Μέγας Βασίλειος: Ποιος σου έδωσε τα πλούτη;

Πόση μεγάλη χάρη έπρεπε να χρωστάς εις τον ευεργέτη, πόσο να είσαι χαρούμενος και να λαμπρύνεσαι με την τιμή, διότι ο ίδιος δεν ενοχλείς την πόρτα των άλλων, αλλά άλλοι κρούουν τις δικές σου! Τώρα δε είσαι κατσούφης και αποκρουστικός, αποφεύγων τις απαντήσεις , μη τυχόν κάπου αναγκασθής να βγάλης έστω και ολίγο από τα χέρια σου. Μία λέξη γνωρίζεις∙ δεν έχω∙ Ούτε θα δώσω , διότι είμαι πτωχός. Πράγματι πτωχός είσαι και στερείσαι απ’ όλα τα αγαθά. Πτωχός από φιλανθρωπίαν, πτωχός από πίστη εις τον Θεόν, πτωχός από ελπίδα αιώνιο. Κάμε συμμέτοχους εις τα σιτηρά τους αδελφούς. Αυτό που αύριο σαπίζει, δώσε το σήμερα εις τον έχοντα ανάγκη. Η χειρότερα μορφή της πλεονεξίας είναι το να μη δίδη κανείς εις τους ενδεείς ούτε από αυτά που φθείρονται.
Ποίον, λέγει, αδικώ με το να προστατεύσω τα ιδικά μου; Ποία, πες μου, είναι ιδικά σου; Από πού τα έλαβες και τα έφερες εις τη ζωή; Όπως όταν κάποιος , αφού καταλάβη εις το θέατρο θέση θέας, εμποδίζη έπειτα τους εισερχόμενους με το να νομίζη δικό του αυτό που είναι κοινό κατά τη χρήση εις όλους, τέτοιοι είναι και οι πλούσιοι. Δηλαδή, αφού εκ των προτέρων εκυρίευσαν τα κοινά αγαθά, τα ιδιοποιούνται λόγω του ότι τα επρόλαβαν. Διότι, εάν ο καθένας , κρατούσε αυτό που χρειάζεται δια να θεραπεύση τις ανάγκες του, άφηνε το περίσσευμα εις τον έχοντα ανάγκη, τότε κανένας δεν θα ήταν πλούσιος , κανένας δε θα ήταν φτωχός.
Δεν εξήλθες γυμνός από τη κοιλιά; Δεν θα επιστρέψης και πάλι γυμνός εις τη γη; Αυτά δε που έχεις τώρα από πού τα έχεις ; Εάν μεν λέγης ότι από τη τύχη είσαι άθεος, διότι δεν γνωρίζεις τον δημιουργό, ούτε ευχαριστείς τον δοτήρα. Εάν δε αποδέχεσαι ότι από τον Θεόν είναι, πες μου τον λόγο δια τον οποίο τα έλαβες. Μήπως ο Θεός είναι άδικος που άνισα μοιράζει εις ημάς τα αναγκαία δια τη ζωή; Διατί εσύ πλουτείς και εκείνος είναι πτωχός; Δια κανένα άλλο λόγο παρά δια να λάβης εξάπαντος και εσύ τον μισθόν της αγαθότητος και της καλής διαχειρίσεως και εκείνος δια να τιμηθή με τα μεγάλα έπαθλα της υπομονής.