Τη Ε΄ (5η Ιουλίου), μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου πατρός ημών ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ του εν Άθω και των συν αυτώ αποκτανθέντων εξ μαθητών αυτού.

Χρήσιμον ήτο πάντοτε να γράφωνται οι βίοι των εναρέτων και αγίων ανδρών, δια την ψυχικήν ωφέλειαν την οποίαν λαμβάνουν οι ακούοντες. Μάλιστα τώρα εις τα τέλη των αιώνων είναι τούτο έτι αναγκαιότερον, ένεκα της φοβεράς αμελείας ην δεικνύομεν, εις σημείον ώστε μετά βίας να δύνανται πολλά και μεγάλα παραδείγματα να παρακινήσουν ημάς προς μικρότατον αγώνα δια την του βίου διόρθωσιν. Ως εκ τούτου, μετά των άλλων ψυχωφελών διηγήσεων, γράφομεν και τούτον τον θαυμάσιον βίον του τρισμάκαρος Αθανασίου, όστις ησκήτευεν εις τον Άθωνα, τον οποίον έγραψαν οι μαθηταί αυτού και αφήκαν εις τους μεταγενεστέρους ως κληρονομίαν εκ θησαυρού πολυτίμου. Ο δε λόγος δεν θα είναι εγκωμιαστικός, αλλά διηγηματικός, μάλιστα προς ωφέλειαν των ακουόντων και όχι ίνα ευφημήσωμεν και επαινέσωμεν τον Άγιον, όστις, επειδή επαινείται υπό των θείων Αγγέλων, δεν χρειάζεται ανθρώπων εγκώμια. Τούτον τον ουράνιον άνθρωπον και επίγειον Άγγελον εβλάστησε μεν Τραπεζούς η μεγαλόπολις, ηύξησε δε λογικώς η Κωνσταντινούπολις, τα δε όρη του Κυμινά και Άθωνος προσέφερον τούτον εις τον Θεόν.

Τη αυτή ημέρα (4η Ιουλίου), η Αγία ΜΑΡΘΑ η μήτηρ του Οσίου Συμεών, του εν τω θαυμαστώ όρει, εν ειρήνη τελειούται.

Μάρθα η Οσία ήσκει παν είδος αρετής, και εν ταις Εκκλησίαις του Θεού σχολάζουσα εγέννησεν εξ επαγγελίας τον Άγιον Συμεών. Προσηύχετο δε μετά κατανύξεως και ίστατο πάντοτε ορθία, ουδείς δε είδεν αυτήν να καθήση κατά την ημέραν της Κυριακής ή να συνομιλήση εν τω Ναώ μετά τινος. Έτρεφεν αγάπην πολλήν και έδιδεν ελεημοσύνην εν ταπεινότητι. Ένιπτε τους πόδας όλων των ξένων και υπεδέχετο αυτούς. Ενέδυε τους γυμνούς, έτρεφε τους πεινώντας, και εις τους λαμβάνοντας το Άγιον Βάπτισμα και μη έχοντας σινδόνας καθαράς ίνα ενδυθώσιν, κατά το έθιμον, αυτή εδώριζεν εις αυτούς τοιαύτας. Ομοίως έδιδε σινδόνας εις τους πτωχούς, όσοι απέθνησκον και δεν είχον να ενταφιασθώσιν. Είχε δε και βαθείαν πίστιν και ευλάβειαν εις την Κυρίαν Θεοτόκον και ηξιώθη παρά της Θεομήτορος να θεωρήση, προ του θανάτου της, την απόλαυσιν των ουρανίων αγαθών, τα οποία έμελλε να λάβη μετά θάνατον.