Μάρκος
ο Άγιος Νεομάρτυς κατήγετο εκ της Κρήτης. Επειδή δε ήτο νεανίας και πολύ
ωραίος, ήρπασαν αυτόν δια της βίας οι Τούρκοι και τον ετούρκευσαν. Όμως πάντοτε
εζήτει καιρόν επιτήδειον να φύγη ή να μαρτυρήση δια την αγάπην του Χριστού. Αναχωρήσας
λοιπόν από την Σμύρνην, μετέβη εις την Κωνσταντινούπολιν, όπου επεσκεύθη ευσεβή
τινά διδάσκαλον, εις τον οποίον και εξωμολογήθη τον ένθερμον αυτού πόθον να
μαρτυρήση δια την αγάπην του Χριστού.
Και ο μεν διδάσκαλος εκείνος, ενουθέτησεν και προέτρεψεν αυτόν ολοψύχως προς το Μαρτύριον, έτι δε και εστήριξεν αυτόν δια των ευχών του, ο δε του Κυρίου Νεομάρτυς Μάρκος επέστρεψε πάλιν εις την Σμύρνην και εκήρυξεν ενώπιον πάντων τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, με μεγάλην τόλμην και παρρησίαν, μη φοβηθείς την ωμότητα των Αγαρηνών, τον δε ψευδοπροφήτην και την μιαράν θρησκείαν αυτών περιεφρόνησε. Ταύτα ακούσαντες οι Αγαρηνοί και ιδόντες, ότι ο Μάρκος εγένετο πάλιν Χριστιανός και ηρνήθη την θρησκείαν των, έτρεξαν εναντίον του με μεγάλον θυμόν, τον συνέλαβον και ραβδίζοντες και ωθούντες αυτόν τον έφεραν εις τον κριτήν του τόπου εκείνου, ενώπιον δε τούτου εμαρτύρησαν, ότι ήτο πρότερον Τούρκος και αρνηθείς την πίστιν του εγένετο Χριστιανός, υβρίζει δε την πίστιν των και τον προφήτην των. Ακούσας ταύτα ο κριτής επικράνθη πολύ και ηρώτησεν αυτόν· «Χριστιανός είσαι ή Τούρκος»; Ο δε Μάρτυς απεκρίθη· «Χριστιανός ήμην και πάλιν Χριστιανός είμαι και τον Χριστόν μου προσκυνώ και λατρεύω και ομολογώ Θεόν αληθινόν, την δε ιδικήν σας πίστιν αρνούμαι και αποστρέφομαι». Ταύτα ακούσας ο κριτής εθυμώθη κατά πολύ και ευθύς ώρισε και έδειραν τον Μάρτυρα ανηλεώς, κατόπιν δε έρριψαν αυτόν εις την φυλακήν, εντός της οποίας τον εβασάνισαν φρικτώς δια πολλών μαρτυρίων, τα οποία έκαμνον εις αυτόν οι κατάρατοι. Αλλ’ ο Μάρτυς περισσότερον ενεδυναμούτο υπό της Χάριτος του Κυρίου. Ούτω εκείνοι μεν απέκαμον τυραννούντες τον Μάρτυρα, ούτος δε ως τρυφήν εξελάμβανε τας τιμωρίας, επιθυμών διακαώς τον θάνατον μάλλον ή την ζωήν, ίνα δια τούτου απολαύση των αιωνίων αγαθών. Τέλος πάντων, ως είδον, ότι δεν ημπορούν να τον πείσουν, έστω και με την βίαν, να αρνηθή την πίστιν του, ωδήγησαν πάλιν αυτόν προ του κριτού, όστις πολλά είπεν εις τον Μάρτυρα, απειλήσας αυτόν δια σκληροτέρων μαρτυρίων. Αλλ’ ο Άγιος Μάρτυς εις ουδέν υπελόγισε ταύτα, ειπών· «Ό,τι θέλετε, κάμετε. Αλλά και αν ακόμη μου δώσετε μυρίας βασάνους και μυρίους θανάτους, εγώ δεν αρνούμαι τον γλυκύτατόν μου Ιησούν Χριστόν. Μη χάνετε λοιπόν καιρόν, αλλά πράξατε εκείνο το οποίον σκέπτεσθε. Τότε θέλετε ίδει πόσην δύναμιν δίδει ο Χριστός μου εις εκείνους, οίτινες πάσχουν δια το όνομά Του». Όθεν, ιδών ο κριτής το αμετάθετον της γνώμης του, επρόσταξε και ωδήγησαν αυτόν εις τον τόπον της καταδίκης, εκεί δε, κλίνας ο Μάρτυς την κεφαλήν, εδέχθη δια ξίφους το μακάριον τέλος. Ούτως η μεν μακαρία αυτού ψυχή στεφανηφόρος ανήλθεν εις τα ουράνια, το δε τίμιον αυτού και σεβάσμιον Λείψανον, μετά πολλούς κόπους και άφθονα χρήματα παρέλαβον οι Χριστιανοί και το έθαψαν εις την Μητρόπολιν της Σμύρνης, την Αγίαν Φωτεινήν. Το ιερόν τούτο Λείψανον ανέδειξεν ο πολυεύσπλαγχνος Θεός πηγήν ιαμάτων ανεξάντλητον εις τους μετά πίστεως προς αυτό προστρέχοντας. Του Αγίου τούτου Μάρτυρος Μάρκου την μνήμην κατ’ έτος εορτάζουν οι Χριστιανοί, εις δόξαν Χριστού, Ω πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Και ο μεν διδάσκαλος εκείνος, ενουθέτησεν και προέτρεψεν αυτόν ολοψύχως προς το Μαρτύριον, έτι δε και εστήριξεν αυτόν δια των ευχών του, ο δε του Κυρίου Νεομάρτυς Μάρκος επέστρεψε πάλιν εις την Σμύρνην και εκήρυξεν ενώπιον πάντων τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, με μεγάλην τόλμην και παρρησίαν, μη φοβηθείς την ωμότητα των Αγαρηνών, τον δε ψευδοπροφήτην και την μιαράν θρησκείαν αυτών περιεφρόνησε. Ταύτα ακούσαντες οι Αγαρηνοί και ιδόντες, ότι ο Μάρκος εγένετο πάλιν Χριστιανός και ηρνήθη την θρησκείαν των, έτρεξαν εναντίον του με μεγάλον θυμόν, τον συνέλαβον και ραβδίζοντες και ωθούντες αυτόν τον έφεραν εις τον κριτήν του τόπου εκείνου, ενώπιον δε τούτου εμαρτύρησαν, ότι ήτο πρότερον Τούρκος και αρνηθείς την πίστιν του εγένετο Χριστιανός, υβρίζει δε την πίστιν των και τον προφήτην των. Ακούσας ταύτα ο κριτής επικράνθη πολύ και ηρώτησεν αυτόν· «Χριστιανός είσαι ή Τούρκος»; Ο δε Μάρτυς απεκρίθη· «Χριστιανός ήμην και πάλιν Χριστιανός είμαι και τον Χριστόν μου προσκυνώ και λατρεύω και ομολογώ Θεόν αληθινόν, την δε ιδικήν σας πίστιν αρνούμαι και αποστρέφομαι». Ταύτα ακούσας ο κριτής εθυμώθη κατά πολύ και ευθύς ώρισε και έδειραν τον Μάρτυρα ανηλεώς, κατόπιν δε έρριψαν αυτόν εις την φυλακήν, εντός της οποίας τον εβασάνισαν φρικτώς δια πολλών μαρτυρίων, τα οποία έκαμνον εις αυτόν οι κατάρατοι. Αλλ’ ο Μάρτυς περισσότερον ενεδυναμούτο υπό της Χάριτος του Κυρίου. Ούτω εκείνοι μεν απέκαμον τυραννούντες τον Μάρτυρα, ούτος δε ως τρυφήν εξελάμβανε τας τιμωρίας, επιθυμών διακαώς τον θάνατον μάλλον ή την ζωήν, ίνα δια τούτου απολαύση των αιωνίων αγαθών. Τέλος πάντων, ως είδον, ότι δεν ημπορούν να τον πείσουν, έστω και με την βίαν, να αρνηθή την πίστιν του, ωδήγησαν πάλιν αυτόν προ του κριτού, όστις πολλά είπεν εις τον Μάρτυρα, απειλήσας αυτόν δια σκληροτέρων μαρτυρίων. Αλλ’ ο Άγιος Μάρτυς εις ουδέν υπελόγισε ταύτα, ειπών· «Ό,τι θέλετε, κάμετε. Αλλά και αν ακόμη μου δώσετε μυρίας βασάνους και μυρίους θανάτους, εγώ δεν αρνούμαι τον γλυκύτατόν μου Ιησούν Χριστόν. Μη χάνετε λοιπόν καιρόν, αλλά πράξατε εκείνο το οποίον σκέπτεσθε. Τότε θέλετε ίδει πόσην δύναμιν δίδει ο Χριστός μου εις εκείνους, οίτινες πάσχουν δια το όνομά Του». Όθεν, ιδών ο κριτής το αμετάθετον της γνώμης του, επρόσταξε και ωδήγησαν αυτόν εις τον τόπον της καταδίκης, εκεί δε, κλίνας ο Μάρτυς την κεφαλήν, εδέχθη δια ξίφους το μακάριον τέλος. Ούτως η μεν μακαρία αυτού ψυχή στεφανηφόρος ανήλθεν εις τα ουράνια, το δε τίμιον αυτού και σεβάσμιον Λείψανον, μετά πολλούς κόπους και άφθονα χρήματα παρέλαβον οι Χριστιανοί και το έθαψαν εις την Μητρόπολιν της Σμύρνης, την Αγίαν Φωτεινήν. Το ιερόν τούτο Λείψανον ανέδειξεν ο πολυεύσπλαγχνος Θεός πηγήν ιαμάτων ανεξάντλητον εις τους μετά πίστεως προς αυτό προστρέχοντας. Του Αγίου τούτου Μάρτυρος Μάρκου την μνήμην κατ’ έτος εορτάζουν οι Χριστιανοί, εις δόξαν Χριστού, Ω πρέπει πάσα δόξα, τιμή και προσκύνησις εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου