Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη

Γνήσια Ορθοδοξη Φωνη

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Συγκινητική προσφορά.

Δεν ήταν ούτε θεολόγος, ούτε Αρχιμανδρίτης, ούτε Επίσκοπος. Ήτο ένας απλός βιοπαλαιστής με τεράστιον φόρτον πάσης φύσεως υποχρεώσεων. Από το πρωϊ ως το βράδυ και από το βράδυ ως το πρωϊ σε μία διαρκή και ασταμάτητη επαγγελματική προσπάθεια για την συντήρησιν της οικογενείας. Και όμως αυτή η εξαντλητική απορρόφησι από την ζωή δεν είχε καταστρέψει την ομορφιά της ψυχής, την θεία καλωσύνη, το σημάδι του Θεού.   Και να πως τόδειξε!   Το αυτοκίνητό του, αυτό ήταν το επάγγελμα του βιοπαλαιστού μας, κυλούσε από την Μαλακάσα προς το Μπογιάτι. Στο δρόμο μια παρέα γύρω από ένα σταματημένο αυτοκίνητο, έδειχναν ναυαγοί σε ξερονήσι, που με νοσταλγική αγωνία αναμένουν το πέρασμα κάποιου πλοίου.   Ένα δειλό κίνημα του χεριού στάθηκε σήμα κινδύνου.                                                                       
–Τι τρέχει συνάδελφε;                                                                      
--Να μείναμε από λάστιχο.                                                                   
–Τι μπορώ να σας κάνω;                                                                     
 --Να φορτώναμε τον τροχό στ΄ αμάξι σου μέχρι το πλησιέστερο χωριό, για επισκευή;    Ήταν Κυριακή. Τα μαγαζιά κλειστά. Η απόστασις από το σημείο του ναυαγίου μέχρι το πλησιέστερο χωριό αρκετά μεγάλη. Το αποτέλεσμα να μείνουν τουλάχιστον μέχρι τις 5 το απόγευμα στο ίδιο μέρος. Η ώρα έδειχνε μόλις μεσημέρι.                                                    
Για μια στιγμή ο βιοπαλαιστής οδηγός—δεν ήταν ούτε πλούσιος, ούτε έκανε διαδρομές τουριστικές—λέει με αποφασιστικότητα σταθερή.                                             
–Βρε παιδιά θα σας δώσω την δική μου ρεζέρβα να κάνετε την δουλειά σας!                     
Όλοι μείναμε κατάπληκτοι! Ο βοηθητικός τροχός εις ένα αυτοκίνητο (αυτό θα πη ρεζέρβα) είναι κάτι πολυτιμότερο κι΄ από θησαυρό. Ένα σκάσιμο αεροθαλάμου, αν δεν υπάρχη αυτή η ρεζέρβα, καθηλώνει το αυτοκίνητο επί ώρες, ίσως και επί ημέρες, αναλόγως του σημείου του ατυχήματος επί μεγίστη υλική ζημία. Και όμως αυτός ο βιοπαλαιστής, χωρίς να σκεφθή ένα πιθανό ατύχημα για το αυτοκίνητό του, προσέφερε το πολυτιμότερο στοιχείο του επαγγελματικού του εξοπλισμού. Η πράξις του αυτή, ευωδιασμένη από το άρωμα της αγάπης και της συμπόνοιας, αποτελεί μίαν μορφήν αυταπαρνήσεως. Τι άλλο δίδαξε ο Γλυκύτατος Ναζωραίος στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτου; Πόσοι τέτοιοι απλοί άνθρωποι, βιοπαλαιαταί και άσημοι, θα κρίνουν κατά την Δευτέρα παρουσία πολλούς φλύαρους ρήτορας, που ξέρουν να λένε, αλλά σε καμμιά ταλαιπωρία δεν υποβάλλουν τον «εαυτούλη τους», για να φανούν χρήσιμοι στον πλησίον, στον συνάνθρωπό τους; Ο Χριστιανισμός είναι πράξις, είναι ζωή και τότε αισθάνεται κανείς την παρουσία του, όταν μετουσιώνεται σε καλωσύνη, σε ανθρωπιά, σε αλληλοβοήθεια.                                                                                                            
Ω! Πόσο αξίζει να την ζούμε έτσι την χριστιανική πίστι;

(Φωνή της Ορθοδοξίας 24/11/1958)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου