Τη Β΄ (2α) Μαρτίου, της Αγίας Παρθενομάρτυρος ΕΥΘΑΛΙΑΣ ξίφει τελειωθείσης.

Ευθαλία η Αγία Παρθενομάρτυς του Χριστού έζη εν Σικελία έχουσα μητέρα αιμορροούσαν, καλουμένην και αυτήν Ευθαλίαν και ιατρευθείσαν εκ της ασθενείας ταύτης υπό των Αγίων Μαρτύρων Αλφειού, Φιλαδέλφου και Κυπρίνου, ων η μνήμη εορτάζεται κατά την ι΄ (10^ην) του Μαϊου και οίτινες φανέντες εις αυτήν κατ’ όναρ της είπον· «Εάν πιστεύσης εις τον Χριστόν και βαπτισθής, ασφαλώς θέλεις ιατρευθή και σωθή, εάν δε δεν πιστεύσης, φεύγε μακράν ημών».
Εξυπνήσασα δε η Ευθαλία επείσθη εις τους λόγους των Αγίων Μαρτύρων και πιστεύσασα εις τον Χριστόν εβαπτίσθη μετά της συνωνύμου θυγατρός της. Είχε δε αύτη υιόν ονομαζόμενον Σερμιλιανόν, υπό του οποίου βιαζομένη η μακαρία ολίγον έλειψε να πνιγή υπ’ αυτού, διότι επίστευσεν εις τον Χριστόν. Αλλά λυτρωθείσα από των χειρών του δια της βοηθείας μιας υπηρετρίας της, έφυγεν. Η δε θυγάτηρ αυτής, η σήμερον δηλαδή εορταζομένη Αγία Μάρτυς Ευθαλία, ήλεγξε πολύ τον αδελφόν της, διότι ηθέλησε να θανατώση την μητέρα των, εκείνος δε είπε προς αυτήν· «Μήπως και συ είσαι Χριστιανή»; Η Αγία απεκρίθη· «Ναι, Χριστιανή είμαι και δια τον Χριστόν είμαι ετοίμη να αποθάνω προθύμως». Τότε ο μιαρός και αλιτήριος αδελφός εγύμνωσεν αυτήν και την έδειρε δυνατά, είτα δε την παρέδωκεν εις τινα δούλοντου, ίνα την ατιμάση. Προσευξαμένη τότε η Αγία ετύφλωσε τον δούλον, ο δε αδελφός της, ιδών το γεγονός, ηγέρθη ως δεύτερος Κάϊν και απέκοψε την αγίαν αυτής κεφαλήν, ούτω δε έλαβεν, η μακαρία, του Μαρτυρίου τον στέφανον.