Πιστεύω ότι οι πτώσεις του κυρίου Σωτηρόπουλου δεν
θα σταματήσουν αν δεν ανακαλέσει την βλασφημία του για το πρόσωπο της Κυρίας
Θεοτόκου. Πιστεύει ότι η Πάναγνος ήγουν κατά πάντα αγνή, όχι μόνον κατά το
σώμα, αλλά και κατά την ψυχήν, όχι μόνον κατά τας σωματικάς αισθήσεις και
ενεργείας, αλλά και κατά τας ψυχικάς, πριν τον Ευαγγελισμό: "είχε και Αυτή
μικρές προσωπικές αμαρτίες".
Ο Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) γράφει: κάθε αμαρτία είναι μία μικρή κόλασις (Ανθρωπος και Θεάνθρωπος σελ. 96).
Κατά τον κύριο Σωτηρόπουλο, έζησε και η Κυρία Θεοτόκος, πριν τον
Ευαγγελισμό, "μικρές προσωπικές κολάσεις"!!!
Ὁ Θεοτοκόφιλος Ἅγιος Γρηγόριος διδάσκει ὅτι ὁ Θεὸς θέλοντας νὰ δημιουργήσει, νὰ ζωγραφίσει μία εἰκόνα, ἕνα πίνακα, πάνω στὸν ὁποῖο θὰ ἦταν συγκεντρωμένα ὅλα τὰ καλά, ἕνα κρᾶμα ὅλων τῶν θείων καὶ ἀνθρωπίνων χαρισμάτων, στολίδι καὶ καλλονὴ καὶ τοῦ ὁρατοῦ καὶ τοῦ ἀοράτου κόσμου, ἀπὸ τὴν ὁποία εἰκόνα θὰ ἀποδεικνυόταν καὶ ἡ δύναμη τοῦ δημιουργοῦ της ὡς καλλιτέχνου, κατασκεύασε τόσο πάγκαλη τὴν Θεοτόκο, ἀφοῦ συγκέντρωσε ἐπάνω Της ὅλα τὰ καλὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων.
Ο ιερός Κοσμάς ο Μελωδός (ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ σελ. 156)γράφει: Η δε του Κυρίου Μήτηρ μηδέ κατά τον νουν μολυνθήναι ποτε πιστεύεται
διο και αμόλυντος κέκληται.
Ο Βρυέννιος Ιωσήφ γράφει: η γαρ εν τω της ζωής αυτής παντί χρόνω και οράσει και γεύσει και ακοή και αφή και οσφρήσει και νω και διανοία και δόξη και φαντασία και αισθήσει και, ενί λόγω, πάσαις δυνάμεσι και ψυχικαίς και σωματικαίς άβατον λογισμοίς ρυπαροίς εαυτήν όλην τηρήσασα, εικότως αν Αειπάρθενος λέγοιτο.
Ο Θεοφύλακτος Βουλγαρίας γράφει: Ης γαρ η αγιωσύνη την κτιστήν πάσαν φύσιν εκβέβηκεν, ουκ αν λόγος κτίσματος ταύτην αξίως υμνήσαι δύναιτο.
Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης:
Μιά ἄλλη φορά ἄκουγα στήν ἐκκλησία τήν ἀνάγνωση τῶν προφητειῶν τοῦ Ἡσαΐα, καί στίς λέξεις «Λούσασθε καί καθαροί γίνεσθε» (Ἡσ. α ́ 16) σκέφτηκα: «Μήπως ἡ Παναγία ἁμάρτησε ποτέ, ἔστω καί μέ τό λογισμό;». Καί, ὤ τοῦ θαύματος! Μέσα στήν καρδιά μου μιά φωνή ἑνωμένη μέ τήν προσευχή πρόφερε ρητῶς: «Ἡ Θεοτόκος ποτέ δέν ἁμάρτησε, οὔτε κἄν μέ τήν σκέψη». Ἔτσι τό Ἅγιο Πνεῦμα μαρτυροῦσε στήν καρδιά μου γιά τήν ἁγνότητά Της.
Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει: Διότι τόσον η Θεοτόκος ήτον καταπεπυκνωμένη κύκλω κατά την ψυχήν και τω σώμα από τας αρετάς και τας θείας και υπερφυσικάς χάριτας, ώστε δεν ευρήκεν ουδέ την παραμικράν είσοδον ο Διάβολος, δια να εμβάση εις το πανάγιον αυτής υποκείμενον καμμίαν προσβολήν πονηρού λογισμού.
Λέγει ο Μέγας Αθανάσιος: Αυτή ήτον όντως η επτάφωτος λυχνία των επτά χαρισμάτων τού αγίου Πνεύματος, με τα οποία έλαμπε από τους πρώτους χρόνους της ηλικίας. Αυτή ήτον η ζωηφόρος τράπεζα του άρτου της ζωής. Αυτή το χρυσούν θυμιατήριον όπου εκράτησεν αφλέκτως το πυρ της Θεότητος. Αυτή η στάμνος η χρυσή, οπού εβάσταξε το ουράνιον μάννα. Αυτή η πλάκα, οπού έφερε σωματούμενον τον ενυπόστατον Λόγον. Αυτή η ράβδος, όπου εβλάστησε παραδόξως το άνθος της αφθαρσίας. Αυτή η κιβωτός, οπού έσωσεν εκ τού κατακλυσμού της αμαρτίας το ανθρώπινον γένος. Αυτή το θείον ιλαστήριον, οπού επεσκίαζεν, όχι τα Χερουβίμ, άλλ' αυτή η δύναμις τού Υψίστου. Αυτή η θεοδόχος γαστήρ, τα όντως άγια των αγίων, οπού άπαξ εισήλθεν ασπόρως και εξήλθεν αφθόρως ο αθάνατος Αρχιερεύς, όταν ο Λόγος σαρξ εγένετο.
Η Κυρία Θεοτόκος ήτο και κατά τα δύο καθαρά και αμόλυντος : και κατά το σώμα και κατά την ψυχήν και κατά την πράξιν και κατά τον λογισμόν. Όθεν ο προφήτης Ιεζεκιήλ αινιγματωδώς είπε περί της Κυρίας Θεοτόκου : Και ιδού δόξα Θεού Ισραήλ ήρχετο κατά την οδόν την προς ανατολάς (ήτοι εις την ψυχήν της Παρθένου), και η γη (ήτοι το σώμα της Παρθένου), εξέλαμπεν ως φέγγος από της δόξης κυκλόθεν.
«Ω των υπέρ έννοιαν θαυμάτων σου, Πανάχραντε! Ξένη σου η γέννησις υπάρχει∙ ξένος ο τρόπος ο της αυξήσεως∙ ξένα και παράδοξα τα σα πάντα, Θεονύμφευτε, και βροτοίς ανερμήνευτα».
Ο Άγιος Ιουστίνος (Πόποβιτς) γράφει: κάθε αμαρτία είναι μία μικρή κόλασις (Ανθρωπος και Θεάνθρωπος σελ. 96).
Κατά τον κύριο Σωτηρόπουλο, έζησε και η Κυρία Θεοτόκος, πριν τον
Ευαγγελισμό, "μικρές προσωπικές κολάσεις"!!!
Ὁ Θεοτοκόφιλος Ἅγιος Γρηγόριος διδάσκει ὅτι ὁ Θεὸς θέλοντας νὰ δημιουργήσει, νὰ ζωγραφίσει μία εἰκόνα, ἕνα πίνακα, πάνω στὸν ὁποῖο θὰ ἦταν συγκεντρωμένα ὅλα τὰ καλά, ἕνα κρᾶμα ὅλων τῶν θείων καὶ ἀνθρωπίνων χαρισμάτων, στολίδι καὶ καλλονὴ καὶ τοῦ ὁρατοῦ καὶ τοῦ ἀοράτου κόσμου, ἀπὸ τὴν ὁποία εἰκόνα θὰ ἀποδεικνυόταν καὶ ἡ δύναμη τοῦ δημιουργοῦ της ὡς καλλιτέχνου, κατασκεύασε τόσο πάγκαλη τὴν Θεοτόκο, ἀφοῦ συγκέντρωσε ἐπάνω Της ὅλα τὰ καλὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἀγγέλων.
Ο ιερός Κοσμάς ο Μελωδός (ΕΟΡΤΟΔΡΟΜΙΟΝ σελ. 156)γράφει: Η δε του Κυρίου Μήτηρ μηδέ κατά τον νουν μολυνθήναι ποτε πιστεύεται
διο και αμόλυντος κέκληται.
Ο Βρυέννιος Ιωσήφ γράφει: η γαρ εν τω της ζωής αυτής παντί χρόνω και οράσει και γεύσει και ακοή και αφή και οσφρήσει και νω και διανοία και δόξη και φαντασία και αισθήσει και, ενί λόγω, πάσαις δυνάμεσι και ψυχικαίς και σωματικαίς άβατον λογισμοίς ρυπαροίς εαυτήν όλην τηρήσασα, εικότως αν Αειπάρθενος λέγοιτο.
Ο Θεοφύλακτος Βουλγαρίας γράφει: Ης γαρ η αγιωσύνη την κτιστήν πάσαν φύσιν εκβέβηκεν, ουκ αν λόγος κτίσματος ταύτην αξίως υμνήσαι δύναιτο.
Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης:
Μιά ἄλλη φορά ἄκουγα στήν ἐκκλησία τήν ἀνάγνωση τῶν προφητειῶν τοῦ Ἡσαΐα, καί στίς λέξεις «Λούσασθε καί καθαροί γίνεσθε» (Ἡσ. α ́ 16) σκέφτηκα: «Μήπως ἡ Παναγία ἁμάρτησε ποτέ, ἔστω καί μέ τό λογισμό;». Καί, ὤ τοῦ θαύματος! Μέσα στήν καρδιά μου μιά φωνή ἑνωμένη μέ τήν προσευχή πρόφερε ρητῶς: «Ἡ Θεοτόκος ποτέ δέν ἁμάρτησε, οὔτε κἄν μέ τήν σκέψη». Ἔτσι τό Ἅγιο Πνεῦμα μαρτυροῦσε στήν καρδιά μου γιά τήν ἁγνότητά Της.
Ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει: Διότι τόσον η Θεοτόκος ήτον καταπεπυκνωμένη κύκλω κατά την ψυχήν και τω σώμα από τας αρετάς και τας θείας και υπερφυσικάς χάριτας, ώστε δεν ευρήκεν ουδέ την παραμικράν είσοδον ο Διάβολος, δια να εμβάση εις το πανάγιον αυτής υποκείμενον καμμίαν προσβολήν πονηρού λογισμού.
Λέγει ο Μέγας Αθανάσιος: Αυτή ήτον όντως η επτάφωτος λυχνία των επτά χαρισμάτων τού αγίου Πνεύματος, με τα οποία έλαμπε από τους πρώτους χρόνους της ηλικίας. Αυτή ήτον η ζωηφόρος τράπεζα του άρτου της ζωής. Αυτή το χρυσούν θυμιατήριον όπου εκράτησεν αφλέκτως το πυρ της Θεότητος. Αυτή η στάμνος η χρυσή, οπού εβάσταξε το ουράνιον μάννα. Αυτή η πλάκα, οπού έφερε σωματούμενον τον ενυπόστατον Λόγον. Αυτή η ράβδος, όπου εβλάστησε παραδόξως το άνθος της αφθαρσίας. Αυτή η κιβωτός, οπού έσωσεν εκ τού κατακλυσμού της αμαρτίας το ανθρώπινον γένος. Αυτή το θείον ιλαστήριον, οπού επεσκίαζεν, όχι τα Χερουβίμ, άλλ' αυτή η δύναμις τού Υψίστου. Αυτή η θεοδόχος γαστήρ, τα όντως άγια των αγίων, οπού άπαξ εισήλθεν ασπόρως και εξήλθεν αφθόρως ο αθάνατος Αρχιερεύς, όταν ο Λόγος σαρξ εγένετο.
Η Κυρία Θεοτόκος ήτο και κατά τα δύο καθαρά και αμόλυντος : και κατά το σώμα και κατά την ψυχήν και κατά την πράξιν και κατά τον λογισμόν. Όθεν ο προφήτης Ιεζεκιήλ αινιγματωδώς είπε περί της Κυρίας Θεοτόκου : Και ιδού δόξα Θεού Ισραήλ ήρχετο κατά την οδόν την προς ανατολάς (ήτοι εις την ψυχήν της Παρθένου), και η γη (ήτοι το σώμα της Παρθένου), εξέλαμπεν ως φέγγος από της δόξης κυκλόθεν.
«Ω των υπέρ έννοιαν θαυμάτων σου, Πανάχραντε! Ξένη σου η γέννησις υπάρχει∙ ξένος ο τρόπος ο της αυξήσεως∙ ξένα και παράδοξα τα σα πάντα, Θεονύμφευτε, και βροτοίς ανερμήνευτα».
Η λερναία Ύδρα του διαβολικού οικουμενισμού έχει πολλά κεφάλια , ένα από αυτά είναι και οι λεγόμενοι αντιοικουμενιστές του οικουμενισμού , οι οποίοι με τον δήθεν αγώνα τους κρατούν τους πιστούς δεμένους στο άρμα της αιρετικής εκκλησίας της Ελλάδος . ένας από αυτούς είναι και ο <> Νικόλαος Σωτηρόπουλος , ο οποίος αν και <> δεν δέχεται το επιτίμιο και κοινωνεί με αυτούς που τον αναθεμάτισαν -τα παιδία παίζει- αυτός και αρκετοί άλλοι <> αποτοιχισμένοι και μη , είναι το μεγαλύτερο εργαλείο του διαβόλου στον χώρο της ελληνικής εκκλησίας , διότι ενώ καταγγέλλουν τον οικουμενισμό σαν αίρεση παραμένουν σε αυτόν , και κρατούν και τον λαό δεμένο, ας μας πουν λοιπόν οι <>αφού ο οικουμενισμός είναι αίρεση και η ελληνική εκκλησία είναι μέρος της , τότε και η ελληνική εκκλησία είναι αιρετική , από πότε όμως?? Διότι σαν αιρετική δεν έχει μυστήρια και ιεροσύνη , κύριοι αποτοιχισμένοι κληρικοί και λαϊκοί !! στην ορθοδοξία δεν υπάρχει ολίγον ορθόδοξος ή ολίγον αιρετικός , ή κάποιος είναι ορθόδοξος και μέλλος της εκκλησίας του θεού ή αιρετικός και έξω της εκκλησίας ! σε αυτές τις αντιφάσεις πατάνε και οι <>τύπου Σωτηρόπουλου ,και μπερδεύουν τον λαό ! και σιγά σιγά τον μολύνουν και του περνάνε ανορθόδοξα και αιρετικά φρονήματα -σαν αυθεντίες του αγώνα που είναι- έτσι και ο Σωτηρόπουλος δεν βλασφημεί μόνο την παναγία μας αλλά και όλο το ευαγγέλιο , διότι στην έκδοση της καινής διαθήκης που έχει κάνει ο ίδιος , χρησιμοποιεί την μετάφραση στην δημοτική της βιβλικές εταιρίας με όλα τα βλάσφημα και αιρετικά που περιέχει η μετάφραση αυτή!
ΑπάντησηΔιαγραφή