Τη ΙΘ΄ (19η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΚΟΝΩΝΟΣ.

Κόνων ο Όσιος Πατήρ ημών κατήγετο εκ της Κιλικίας, ων δε νέος πολύ έγινε Μοναχός, εις το Μοναστήριον το λεγόμενον του Πενθουκλά, το οποίον ήτο πλησίον εις τον Ιορδάνην· είτα έγινε Πρεσβύτερος και έφθασεν εις το άκρον της ασκήσεως. Μαθών δε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων Πέτρος (524- 552) την θαυμαστήν άσκησιν του Οσίου, διώρισεν αυτόν να βαπτίζη τους εις τον Ιορδάνην ερχομένους· όθεν έχριεν αυτούς με το άγιον έλαιον και εβάπτιζεν. Ότε δε έμελλε να χρίση γυναίκα τινά, εσκανδαλίζετο ως άνθρωπος και δια τούτο εσκέπτετο να αναχωρήση από το Κοινόβιον· οσάκις δε εσυλλογίζετο να αναχωρήση, εφαίνετο εις αυτόν ο μακάριος Ιωάννης ο Βαπτιστής και Πρόδρομος του Κυρίου και του έλεγεν· «Υπόμεινον, γέρον, και εγώ θα σε ελαφρύνω από τον πόλεμον». Ημέραν τινά ήλθε κόρη τις εκ της Περσίας ίνα βαπτισθή, ήτο δε τόσον πολύ ωραία, ώστε δεν ηδυνήθη ο Άγιος να την χρίση γυμνήν και ως εκ τούτου διέμενεν εκεί η κόρη χωρίς να χρισθή και να βαπτισθή.

Τη ΙΘ΄ (19η) του αυτού μηνός Φεβρουαρίου οι Όσιοι Πατέρες ημών και Ομολογηταί ΕΥΓΕΝΙΟΣ και ΜΑΚΑΡΙΟΣ εν ειρήνη τελειούνται.

Ευγένιος και Μακάριος οι όντως ευγενείς και μακάριοι Ομολογηταί της ευσεβούς ημών Πίστεως ήσαν κατά τον καιρόν του Παραβάτου Ιουλιανού του κατά συγχώρησιν Θεού βασιλεύσαντος κατά τα έτη τξα΄ - τξγ΄ (361-363). Τότε οι Χριστιανοί όλοι έφευγον και εκρύπτοντο ίνα μη βλέπωσι τας μιαράς θυσίας, τας οποίας, ο αλιτήριος, προσέφερεν εις τα είδωλα· οι δε ομόφρονές του ειδωλολάτραι όχι μόνον έπραττον μετ’ αυτού ασελγείας, καθιστώντες ούτω τον εαυτόν των ύλην και προσάναμμα του αιωνίου πυρός της κολάσεως, αλλ’ ηνάγκαζον προσέτι και τους Χριστιανούς να πράττωσιν ακουσίως τα αυτά. Τότε λοιπόν συνελήφθησαν οι ευλογημένοι ούτοι δούλοι και θεράποντες του Χριστού Ευγένιος και Μακάριος και ωμολόγησαν ενώπιον του Παραβάτου τον Χριστόν Θεόν αληθινόν και κριτήν ζώντων και νεκρών, ήλεγξαν δε τον δυσσεβή και αλάστορα τύραννον, διότι εγκατέλειψε την εις Χριστόν πίστιν και έγινεν ειδωλολάτρης. Οργισθείς όθεν ο μιαρός, διέταξε να δεθώσιν οι Άγιοι με λεπτά λωρία και να κρεμασθώσι κατακέφαλα και επί πολλάς ώρας να καπνίζωνται κάτωθεν δια κόπρου.