Τη Κ΄ (20η) Δεκεμβρίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΙΩΑΝΝΗΣ ο ράπτης,

παιδίον νέον, ο καταγόμενος εκ της νήσου Θάσου και μαρτυρήσας εν Κωνσταντινουπόλει κατά το αχνβ΄ (1652) έτος, ξίφει τελειούται.                                                                                        

Ιωάννης ο μακάριος ούτος Νεομάρτυς ήτο από την νήσον Θάσον, από χωρίον ονομαζόμενον Μαρίαις· όταν δε έγινε ετών δεκατεσσάρων, τον έφεράν τινες εις την Κωνσταντινούπολιν και τον άδωσαν εις ένα Χριστιανόν εις τον Γαλατάν δια να μανθάνη ράπτης. Ημέραν τινά τον έστειλεν ο διδάσκαλός του να αγοράση ράμματα παρά τινος Εβραίου και δυσαρεστηθείς εφιλονίκει μετά του Εβραίου του πωλούντος αυτά, έτυχε δε κατά την ώραν εκείνην να φωνάζη ο χόντζας επάνω εις τον μιναρέν εν ώρα μεσημβρίας, κατά την συνήθειαν των Τούρκων, ο δε μιαρός Εβραίος, καιρού δραξάμενος, έλεγε τόσον προς τον κράζοντα, όσον και προς τους άλλους Αγαρηνούς:

Τη Κ΄ (20η) Δεκεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΦΙΛΟΓΟΝΙΟΥ, γενομένου από δικολόγου Πατριάρχου Αντιοχείας.

Φιλογόνιος ο μακάριος Πατήρ ημών επεδόθη νηπιόθεν  εις την μάθησιν των ιερών γραμμάτων, όθεν δια τούτο εγένετο απ΄ αρχής αφιέρωμα εις τον Θεόν· διότι διδαχθείς όλας τας επιστήμας και έχων επιμέλειαν σύμφωνον με την αγχίνοιαν και ευφυϊαν του, μετά τοσαύτης ακριβείας έμαθεν όλας τας επιστήμας, ως να είχε μάθει μίαν μόνην εξ αυτών. ΄Οθεν και λαμπράν ζωήν κατώρθωσε, μολονότι είχε γυναίκα και τέκνα και καθημερινώς ως εκ του επαγγέλματός του ευρίσκετο εις τα δικαστήρια.

Τη Κ΄ (20η) Δεκεμβρίου, μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος ΙΓΝΑΤΙΟΥ του Θεοφόρου,

και Προεόρτια της κατά Σάρκα Γεννήσεως του Κυρίου ημών ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.                                                                                                                                        

Ιγνάτιος ο θείος και θεοφόρος Πατήρ ημών ήτο Επίσκοπος εις την Αντιόχειαν κατά τον καιρόν του βασιλέως Τραϊανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη 98-117. Τούτον λέγουσί τινες, ότι έλαβεν ο Δεσπότης Χριστός εις τας αγίας του χείρας, όταν ήτο ακόμη βρέφος μικρόν, και διδάσκων τον λαόν εις Ιεροσόλυμα, είπε προς αυτούς· «όστις ουν ταπεινώσει εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος εστίν ο μείζων εν τη Βασιλεία των ουρανών· και ος εάν δέξηται παιδίον τοιούτον εν επί τω ονόματί μου εμέ δέχεται» (Ματθ. ιη: 4-5). Ταύτα λέγων ο Δεσπότης Χριστός εφανέρωσε σαφέστατα την μέλλουσαν προκοπήν του παιδός, εις την Αποστολικήν διδασκαλίαν.