Αφροδίσιος ο Μάρτυς ήτο εκ της χώρας Κιλικίας, σεβόμενος τον Χριστόν εκ προγόνων· συλληφθείς δε ως Χριστιανός ωδηγήθη εις τον άρχοντα Διονύσιον και ομολογήσας τον Χριστόν Θεόν αληθινόν, εκάη εις την ράχιν με πεπυρωμένα σίδηρα, είτα ερρίφθη εντός λέβητος πλήρους βεβρασμένου μολύβδου. Έπειτα εκρεμάσθη κατακέφαλα και επειδή εφυλάχθη αβλαβής υπό της θείας χάριτος, εφάνη μία λέαινα εις το θέατρον, η οποία απολυθείσα κατά του Αγίου, τελείως δεν τον έβλαψεν, αλλ’ ωμίλησε με ανθρωπίνην φωνήν και ήλεγξε την σκληρότητα των Ελλήνων. Όθεν δια το τοιούτον θαύμα πολλοί επίστευσαν εις τον Χριστόν, τον οποίον παρρησία ομολογήσαντες απεκεφαλίσθησαν και ούτως ανέβησαν νικηφόροι εις τα ουράνια. Βλέπων δε τούτο ο τύραννος, προσέταξε να σχισθή μία πέτρα και να τεθή ο Άγιος αναμέσον του σχίσματος, ένθα να πιεσθή υπό του ημίσεος όγκου της πέτρας εκείνης, υπηρετούντων εις τούτο πεντηκονταπέντε στρατιωτών. Όθεν ο Άγιος παρευθύς παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού και ούτως έλαβε τον του μαρτυρίου στέφανον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου