Τη ΙΣΤ΄ (16ην) Φεβρουαρίου, οι Άγιοι Μάρτυρες ΠΑΜΦΙΛΟΣ, ΣΕΛΕΥΚΟΣ, ΟΥΑΛΗΣ, ΠΑΥΛΟΣ και οι Άγιοι Πέντε Μάρτυρες οι Αιγύπτιοι, ΗΛΙΑΣ, ΙΕΡΕΜΙΑΣ, ΗΣΑΪΑΣ, ΣΑΜΟΥΗΛ και ΔΑΝΙΗΛ, ξίφει τελειούνται.

Πάμφιλος και οι συν αυτώ αναφερθέντες ανωτέρω ένδοξοι Άγιοι Μάρτυρες ήσαν κατά το έκτον έτος του διωγμού, τον οποίον εκίνησεν ο Διοκλητιανός εναντίον των Χριστιανών, ήτοι εν έτει από Χριστού 290, εφέρθησαν δε εις το Μαρτύριον προσερχόμενοι εκ διαφόρων τόπων, τεχνών και αξιωμάτων και ηνώθησαν ομού εις εν σώμα δια την εις Χριστόν πίστιν, συλληφθέντες κατά τον ακόλουθον τρόπον: Ερχόμενοι ούτοι εκ των τόπων αυτών προς την Καισάρειαν της Παλαιστίνης, όταν έμελλον να εισέλθωσιν εις τας πύλας της πόλεως, ηρώτησαν αυτούς οι φύλακες ποίοι είναι και πόθεν κατήγοντο· αποκριθέντων δε των Μαρτύρων, ότι είναι Χριστιανοί και ότι έχουσι πατρίδα την άνω Ιερουσαλήμ, συνέλαβον αυτούς και τους έφερον εις τον Φιρμιλιανόν τον ηγεμόνα της Καισαρείας, όστις ετιμώρησεν αυτούς δια διαφόρων βασάνων και τους εβίαζε να αρνηθώσι τον Χριστόν.

Τη αυτή ημέρα ΙΕ΄ (15ην) Φεβρουαρίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΜΑΪΩΡΟΣ.

Μαϊωρ ο Άγιος Μάρτυς του Χριστού υπήρξεν επί Διοκλητιανού και Μαξιμιανού των βασιλέων, εν έτει 295, στρατιώτης ων εις το τάγμα το ονομαζόμενον των Μαύρων· ότε δε ευρίσκετο εις την πόλιν της Γάζης, διεβλήθη εις τον εκεί άρχοντα, ότι ήτο Χριστιανός. Παρασταθείς λοιπόν επί του κριτηρίου και ομολογήσας εαυτόν Χριστιανόν δέρεται επί επτά συνεχείς ημέρας, μετά τοσαύτης δριμύτητος, ώστε μετηλλάγησαν τριάκοντα εξ στρατιώται δέροντες αυτόν· το δε αίμα έτρεχεν εκ του σώματός του ποταμηδόν, ώστε εκοκκίνισεν όλη εκείνη η γη. Ανδρείως λοιπόν υπομείνας την μεγάλην ταύτην τιμωρίαν ο του Χριστού γενναίος αγωνιστής, από της επιγείου στρατιωτικής δυνάμεως επορεύθη δαυϊδικώς εις την δύναμιν της ουρανίου στρατιάς, παραδούς την ψυχήν του εις χείρας Θεού και λαβών του Μαρτυρίου τον στέφανον.

Τη αυτή ημέρα ΙΕ΄ (15ην) Φεβρουαρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΕΥΣΕΒΙΟΥ.

Ευσέβιος ο Όσιος Πατήρ ημών ούτος ηγωνίζετο ασκητικώς εις τα όρη και τας ερήμους της Συρίας κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοδοσίου Β΄ του Μικρού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη υη΄ - υν΄ (408-450). Ποίος ήτο ο τόπος της καταγωγής του και ποίοι οι γονείς αυτού δεν εφανέρωσεν η κατ’ αυτόν ιστορία. Τούτο δε μόνον γνωρίζομεν περί αυτού, το οποίον αι λέγομεν, ότι δια των ασκητικών του πόνων απέκτησε πατρίδα τον ουρανόν. Και πρώτον μεν επήγεν εις Μοναστήριον και έγινε Μοναχός, έπειτα δε ανέβη εις την ακρώρειαν όρους τινός κειμένου πλησίον του χωρίου του καλουμένου Ασιχά, εκεί δε έκτισε μικρόν περιτείχισμα εκ ξηρολίθων, εντός του οποίου εβίωσε ταλαιπωρούμενος ο αοίδιμος, άνευ στέγης και σκεπάσματος· και ένδυμα μεν είχε δερμάτινον, τροφήν δε ρεβίθια και κουκκία βρεγμένα, σπανίως δε έτρωγε και ξηρά σύκα, δια να παρηγορή την ασθένειαν του σώματος.