Τη Θ΄ (9η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Οσιομάρτυρος ΒΑΔΙΜΟΥ του Αρχιμανδρίτου και των Επτά μαθητών αυτού.

Βάδιμος ο Άγιος Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους Σαβωρίου Β΄ μέν του βασιλέως των Περσών του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τκε΄- τοθ΄ (325 – 379), Κωνσταντίνου δε του μεγάλου βασιλέως των Ρωμαίων του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τστ΄- τλζ΄ (306 – 337) έχων πατρίδα την Βηθλαπάτην, καταγωγής δε τυγχάνων περιφανούς και ενδόξου. Καταφρονήσας λοιπόν την λαμπρότητα του γένους του και τον πολύν πλούτον, έγινε Μοναχός και Αρχιμανδρίτης Μοναστηρίου. Δια την εις Χριστόν όμως ομολογίαν συλληφθείς υπό των εν Περσία πυρσολατρών, μετά επτά μαθητών αυτού, εφυλακίσθη επί τέσσαρας μήνας.

Τη Θ΄ (9η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΕΥΨΥΧΙΟΥ του εν Καισαρεία.

Ευψύχιος ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς κατήγετο εκ της χώρας των Καππαδοκών, έζησε δε κατά τους χρόνους του παραβάτου Ιουλιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τξα΄ -  τξγ΄ (361 – 363). Ζων δε ο μακάριος βίον άμεμπτον, έλαβε και γυναίκα νόμιμον, κατόπιν όμως θερμανθείς υπό θείου ζήλου και παραλαβών πολλούς Χριστιανούς εκρήμνισεν εκ θεμελίων τον ειδωλολατρικόν ναόν τον επονομαζόμενον της Τύχης, τον οποίον είχεν εις ιδιαιτέραν συμπάθειαν και αγάπην ο επάρατος Ιουλιανός, όστις και προσερχόμενος εις αυτόν καθ’ εκάστην προσέφερε τας θυσίας του. Αφ’ ου δε απεκαλύφθη η πράξις αύτη του Αγίου, προσέταξεν ο Παραβάτης οι μεν άλλοι Χριστιανοί να υποβληθώσιν εις εξορίας και βασάνους, ο δε Άγιος Ευψύχιος να αποκεφαλισθή, καθ’ ο αυτουργός της τοιαύτης πράξεως· όθεν αποκεφαλισθείς έλαβεν ο αοίδιμος του Μαρτυρίου τον στέφανον.

Τη Η΄ (8η) Απριλίου, ο Άγιος Νεομάρτυς ΙΩΑΝΝΗΣ ο ναύκληρος, ο εν τη Κω μαρτυρήσας εν έτει αχξθ΄ (1669), πυρί τελειούται.

Ιωάννης ο του Χριστού Άγιος Νεομάρτυς ηξιώθη των μαρτυρικών στεφάνων εν τη νήσω Κω κατά το έτος 1669, έλαβε δε χώραν το Μαρτύριον αυτού ούτως: Αγαρηνοί τινες, άγνωστον δια ποίαν αιτίαν, μεταχειρισθέντες επ’ αυτού μαγικάς τινας τέχνας, τον έκαμαν έξω φρενών και έπειτα τον ετούρκευσαν. Μετ’ ολίγας δε ημέρας, ελθών εις αίσθησιν και αντιληφθείς εαυτόν περιτετμημένον και λευκόν σαρίκιον φέροντα εις την κεφαλήν, ελυπήθη δια το κακόν το οποίον έπαθε και απορρίψας το σαρίκιον έζη πάλιν χριστιανικώς και μετανοών ενώπιον του Θεού με δάκρυα και στεναγμούς δια το ακούσιον πταίσμα του. Ιδόντες οι Αγαρηνοί ότι μετεμελήθη και είναι πάλιν Χριστιανός, επέπεσον κατ’ αυτού με ορμήν και αφ’ ου τον έδειραν ανηλεώς, τον έρριψαν εις την φυλακήν, μετ’ ολίγας δε ημέρας τον εξήγαγον πάλιν εκείθεν και προσεπάθουν με διαφόρους τρόπους να τον μεταστρέψουν εις την θρησκείαν των.

Τη Η΄ (8η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΚΕΛΕΣΤΙΝΟΥ Πάπα Ρώμης.

Κελεστίνος Α΄ ο μακάριος Πατήρ ημών έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Θεοδοσίου Β΄ του μικρού, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη υη΄ - υν΄ (408 – 450). Ήτο δε ο μακάριος ούτος καλώς ανατεθραμμένος εν πράξει και θεωρία. Όθεν δια τας αρετάς του ταύτας ηξιώθη να αναβή επί του θρόνου της πρεσβυτέρας Ρώμης (423 – 432), διαδεχθείς τον τελευτήσαντα Πάπαν Βονιφάτιον Α΄ (418 – 423), όστις Βονιφάτιος είχε διαδεχθή τον Πάπαν Ζώσιμον (417 – 418) και ούτος πάλιντον μέγαν Ιννοκέντιον Α΄ (402 – 417). Ούτος λοιπόν ο Όσιος Πατήρ ημών εις την Αγίαν Γ΄ Οικουμενικήν Σύνοδον, την συγκροτηθείσαν εν έτει υλα΄ (431), ηγωνίσθη δια τας αποστολικάς και πατρικάς παραδόσεις και δι’ επιστολής του συνήνεσεν εις την καθαίρεσιν του δυσσεβούς Νεστορίου, του οποίου ήλεγξε και απεκήρυξε τας θεομισήτους βλασφημίας. Συνειργάσθη δε δια την καθαίρεσιν του Νεστορίου και μετά του θεσπεσίου Κυρίλλου, όστις εν τη Αγία Γ΄ Οικουμενική Συνόδω πλην εαυτού κατείχε και την θέσιν του θείου τούτου Κελεστίνου και αντί τούτου προεκάθητο της Αγίας εκείνης Συνόδου. Πολλά δε και άλλα μνήμης άξια ποιήσας ο μακάριος, απήλθεν εν ειρήνη προς Κύριον.

Τη Η΄ (8η) Απριλίου, μνήμη των Αγίων Αποστόλων εκ των Εβδομήκοντα ΑΓΑΒΟΥ, ΡΟΥΦΟΥ, ΦΛΕΓΟΝΤΟΣ και ΑΣΥΓΚΡΙΤΟΥ.

Άγαβος ο Άγιος ούτος Απόστολος εκ των Εβδομήκοντα είναι ο αναφερόμενος υπό του Ευαγγελιστού Λουκά εν ταις Πράξεσι των Αποστόλων, όστις λαβών την ζώνην του Αποστόλου Παύλου έδεσεν αυτού τας χείρας και τους πόδας και προεφήτευσε περί αυτού ταύτα: «Τάδε λέγει το Πνεύμα το Άγιον. Τον άνδρα, ου εστιν η ζώνη αύτη, ούτω δήσουσιν εις Ιερουσαλήμ οι Ιουδαίοι και παραδώσουσιν εις χείρας εθνών» (Πραξ. κα:11). Εξεπληρώθη δε η προφητεία αύτη και διατων έργων, διότι όχι μόνον έδεσαν τον Παύλον οι Ιουδαίοι, αλλά και επεχείρησαν να τον θανατώσωσιν. Ούτος λοιπόν ο ένδοξος του Χριστού Απόστολος κηρύξας το Ευαγγέλιον εις το μέρος εκείνο της οικουμένης, εις τον οποίον εκληρώθη, απήλθε προς Κύριον.                                             

Ρούφος Απόστολος και ούτος εκ των Εβδομήκοντα· τούτον αναφέρει ο θείος Παύλος εν τη προς Ρωμαίους επιστολή λέγων: «Ασπάσασθε Ρούφον τον εκλεκτόν εν Κυρίω και την μητέρα αυτού και εμού». (Ρωμ. ιστ:13). Ούτος έγινεν Επίσκοπος Θηβών της Ελλάδος.                   

Φλέγων και Ασύγκριτος, Απόστολοι και ούτοι εκ των Εβδομήκοντα. Ούτοι κηρύττοντες το Ευαγγέλιον ειςδιάφορα μέρη του κόσμου, επέστρεψαν πολλούς απίστους εις την αληθή Πίστιν, με διαφόρους δε τιμωρίας βασανισθέντες υπό των Ελλήνων και Ιουδαίων, ετελειώθησαν τη αυτή ημέρα και ούτως έλαβον παρά Κυρίου τα ουράνια αγαθά της αϊδίου μακαριότητος.

Τη Ζ΄ (7η) Απριλίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών ΓΕΩΡΓΙΟΥ Επισκόπου Μυτιλήνης.

Γεώργιος ο Όσιος Πατήρ ημών ούτος εκ νεαράς ηλικίας ποθήσας τον Χριστόν, ενεδύθη το Άγιον Σχήμα των Μοναχών και ηγωνίσθη ολοψύχως εις την άσκησιν των αρετών, δι’ ο και απέκτησεν όλας τας αρετάς ο αοίδιμος, εξαιρέτως δε μάλιστα την ταπεινοφροσύνην, εγένετο δε και πολύ ελεήμων. Δια τας τοιαύτας λοιπόν αρετάς του εχειροτονήθη Αρχιερεύς και ανήλθεν εις τον θρόνον της νήσου Μυτιλήνης, εις τον οποίον καλώς διαλάμψας, ήλεγξε τους εικονομάχους της εποχής του δια της μεγάλης σοφίας του, ώστε εξηνάγκασεν αυτούς να γνωρίσωσι την πλάνην των και την κακοδοξίαν των. Εν ολίγοις δε ούτος εν τω σώματι υπάρχων, ημιλάτο μετά των ασωμάτων Αγγέλων δια της υπερβολικής εγκρατείας του. Όθεν εις τοιαύτας αρετάς διαπρέψας ο μακάριος Γεώργιος απήλθε προς Κύριον. Προεμηνύθη δε το τέλος αυτού παρά Θεού δια θείου αστέρος και εις αυτόν τον ίδιον και εις όλον το ποίμνιόν του. Όχι μόνον δε ζων ήτο εις όλους ποθητός ο Άγιος ούτος, αλλά και μετά τον θάνατον εις όλους είναι αξιαγάπητος δια τα εκ του θείου αυτού Λειψάνου αναβλύζοντα θαύματα.

Τη Ζ΄ (7η) Απριλίου, μνήμη του Αγίου Μάρτυρος ΚΑΛΛΙΟΠΙΟΥ.

Καλλιόπιος ο Άγιος του Χριστού Μάρτυς ήκμασε κατά τους χρόνους του βασιλέως Μαξιμιανού, του βασιλεύσαντος κατά τα έτη σπστ΄ - τε΄ (286 – 305), υιός μεν υπάρχων Θεοκλείας, η οποία ήτο δεδιδαγμένη την του Χριστού Πίστιν, καταγόμενος δε εκ Πέργης της Παμφυλίας. Ανατραφείς λοιπόν ούτος ευσεβώς παρά της μητρός του, εμελέτησε καλώς τας θείας Γραφάς, όταν δε εκινήθη ο κατά των Χριστιανών διωγμός υπό του Μαξιμιανού, τότε και ο γενναίος ούτος αγωνιστής ενδυναμωθείς τω πνεύματι και ακολουθών εις τας συμβουλάς της μητρός του, η οποία τον συνεβούλευε να αποθάνη δια τον Χριστόν με Μαρτύριον, προσήλθεν αυτόκλητος εις τον ηγεμόνα Μάξιμον, όστις διέτριβεν εις την εν τη Γαλατία Πομπηϊούπολιν, ήτις ωνομάσθη ούτως εκ του μεγάλου Πομπηϊου, του πέριξ ταύτης νικήσαντος τον Μιθριδάτην και η οποία το πάλαι εκαλείτο Ευπατορία.