Ζήνων και Ζηνάς οι Μάρτυρες κατήγοντο εκ της Φιλαδελφείας της Αραβίας, η οποία κείται εις την παλαιάν λεγομένην Εμμάν, κατά τους χρόνους του Μαξιμιανού, εν έτει τγ΄ (303). Ήσαν δε ο μεν Ζήνων στρατιώτης, ο δε Ζηνάς δούλος αυτού. Επιθυμών δε ο Άγιος Ζήνων να μαρτυρήση δια τον Χριστόν, διένειμεν εις τους πτωχούς όλην του την περιουσίαν και ηλευθέρωσε τους δούλους του. Ακούσας δε ότι ο ηγεμών Μάξιμος είχε πολλήν φροντίδα και αγάπην εις τα είδωλα, προσήλθε προς αυτόν παρακολουθούμενος υπό του Ζηνά, ο οποίος, δούλος ων ευγνώμων και καλοπροαίρετος, δεν ηθέλησε να χωρισθή από τον κύριόν του.
Παρασταθείς λοιπόν ο Ζήνων εις τον ηγεμόνα, ήλεγξεν αυτόν, ότι σπουδάζει και αγωνίζεται δια μάταια πράγματα, ήτοι δια τας λατρείας των αψύχων ειδώλων· ο ηγεμών τότε προσέταξε παρευθύς να δείρωσι τον Άγιον, ο οποίος δερόμενος ελάκτισε με τους πόδας του τον βωμόν και τον κατεκρήμνισε. Δια τούτο εκρέμασαν αυτόν και τον έδειραν ασπλάγχνως· έπειτα έτριψαν τας πληγάς του με άλας και όξος. Μετά ταύτα έρριψαν αυτόν εις την φυλακήν και τους πόδας του εσφάλισαν εις το τιμωρητικόν ξύλον, έως εις κεντήματα τέσσαρα. Παρουσιασθείς λοιπόν εκεί και ο Ζηνάς παρεκάλει τον κύριόν του να μη χωρίση αυτόν από της συνοδείας του. Μαθών τούτο ο ηγεμών έδωκε διαταγήν να κλείσωσι και τον Ζηνάν μετά του κυρίου του εν τη φυλακή· επειδή δε και οι δύο ηρωτήθησαν υπό του ηγεμόνος και δεν επείσθησαν ν’ αρνηθώσι τον Χριστόν, εδάρησαν ανηλεώς, ο δε Άγιος Ζήνων ιδιαιτέρως εδέχθη εις το στήθος και εις την καρδίαν οβελούς πεπυρωμένους. Έπειτα δέσαντες τας μασχάλας των με λωρία ανήρτησαν αυτούς, κρεμάσαντες εκ των ποδών των βαρείς λίθους. Ύστερον έρριψαν αυτούς εντός λάκκου πλήρους πυρός και άνωθεν διέβρεχον την φλόγα του πυρός με έλαιον. Επειδή δε παραδόξως με την χάριν του Θεού έμειναν αβλαβείς, απεκεφαλίσθησαν και ούτως έλαβον οι Μακάριοι του Μαρτυρίου τους στεφάνους. Τελείται δε η αυτών Σύναξις και εορτή εν τω Ναώ του Αγίου Γεωργίου, τω ευρισκομένω εις τόπον λεγόμενον Κυπαρίσσιον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου