Τη ΚΘ΄ (29η) Μαρτίου, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων ΜΑΡΚΟΥ Επισκόπου Αρεθουσίων, ΚΥΡΙΛΛΟΥ Διακόνου και των εν Ασκάλωνι και Γάζη ΠΑΡΘΕΝΩΝ γυναικών και ΙΕΡΩΜΕΝΩΝ ανδρών.

Μάρκος ο εν Αγίοις Πατήρ ημών έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως Κωνσταντίνου του μεγάλου του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τζ΄ - τλζ΄ (307 – 337), ζήλω δε θείω κινηθείς εκρήμνισε ναόν τινα των ειδώλων και ανήγειρεν εις αυτόν Εκκλησίαν Χριστιανικήν. Όταν δε ο παραβάτης Ιουλιανός εβασίλευσε μετά ταύτα εν έτει τξα΄ (361) και απέδωκε πολλήν τιμήν εις τα είδωλα και παρρησίαν εις τους ειδωλολάτρας, όχι μόνον εις τον Άγιον Μάρκον πολλά κακά εποίησεν ο Αποστάτης, διότι ο Άγιος είχε κρημνίσει τον ναόν των ειδώλων και εις την θέσιν εκείνου είχεν οικοδομήσει Εκκλησίαν Θεού, αλλά και εις άλλους πολλούς, οίτινες και εκείνοι είχον κρημνίσει βωμούς των ειδώλων, τα αυτά έπραξεν.
Ο δε Άγιος Μάρκος κατ’ αρχάς μεν εκρύβη εις τι μέρος, κατά την τούτο προστάσσουσαν εντολήν του Κυρίου· επειδή όμως αντ’ αυτού συνελήφθησαν άλλοι και ετιμωρούντο, τούτου ένεκα απεκαλύφθη και παρέδωκεν αυτός εαυτόν εις τους ειδωλολάτρας. Οι δε στρατιώται, κρατήσαντες αυτόν, τον εγύμνωσαν και κατάφερον εις το σώμα του πολλούς ραβδισμούς, ρίψαντες έπειτα αυτόν εντός βρομερών χανδάκων. Μετά δε ταύτα τον εξήγαγον εκείθεν και τον παρέδωκαν εις παιδία ίνα τον κατακεντώσι με βελόνας· έπειτα ποιήσαντες γάρον, έβρεξαν δι’ αυτού όλον το σώμα του Αγίου. Κατόπιν, χρίσαντες αυτόν δια μέλιτος και θέσαντες εντός καλάθου, τον εκρέμασαν με σχοινία έξω, εν ώρα μεσημβρίας, ίνα προσβάλληται πανταχόθεν υπό των ακτίνων του ηλίου και καταφλέγηται, προς τούτοις δε ίνα χρησιμεύση ως τροφή εις τας μελίσσας και τας σφήκας. Αλλ’ ο γενναίος μαχητής του Κυρίου Μάρκος υπέμεινεν ανδρείως τας βασάνους, ο μακάριος, όχι μόνον χάριν της ευσεβείας, αλλά και ίνα μη δώση ουδέ οβολόν εις τους ειδωλολάτρας, οίτινες εζήτουν παρ’ αυτού μικράν τινα βοήθειαν, όπως ανοικοδομήσωσι τον υπ’ αυτού κρημνισθέντα ναόν των ειδώλων, προς εξυπηρέτησιν της ασεβείας των· και δεν έδωκεν εις αυτούς ουδέ ολίγον τι ο Άγιος, επειδή, εάν έδιδε, θα εφαίνετο ότι προδίδει την Πίστιν και την ευσέβειαν. Όθεν με την άρνησιν ταύτην νικήσας τους ειδωλολάτρας, ενίκησεν αυτούς και δια της πράξεως. Διότι, βλέποντες εκείνοι την ανδρείαν και μεγαλοψυχίαν του θαυμαστού τούτου γέροντος Μάρκου, κατεβίβασαν μεν αυτόν από εκεί όπου τον είχον κρεμασμένον, αυτοί δε μεταστραφέντες εις τον Χριστιανισμόν προσήρχοντο προς αυτόν ως διδάσκαλον και εδιδάχθησαν παρ’ αυτού την ευσέβειαν, πιστεύσαντες εις τον Ιησούν Χριστόν. Κύριλλος δε ο μακάριος του Χριστού Μάρτυς ήτο Διάκονος εις την πόλιν της Φοινίκης επί της βασιλείας του παραβάτου Ιουλιανού του βασιλεύσαντος κατά τα έτη τξα΄ - τξγ΄ (361-363). Επειδή δε και ο θείος ούτος Κύριλλος πολλά είδωλα των δαιμόνων εκρήμνισε, συνελήφθη υπό των ειδωλολατρών και έλαβε παρ’ αυτών δεινόν και βίαιον θάνατον. Διότι έσχισαν την κοιλίαν αυτού και διεσκόρπισαν τα σπλάγχνα του, καταστήσαντες αυτόν ελεεινόν θέαμα. Λέγεται δε, ότι και τα σπλάγχνα του Αγίου έφαγον οι μιαροί εκείνοι, δια τούτο και έλαβον παρά Θεού ανταξίαν εκδίκησιν. Διότι, εν ω έτρωγον ταύτα, κατέπεσον οι οδόντες των και εκόπη η γλώσσα των και η οπτική δύναμις των οφθαλμών των εβλάβη. Αλλά και των κατά την σήμερον συνεορταζομένων Ιερωμένων ανδρών και Παρθένων γυναικών των εν Ασκάλωνι και Γάζη της Παλαιστίνης μαρτυρησάντων κατά τας αυτάς εκείνας ημέρας της βασιλείας του αποστάτου Ιουλιανού τας βασάνους, ας υπέστησαν υπό των αθέων ειδωλολατρών τις δύναται να διεκτραγωδήση; Διότι σχίσαντες, οι θηριώδεις και απάνθρωποι, τας κοιλίας των ανωτέρω αγίων ανδρών και γυναικών και βαλόντες εντός των κοιλιών των κριθήν, τας έρριψαν έμπροσθεν των χοίρων, ίνα τας φάγωσι. Τοιαύτα υπήρξαν τα δραματικά αποτελέσματα της ασεβούς βασιλείας του παραβάτου Ιουλιανού και των υποτασσομένων εις την βασιλείαν του. Αλλ’ εις μεν τους Μάρτυρας του Χριστού, αντί των εδώ προσκαίρων βασάνων, απεδόθη η αιώνιος μακαριότης, εις δε τον αίτιον τούτων ασεβέστατον Ιουλιανόν παρεσκευάσθη η γέεννα του πυρός και παρέμεινεν η αιώνιος καταισχύνη.