογία εἰλικρινής». Ἅγιε Καθηγούµενε τῆς Ἱ. Μ. Μεγίστης Λαύρας, ἐσεῖς δὲν ἐκφωνήσατε γιὰ λογαριασµὸ ὁλοκλήρου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, τὸν χαιρετισµὸ στὴ λαοσύναξη τῆς Ἀθήνας, στὴν ἐπικείµενη ἐπίσκεψη τοῦ Πάπα στὴν Ἑλλάδα; Ἐσεῖς δὲν διαβεβαιώσατε πὼς τὸ  Ἅγιον Ὄρος ἐµµένει στὴν πατροπαράδοτη Πίστη καὶ Θεολογία τῶν ἁγίων Πατέρων καὶ Ὁµολογητῶν καὶ χάριτι Χριστοῦ οὐδέποτε θὰ ἀναγνωρίσει τὸν Παπισµὸ ἐµµέσως ἢ ἀµέσως ὡς ἀληθῆ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Πῶς ἀνέχεσθε καὶ σκύβετε τὸ κεφάλι τώρα, στὴν προσπάθεια ποὺ κάνει ὁ κ. Βαρθολοµαῖος νὰ ἀποδεχθοῦµε ἀµέσως κι ὄχι ἐµµέσως τὸν Παπισµὸ ὡς Ἐκκλησία; Καὶ πῶς ἀπαιτεῖτε νὰ σᾶς ἀκολουθήσουν ἐν Ὑπακοῇ καὶ Ἀγάπῃ καὶ οἱ ἄλλοι ὑποτακτικοί σας στὴν Κόλαση; Μ’ αὐτὴ τὴ στάση σας δὲν κατατάσσεσθε σύµφωνα µὲ τὸν Μέγα Βασίλειο στοὺς ἀρνητὲς τῆς Πίστεως; Λοιπόν, ἐσεῖς ἅγιε Καθηγούµενε, καὶ ἡ Ἱερὰ Κοινότητα νὰ ζητήσετε συγγνώµη πρῶτα ἀπὸ τὴν Παν αγία γιὰ τὴν συµµετοχή σας στὴν διάδοση τῆς κακοδοξίας τοῦ Οἰκουµενισµοῦ καὶ στὴν ὑποστήριξή σας στὸν ἀρχηγὸ τῶν Οἰκουµενιστῶν κ. Βαρθολοµαῖο καὶ ἔπειτα ἀπὸ τὸν λαὸ ποὺ ἔχετε κατασκανδαλίσει, µήπως ἔτσι προλάβετε τὴν ὀργὴ τοῦ Θεοῦ. Τὸν γέροντα Σάββα, ποὺ προσπάθησε νὰ σᾶς ἀφυπνίσει, πρέπει νὰ τὸν συγχαρεῖτε καὶ νὰ τὸν ἀγκαλιάσετε κι ὄχι νὰ τὸν τιµωρήσετε καὶ νὰ πάρετε µέτρα ἐναντίον του. Σύγχυση καὶ σκανδαλισµὸς δηµιουργεῖται, ὅταν ἀκούγεται ἡ µνηµόνευση τοῦ κ. Βαρθολοµαίου. Αὐτὸ εἶναι «ἡλίου φαεινότερον». Τὸ ξέρετε πὼς ὑπάρχουν ἀδελφοὶ ἐν Χριστῷ, ποὺ κλείνουν τὰ αὐτιά τους, ὅταν µνηµονεύεται ὁ κ. Βαρθολοµαῖος; Κλείνοντας αὐτὴ τὴν ἀνοικτὴ ἐπιστολή, θὰ ἐπιθυµούσαµε νὰ ἀνακαλέσετε ὅσα τιµωρητικὰ ἐπιβάλατε στὸν γέροντα Σάββα, διαφορετικὰ θὰ θεωρήσουµε, πὼς δυστυχῶς κι ἐσεῖς συµπλέετε µὲ τὸν Οἰκουµενισµό, µὲ τὸν κ. Βαρθολοµαῖο, καὶ ἐν τέλει ἀσπασθήκατε τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουµενισµοῦ. Θεὸς φυλάξοι!!

Συντονιστικὴ Ἐπιτροπὴ Ὀρθοδόξων Πολιτῶν Ἠµαθίας – Πτολεµαΐδας


 Ἰάκωβος Καραβασιλείου Ἰωάννης Ρίζος Ἀραβέλλα Καραβασιλείου Ἀλέξανδρος Γουλτίδης κ.ἄ.

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2015

Εχθροί των Οικουμενικών Συνόδων

Έχετε έπτά Οικουμενικές Συνόδους. Έάν σας λείψη μία, δέν έχετε νά χάσετε πολλά πράγματα», είχε είπή κάποτε ό Κόπτης πατριάρχης Σενοϋντα Γ' στούς 'Ορθο­δόξους εκπροσώπους, άναφερόμενος στην Δ' Οικουμενι­κή Σύνοδο, τήν όποία μέχρι σήμερα οί Μονοφυσίτες άρνούνται νά άποδεχθούν. Παρά τό θράσος όμως των συνο­μιλητών μας, ό διάλογος συνεχίσθηκε καί κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι Μονοφυσίτες καί 'Ορθόδοξοι είχαμε πάντοτε τήν αύτή Χριστολογική πίστι, άλλα άπλώς τήν δι­ατυπώναμε μέ διαφορετικό τρόπο!
Τό ψευδέστατο αύτό συμπέρασμα, πού άκυρώνει το άλάθητο καί θέτει ύπό άμφισβήτησι τήν αύθεντία τών Οι­κουμενικών Συνόδων, αποδέχονται εύχαρίστως ό π. Γε­ώργιος Τσέτσης καί οί όμόφρονές του οίκουμενιστές, καί προωθούν δολίως καί άνευ Πανορθοδόξου άποφάσεως τήν ψευδοένωσι μέ τούς αιρετικούς καί άμετανοήτους Μονοφυσίτες στις έπαρχίες τού Οικουμενικού Θρόνου, παρά τήν σατανική εμμονή τών Άντιχαλκηδονίων που άπορρίπτουν άσυζητητί τέσσαρες Οικουμενικές Συνόδους τής 'Ορθοδοξίας! Ενόχλησε, όμως, τό Φανάρι ή άναγνώρισι καί ό έορτασμός τών Η' καί Θ' Συνόδων άπό μία 'Ορ­θόδοξη ιερά Μητρόπολι! Ή άτιμία τών Οικουμενικών Συν­όδων έκ μέρους τών αιρετικών καί ή βλα­σφημία τοϋ Άγ. Πνεύματος, πού έπεστάτησε, φώτισε καί καθωδήγησε τις Συνό­δους αύτές, δέν ταράσσει τούς Φαναριώτες. Τούς ταράσσει, όμως, ή έκ μέρους πιστών καί εύσεβών 'Ορθοδόξων Χριστια­νών τιμή δύο άγίων Συνόδων καί οι προσπάθειές τους γιά τήν Πανορθόδοξη άναγνώρισί τους! "Ετσι άποδεικνύονται έχθροί καί πολέμιοι τών Οικουμενικών Συν­όδων, φίλοι δέ καί συνεργάτες τών αιρε­τικών, τούς οποίους οί Σύνοδοι καταδικά­ζουν καί άναθεματίζουν! Κύριε, μή στήσης αύτοίς τήν άμαρτίαν ταύτην.



Περιοδικό “Ο ΣΤΑΥΡΟΣ”

Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2015

ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ.


Ἐν Ἱερᾷ Μονῇ Μεγίστης Λαύρας 19-5/1-6-2014

Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων

Πολλές φορές σέ παρελθόντα φύλλα τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου, ἔχει ἐκφραστεῖ  ἀγωνία γιά τήν ἀφωνία τοῦ Ἁγίου Ὄρους σέ ὅτι ἀφορᾶ τήν προδοσία τῆς Πίστεως πού συντελεῖτε στίς ἡμέρες μας.
Ἕνα χαρακτηριστικό ἀπό αὐτά εἶναι στό φύλλο τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου τῆς 12ης Ἰουλίου 2013, μέ ἀριθμόν 1983 καί ἐπικεφαλίδα: ΑΝΑΖΗΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. Ἔκτοτε γράφτηκαν καί ἄλλα εἴτε ἀπό σεβαστούς πατέρες  λαϊκούς. Διαβάζοντάς τα, νιώθουμε πόνο καί πικρία, διότι τά αἱρετικά φρονήματα καί ἀνοίγματα τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, καί ὄχι μόνο, διότι τώρα καί  Ἀντιοχείας, καί ὁ Ἀλεξανδρείας καί  Ἱεροσολύμων συμπλέουν στόν οἰκουμενιστικό κατήφορο, δέν ἐλέγχονται ἀπό τούς Ἡγουμένους τοῦ Ἁγίου Ὄρους, οὔτε ἀπό τήν Ἱερά Κοινότητα, ἀλλά ἀντιθέτως τόν ὑποδέχονται ἀσμένως, μέ συλλείτουργα, καί φιέστες ἀπαράδεκτες γιά τόν Ἁγιώνυμο τόπο. Με ἀποκορύφωμα τήν συνάντηση Πατριάρχου καί Πάπα στά Ἱεροσόλυμα, τήν συμπροσευχή, τούς ἀσπασμούς, καί τήν ὑπόσχεση γιά κοινό ποτήριον. Το ἴδιο ἔγινε καί πρίν 50 χρόνια, ἀλλά τότε οἱ Ἁγιορεῖτες ἀντέδρασαν, κόβοντας τό μνημόσυνο, καί δείχνοντας τήν ἀγάπη τους πρός τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία του, χωρίς νά ὑπολογίσουν τυχόν «ποινές»  μᾶλλον ἀντίποινα πού θά δεχόταν ἀπό τό Πατριαρχεῖον, ὅπως καί ἔγινε.
Σήμερα, οἱ Ἡγούμενοι καί τά Μοναστήρια, καί πρωτίστως  Ἱερά Κοινότης, ὄχι μόνον σιωποῦν, ἀλλά καί δικαιολογούν τά ἀδικαιολόγητα, λέγοντας πώς δέν πρέπει νά ἀποκοποῦμε ἀπό τήν Ἐκκλησία, λές και Ἐκκλησία εἶναι  κάθε Πατριάρχης, καί δὴ ὅταν αὐτός ἔχει αἱρετικά φρονήματα, ὅπως  νῦν.
Καί ἀντί νά πάρουν τό παράδειγμα ἀπό τούς Ἁγιορεῖτες Πατέρες μας, τούς μάρτυρες ἐπί τοῦ λατινόφρονος Βέκκου, καί νά καταλάβουν ὅτι περισσότερον Βέκκου ἔχουμε σήμερον, καί νά διακόψουν τό μνημόσυνο, ἐλέγχοντάς τον διά τά κοράνια πού μοιράζει, πού ἐξισώνει τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μέ τίς «Ἐκκλησίες» τοῦ Σατανᾶ, πού δέχεται τά βαπτίσματα τῶν αἱρετικῶν, πού  σωτηρία κατορθώνεται σέ ὅλες τίς «Ἐκκλησίες»,πού συμπροσεύχεται μέ αἱρετικούς, Ἑβραίους, μέχρι καί πνευματιστές, καί γενικά γιά τήν προδοσία του στήν Ἐκκλησία καί τόν Χριστό, τόν προσφωνοῦν καί τόν ἀποδέχονται ὡς πατέρα τους. Νά τόν χαίρονται.
Ὅμως πρέπει νά μάθει  Ὁρθόδοξος λαός πώς τό Ἅγιον Ὄρος, δέν εἶναι οἱ ἡγούμενοι οὔτε  Ἱερά κοινότης, πού φοβοῦνται μήν χάσουν τήν θεσούλα τους καί τήν βόλεψή τους, ἀλλά πρωτίστως εἶναι  Παναγία πού γιά χάριν της ὀνόμασαν τό Ὄρος Ἅγιον, οἱ Ἅγιοι Πατέρες μας, πού ἁγιάστηκαν καί ἁγίασαν τά χώματα τοῦτα μέ τήν ἄσκησή τους καί τό αἷμα τους, καί σήμερα, οἱ μοναχοί, πού δέν συμφωνοῦν μέ τήν στάση τῶν οἰκουμενιστῶν, ἐλέγχουν εὐκαίρως ἀκαίρως, καί ἀγωνίζονται νά κρατήσουν ψηλά τήν σημαία τῆς Ὀρθοδοξίας, χωρίς νά δημιουργούν σχίσματα, καί νά ἀποκόβονται ἀπό τήν Ἐκκλησία. Αὐτοί ὅμως δέν φαίνονται, διότι δέν τούς δείχνουν, ἀλλά δείχνουν αὐτά πού θέλουν.
Σᾶς καταθέτω λοιπόν ὅτι μεγάλο μέρος τοῦ Ἁγίου Ὄρους ἀποτελείται ἀπό αὐτούς τούς πατέρες, πού θά ἔδιναν καί τήν ζωή τους γιά τήν φίλη Ὀρθοδοξία, καί, ἄν καί ἀνάξιως νά συγκαταλέγομαι μεταξύ αὐτῶν, συντάσσομαι μαζί τους. Καί αὐτό ὄχι χάριν ἐπιδείξεως, ἀλλά διότι ἡ σιωπή κατά τόν Μέγα Γρηγόριον τόν Παλαμᾶ εἶναι τό τρίτο εἴδος ἀθεῒας.
Ὅμως καί οἱ λοιποί ἀντιοικουμενιστές πατέρες τῆς ἙλλαδικῆςἘκκλησίας ἄς κόψουν τό μνημόσυνο τῶν μή ὀρθοτομοῦντων τόν λόγο τῆς ἀληθείας, νά σταματήσουν τά συλλείτουργά τους μέ τούς οἰκουμενιστές, καί μετά νά μιλοῦν καί γιά τό Ἅγιον Ὄρος.
Σέ αὐτά τά χρόνια τά ἀποκαλυπτικά, δέν περιμένουμε καμμία σύνοδο νά καθαιρέσει τόν Βαρθολομαῖο καί τό συνάφι του, γιά αὐτό καί ὁ καθένας μας πρέπει νά πάρει τήν εὐθύνη τῆς ὁμολογίας του, καί να συνταχθεί εἴτε μέ τόν Χριστό, εἴτε μέ τόν ἀντίχριστο χωρίς διπλωματίες, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογῇ Πατέρα, Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα, Τριάδα ὁμοούσιον καὶ ἀχώριστον.

Μετά τιμῆς


Γέρων Σάββας Λαυριώτης.