Τη ΙΕ΄ (15η) Μαϊου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΝΔΡΕΟΥ του Ερημίτου και Θαυματουργού.

Ανδρέας, ο Όσιος Πατήρ ημών, ο Ερημίτης και Θαυματουργός, ήκμασε κατά τους χρόνους του ευσεβούς δεσπότου της Ηπείρου Μιχαήλ Β΄ του Κομνηνού (1237 – 1271) καταγόμενος εκ χωρίου καλουμένου Μονοδένδριον. Ούτος τον ασκητικόν βίον θερμώς ζηλώσας, εγένετο μιμητής των παλαιών αγίων ανδρών, διότι, εγκαταλείψας τας ηδονάς των χρημάτων, της περιουσίας και της συζύγου, κατώκησεν εις την έρημον. Εκεί δε, μοναδικόν βίον διάγων, πολλάς θλίψεις και στενοχωρίας, ψύχος και καύσωνας εν πείνη και δίψη και γυμνότητι υπέμεινε δια την του Κυρίου φωνήν, την λέγουσαν· «Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι» (Ματθ. ιστ: 24). Όθεν καλώς ο μακάριος τα πάντα διατάξας, ως άσαρκος τον βίον διήρχετο.

Τη ΙΕ΄ (15η) Μαϊου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΒΑΡΒΑΡΟΥ του Μυροβλύτου.

Βάρβαρος ο Όσιος Πατήρ ημών κατήγετο από τα μέρη της Πενταπόλεως, καθώς τούτο μαρτυρείται εις χειρόγραφον ιστορίαν παλαιού τινός ανδρός Ιερομονάχου κυρίου Ματθαίου, εκ της σεβασμίας Μονής του Αγίου και ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, της καλουμένης Πόρτας. Πλην της πληροφορίας ταύτης ουδεμίαν άλλην πληροφορίαν έχομεν περί της καταγωγής του Οσίου. Διότι ο Όσιος ούτος αιχμαλωτισθείς κατά τινα μάχην από τους Μπαρμπαρέσσους έμεινεν υπόδουλος εις αυτούς επί είκοσι τέσσαρας ολοκλήρους χρόνους, μετά δε ταύτα ελευθερωθείς, Χάριτι Χριστού, απ’ αυτών έζησε ζωήν άκρως ασκητικήν και αναχωρητικήν έως τέλους του βίου του, εις περιοχήν κειμένην πλησίον της Βονίτσης, καθώς θέλετε ακούσει προχωρούντος του λόγου.

Τη ΙΕ΄ (15η) Μαϊου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΑΧΙΛΛΙΟΥ Επισκόπου Λαρίσης.

Αχίλλιος ο Όσιος Πατήρ ημών, ο θείος και θαυμάσιος, εγεννήθη κατά το δεύτερον ήμισυ του Γ΄ αιώνος εις την περίφημον Καππαδοκίαν, εις την οποίαν εγεννήθησαν και οι δύο εκείνοι περιφανείς στύλοι της Εκκλησίας, Βασίλειος ο Μέγας και Γρηγόριος ο Θεολόγος. Ήσαν δε οι γονείς αυτού ευγενείς, έντιμοι και περίφημοι, πλούτον έχοντες αρκετόν, το δε περισσότερον και εντιμότερον, ότι ήσαν ευσεβείς Χριστιανοί, αγαθοί και ευπρόσιτοι και πολύ ελεήμονες. Όθεν πλείστας αγαθοεργίας καθημερινώς επιτελούντες και λίαν καλώς και κατά Χριστόν βιώσαντες, εις δε τον υιόν αυτών Αχίλλιον καλόν παράδειγμα εν έργω τε και λόγω γενόμενοι, εκοιμήθησαν εν Κυρίω.

Τη ΙΕ΄ (15η) Μαϊου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΠΑΧΩΜΙΟΥ.

Παχώμιος ο Όσιος Πατήρ ημών εγεννήθη περί το έτος 290 εις την Θηβαϊδα της Αιγύπτου από γονείς ειδωλολάτρας, ως εκ των αχρήστων γεννάται το εύχρηστον, εκ των ακανθών το ρόδον και εκ των κακόσμων το ευωδέστατον. Υπετάσσετο λοιπόν ως παιδίον εις τους γονείς του και προσεκύνει εν αγνοία τα είδωλα. Ούτοι μετέβησαν ποτέ εις το ειδωλείον, ίνα προσφέρουν την μιαράν θυσίαν εις τους δαίμονας, έχοντες μετά των συνοδών των και τον Παχώμιον. Ως δε επλησίασεν εις το ανίερον ιερόν, εφώναξεν ο υπηρέτης των δαιμόνων, ως δαιμονιζόμενος, ειπών· «Διώξατε εκ του ναού τον εχθρόν των θεών».