Ζώσιμος ο Άγιος του Χριστού στρατιώτης έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως μεν Τραϊανού, ηγεμόνος δε της εν Πισιδία Αντιοχείας Δομετιανού, εν έτει 98, καταγόμενος εκ της Απολλωνιάδος της εν Σωζοπόλει· ρίψας δε τα όπλα κατέφυγεν εις την Εκκλησίαν του Χριστού και έλαβε το Άγιον Βάπτισμα. Όθεν προσήχθη εις τον ηγεμόνα, και επειδή ωμολόγησεν εαυτόν Χριστιανόν εκρεμάσθη και εξεσχίσθη. Μετά ταύτα ετέντωσαν τον Άγιον εκ των τεσσάρων μερών του σώματος και έδειραν αυτόν.
Έπειτα τον ήπλωσαν επί κλίνης σιδηράς πεπυρακτωμένης· επειδή όμως το πυρ μετεβλήθη εις δρόσον, δια τούτο πολλοί Έλληνες, παρόντες εκεί, κατεπλάγησαν δια το παράδοξον τούτο θαύμα και επίστευσαν εις τον Χριστον. Μετά ταύτα εκάρφωσαν εις τους πόδας του Αγίου υποδήματα, και δέσαντες αυτόν εις πωλάρια, τον εβίαζον να τρέχη κατόπιν του ηγεμόνος, όστις επορεύετο εις την πόλιν των Κανανιτών. Όθεν ο γενναίος του Χριστού αθλητής, όχι μόνον έτρεχεν, αλλά και έμεινε τρεις ημέρας νήστις· κατά πρόνοιαν όμως Θεού εφάνησαν εις τον Άγιον δύο παίδες, και ο μεν εις έδωκεν εις αυτόν άρτον, ο δε άλλος τω έφερεν ύδωρ εις αγγείον, τα οποία λαμβάνων ο Μάρτυς ηυχαρίστησε τω Θεώ και έφαγε και έπιε. Μετά ταύτα ωδηγήθη πάλιν προς εξέτασιν, και πάλιν κρεμασθείς εξεσχίσθη. Τελευταίον δε αποκεφαλισθείς, έλαβε παρά Κυρίου τον του Μαρτυρίου άφθαρτον στέφανον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου